Τα Έντονα Τηλεκινητικά Φαινόμενα στην Αθήνα επί της Χαριλάου Τρικούπη το 1937
Πρωτοφανή τηλεκινητικά φαινόμενα είχαν σημειωθεί από άυλες δυνάμεις της ανθρώπινης υπόστασης και ιδιαιτέρως ανάστατοι ήταν οι περίοικοι του τέρματος της οδού Χαριλάου Τρικούπη, οι οποίοι τα αντελήφθησαν.
Ο υπαίτιος για τα τηλεκινητικά φαινόμενα ήταν ένας ήσυχος, νεαρός εργάτης, ονόματι Σπύρος Κορόρης, ο οποίος δήλωνε και ο ίδιος εμβρόντητος από τα όσα του απέδιδαν. Η αποκάλυψη των υπερφυσικών δυνάμεων έγινε κατόπιν ενός γεγονότος, που εκδηλώθηκε σε βάρος ενός άλλου ανύποπτου ανθρώπου, του Π. Λιβανού.
Διαβάστε επίσης: Τα Σφοδρά Τηλεκινητικά Φαινόμενα στην Θάσο που Αναστάτωσαν τους Κατοίκους
Μια μέρα, ο εν λόγω Π. Λιβανός, ο οποίος εργαζόταν στο ηλεκτρολογικό εργαστήριο του κυρίου Σίμου, στην οδό Χαριλάου Τρικούπη 78, ξαπόσταινε μες στο κατάστημα, παίρνοντας έναν μεσημβρινό ύπνο. Ξαφνικά, ένιωσε να τον χτυπά κατακέφαλα ένα μικρό λιθάρι. Ξύπνησε απότομα και είδε τον Σπύρο Κορόρη να στέκεται δίπλα σ’ έναν πάγκο. Νομίζοντας ότι εκείνος είχε αστειευτεί μαζί του, του συνέστησε να καθίσει φρόνιμα και αποπειράθηκε να συνεχίσει τον ύπνο του.
Εν τούτοις, μετά από λίγη ώρα, δέχτηκε νέο καταιγισμό αντικειμένων. Έπεφταν πάνω στο κεφάλι του ρινίσματα από σίδηρο και κομμάτια ξύλων. Πάλι ο Κορόρης στεκόταν απέναντί του, αλλά αυτή τη φορά ο Λιβανός αντιλήφθηκε ότι ο άλλος, όπως φαινόταν από τη στάση του σώματός του, δεν κινούσε καν τα χέρια του! Τότε, από πού προέρχονταν όλα αυτά τα αντικείμενα, που τον στόχευαν;
Έτσι, το απόγευμα ο Λιβανός εξιστόρησε στον προϊστάμενό του τα καθέκαστα, μα δεν έγινε πιστευτός. Αντιθέτως, εισέπραξε χλεύη και ειρωνεία. Την επόμενη ημέρα, όμως, συνέβησαν χειρότερα. Έπεφταν βροχή μικρές πέτρες εναντίον των προθηκών του καταστήματος, εκ των οποίων δύο γυάλινες προθήκες κατακερματίστηκαν, προξενώντας έναν εκκωφαντικό κρότο.
Επειδή υπέθεσαν ότι επρόκειτο περί δολιοφθοράς, ειδοποιήθηκε το Ε’ Αστυνομικό Τμήμα Αθηνών και απεστάλησαν δύο όργανά του, ώστε να εξακριβωθούν τα αίτια της ζημίας. Τελικά, τίποτε σχετικό δεν αποκαλύφθηκε. Μα, ο λιθοβολισμός εξακολουθούσε και ήταν πραγματικό μυστήριο το από πού προέρχονταν οι πέτρες.
Διαβάστε επίσης: Τα Παράξενα Φαινόμενα στην Περιοχή του Αρδηττού
Διατάχθηκε, λοιπόν, να κλειστούν τα εξώφυλλα των προθηκών. Το φαινόμενο, όμως, επαναλήφθηκε και πάλι ισχυρότερο. Ξέσπασε ένας αλλόφρων ορυμαγδός, όπου διάφορα αντικείμενα του καταστήματος άρχισαν να ανυψώνονται και να πέφτουν πάνω στις προθήκες.
Οι αστυνομικοί, αδυνατώντας να διευκρινίσουν το μυστήριο, αποχώρησαν, συμβουλεύοντας τον κύριο Σίμο να φέρει έναν παπά να τελέσει αγιασμό, διότι κάποιο δαιμονικό πνεύμα κυκλοφορούσε μες στο κατάστημά του.
Αλλά ούτε και ο αγιασμός άλλαξε την κατάσταση, αφού, άλλωστε, δεν επρόκειτο περί δαιμονισμού. Τουναντίον, τα φαινόμενα πύκνωσαν. Μετακινούνταν πλέον βαριά σιδερένια εργαλεία, εξαρτήματα και καρέκλες. Μικρότερα αντικείμενα εκσφενδονίζονταν προς διάφορες κατευθύνσεις. Άρχισαν όλοι να ανησυχούν ακόμη περισσότερο για τα ανεξήγητα φαινόμενα, όταν εξακριβώθηκε ότι η άγρια και σφοδρή μετατόπιση αντικειμένων συνέβαινε τις στιγμές που ο Σπύρος Κορόρης ήταν πάντοτε παρών. Όταν αποχωρούσε, τα φαινόμενα κατέπαυαν.
Μόλις το συνειδητοποίησε αυτό ο κύριος Σίμος, αναγκάστηκε να απολύσει τον υπάλληλό του κι έτσι, βρήκε την ησυχία του μες στην επιχείρησή του.
Επομένως, ο απολυμένος Κορόρης υποχρεώθηκε να αναζητήσει αλλού εργασία, κατορθώνοντας να προσληφθεί σε ένα υαλοπωλείο. Αλλά κι εκεί, ενέσπειρε τον πανικό. Ανατινάσσονταν τα πάντα σε συγκεκριμένες ώρες και μόλις ο Κορόρης απομακρυνόταν, η ησυχία επανερχόταν.
Λίγες ημέρες αργότερα, επισκέφθηκε το ηλεκτρολογικό εργαστήριο, στο οποίο εργαζόταν παλαιότερα, σαν επισκέπτης. Μα, μόλις διάβηκε την είσοδό του, προκάλεσε εκ νέου μετακινήσεις και εκσφενδονισμούς διάφορων εξαρτημάτων και εργαλείων.
Με την περίεργη αυτή υπόθεση ασχολήθηκε η Εταιρία Ψυχικών Ερευνών και ιδίως, ο Πρόεδρός της Άγγελος Τανάγρας, αλλά και ο Διοικητής του Ε’ Αστυνομικού Τμήματος Αθηνών, Κ. Ποδότας.
Μάλιστα, ο τελευταίος, ερωτηθείς σχετικά από δημοσιογράφους, απέφυγε να προβεί σε οποιαδήποτε ανακοίνωση. Εξέταζε την όλη υπόθεση σχολαστικά, προσπαθώντας να εξακριβώσει αν πράγματι συνέβησαν όσα λέγονταν στο κατάστημα του Σίμου ή επρόκειτο απλώς περί φαντασιώσεων και εύθυμων φημών.
Β μέρος
Η Εταιρία Ψυχικών Ερευνών επιλήφθηκε της εξέτασης των ανεξήγητων φαινομένων, που είχαν διαδραματιστεί στην οδό Χαριλάου Τρικούπη και διαπίστωσε ότι επρόκειτο περί γνήσιων τηλεκινητικών φαινομένων.
Μάλιστα, θεωρήθηκε απαραίτητο τα φαινόμενα αυτά να μελετηθούν επισταμένως και σε βάθος, αν και ευθύς έγινε κατανοητό ότι αιτία τους ήταν ο 16χρονος μαθητευόμενος τεχνίτης Σπύρος Καρόρης.
Ο Σπύρος ήταν ένα χλωμό και λεπτοφυές παιδί, ειδικής δυναμόλυτης φύσεως, όπως τα ραδιενεργά στοιχεία. Είχε υστεροπαθείς ζώνες, ήταν επιδεκτικός υπνωτισμού, παρουσιάζοντας πλήρη αναστροφή των οφθαλμικών βολβών και έντονη υποβλητικότητα. Τα τηλεκινητικά φαινόμενα, που προκαλούσε, δεν αποδίδονταν επ’ ουδενί σε απάτη ή σε κάτι το υπερφυσικό, αλλά όλα ενεργούνταν στο φως της ημέρας, ενώπιον πλήθους παρισταμένων.
Τα φαινόμενα παρατηρήθηκαν για πρώτη φορά στο ηλεκτροτεχνικό εργαστήριο Σίμου – Λιβανού και παράγονταν τη στιγμή, που ο νεαρός είχε απασχολημένα και τα δυο του χέρια. Μα, επειδή τα φαινόμενα αυτά δεν εξαρτώνται από την προσωπική βούληση, ξεσπούσαν έξαφνα, όταν δεν τα περίμενε κανείς.
Ο Σπύρος, αφού απολύθηκε από το εργαστήριο, προσελήφθη κατόπιν στο υαλοπωλείο Κατσαχνιά, στην οδό Σοφοκλέους. Μα, αποπέμφθηκε κι από εκεί, εξαιτίας των καταστροφών που προκαλούσε άθελά του, καθ’ ότι ήταν ισχυρός τηλεκινητικός και δεν μπορούσε να το ελέγξει. Περίσσευαν, άλλωστε, οι μαρτυρίες των πελατών, που το πιστοποιούσαν.
Ο 16χρονος νεαρός ήταν ένα υγιές παιδί μιας υγιέστατης οικογένειας, στην οποία δεν υπήρχε κληρονομικότητα σε κάποιο ψυχικό ή άλλο σοβαρό νόσημα. Προφανώς, λόγω της ανάπτυξης της ήβης και λόγω του περάσματος από την παιδικότητα στην ενηλικίωση, είχε διασαλευτεί ακουσίως η ψυχοφυσική ισορροπία του Σπύρου Καρόρη, που ίσως ήταν ο πιο συγκλονισμένος από όλους.
Ακολουθούν τα αποκόμματα των των ειδήσεων όπως δημοσιεύθηκαν στην εφημερίδα “ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ”, στις 25/06/1937 και 30/06/1937
