Θολωτός Τάφος Ατρέα: Τι Υπήρχε στο Εσωτερικό του Τελειότερου Κτίσματος των Μυκηνών;
Στις «πολύχρυσες» Μυκήνες του Ομήρου δεσπόζει ο τάφος ή «θησαυρός» του Ατρέα. Αυτή η λέξη χαρακτηρίζει τον μεγαλύτερο και τελειότερο θολωτό τάφο που έχει βρεθεί στις Μυκήνες. Πρέπει να κτίστηκε γύρω στο 1250 π.Χ.
Είναι λαξευμένος στον βράχο και επενδυμένος με λείους ογκόλιθους από αμυγδαλόπετρα. Διαθέτει μάλιστα και πλευρικό δωμάτιο, το οποίο συναντάται μόνο σε άλλους δύο βασιλικούς τάφους, του Μινύου στον Ορχομενό και τον τάφο Α’ των Αρχανών.
Από τη θύρα ανέβαιναν έως το ύψος του ανωφλιού δύο ημικίονες από πρασινωπό και ερυθρό λίθο με ανάγλυφη διακόσμηση, τμήματα της οποίας βρίσκονται στο Εθνικό Αρχαιολογικό και σε μουσεία του εξωτερικού.
Δυστυχώς, τίποτα δεν σώθηκε από το περιεχόμενό του, που είχε ήδη συληθεί τον 2ο μ.Χ. αι. και οι βοσκοί μέσα στους αιώνες, μη γνωρίζοντας τη σημασία που είχαν αυτές οι πέτρες, τον είδαν ως καταφύγιο, κι άναβαν μέσα του φωτιά για να ζεσταθούν…
Η είσοδος των θόλων σφραγιζόταν συνήθως με τοίχο και πολύ σπάνια με θύρα. Ιδιαίτερη επιμέλεια έδιναν στην κατασκευή της πρόσοψης, παρόλο που η είσοδος ήταν μόνο για ένα μικρό διάστημα ορατή, από τη στιγμή της αποπεράτωσης του τάφου μέχρι τον πρώτο ενταφιασμό.
Ο πολυτελής διάκοσμος της πρόσοψης του θησαυρού του Ατρέα αποτελεί ένα μοναδικό παράδειγμα. Η θύρα είναι μνημειακή, με χτιστές παραστάδες, μονολιθικά ανώφλια και υπέρθυρα με ανακουφιστικό τρίγωνο που χρησίμευε για την εξουδετέρωση των πιέσεων. Το υπέρθυρο έφτανε σχεδόν πάντα στο ύψος της πλαγιάς, πράγμα που σημαίνει ότι η θόλος προεξείχε κάπως από το έδαφος.
Οι τάφοι καλύπτονταν από ένα τεχνητό λοφίσκο από χώμα και πέτρες, σαν τύμβο, που προστάτευε την κατασκευή από τη φυσική φθορά. Το επιβλητικό αυτό χωμάτινο έξαρμα, μαζί με τη στήλη που τοποθετούσαν στη συνέχεια, λειτουργούσε και ως ταφικό σήμα. arxaia-ellinika
Σχόλιο diadrastika: Πολλοί υποστηρίζουν πως το συγκεκριμένο κτίσμα, όπως και η Μεγάλη Πυραμίδα της Αιγύπτου, δεν υπήρξαν ποτέ τάφοι. Δεν κτίστηκαν ποτέ για αυτό το σκοπό ό,τι κι αν λένε οι αρχαιολόγοι.
Δυστυχώς, όμως, δεν σώθηκε κάτι από το εσωτερικό του ώστε να έχουμε κάτι να βασιστούμε για τον πραγματικό λόγο που οικοδομήθηκε. Είχε ήδη συληθεί από τον 2ο μ.Χ αιώνα.
Ωστόσο, υποστηρίζεται, πως η δομή δεν είναι καθόλου τυχαία και ότι σχετίζεται με τις ενέργειες της γης. Οπότε, είναι πιθανόν να λειτουργούσε ως ένας ειδικός χώρος που εξουδετέρωνε την αρνητική ενέργεια του εδάφους ή που ενίσχυε την θετική για τους ανθρώπους.
Αν ισχύει κάτι τέτοιο, μπορεί να αποδειχτεί με σχετικές έρευνες, από ραβδοσκόπους ή σύγχρονα όργανα μέτρησης, π.χ. πλεγμάτων Χάρτμαν, κλπ. Αν αποδειχτεί κάτι, τότε ανάλογο θα πρέπει να ήταν και το περιεχόμενο της θολωτής δομής.
Διαβάστε σχετικά: Γιατί οι Αρχαίοι Έλληνες Έχτιζαν Θολωτούς «Τάφους»
diadrastika
