Για ποιο λόγο οι αρχαίοι έκαναν Καύση των Νεκρών. Τι Έφερνε στην Ψυχή η Καύση τους
επιλογή κειμένων Σπύρος Μακρής
Τα ταφικά έθιμα στην αρχαιότητα, ποικίλουν ανάλογα με την εποχή, την χρονική περίοδο, την χώρα, την νοοτροπία, το πόσο και αν επηρεάστηκαν από άλλους λαούς, αν ήταν ή αν δεν ήταν νομάδες, καθώς και από πολλά άλλα χαρακτηριστικά. Ωστόσο, κοινό στοιχείο είναι η καύση των νεκρών.
Σύμφωνα με την mixanitouxronou.gr, στην αρχή της ιστορικής περιόδου εμφανίζεται το έθιμο της καύσης των νεκρών. Το έφεραν στην Ελλάδα οι νέοι λαοί της αιγαίας μετανάστευσης που, καθώς ζούσαν ημινομαδική ζωή, ήταν αναγκασμένοι να εφαρμόζουν αυτή τη μορφή κηδείας. Πλάι σε αυτό διατηρήθηκαν στην κυρίως Ελλάδα τα ταφικά έθιμα της μυκηναϊκής περιόδου και σε μικρότερο βαθμό στη Μικρά Ασία, που της έλειπαν οι παραδόσεις. Στην Αττική υπήρχε το έθιμο να σπέρνει κανείς πάνω από τον τύμβο δημητριακά έτσι ώστε ο νεκρός να χαίρεται την καινούρια του ζωή….
Ταυτόχρονα, όμως, σύμφωνα με τα αρχαιολογικά στοιχεία, συναντούμε την ίδια χρονική περίοδο και συνύπαρξη μικτών τρόπων, δηλαδή και καύση νεκρών και ταφή: “Πολλοί από τους νεκρούς είχαν ταφεί μέσα σε πήλινες λάρνακες, άλλοι είχαν καεί σε πυρές”, όπως βλέπουμε στο πολύ ενδιαφέρον άρθρο του lifo.gr.
Επιπλέον, υπήρχε η συνήθεια να διασκορπίζεται η στάχτη του νεκρού στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, ή να ρίχνεται στην θάλασσα, όπως και στις μέρες μας συνηθίζεται να επιθυμεί ο αποθανών όσο είναι ζωντανός ή να αιτείται η οικογένειά του. -d-
Διαβάστε επίσης: Συμβολισμός του Πυρός και τα Άγνωστα Μυστικά του
Διαβάστε στην συνέχεια ένα απόσπασμα σχετικά με το
Γιατί οι Αρχαίοι έκαναν Καύση των Νεκρών τους
Λόγοι προτιμήσεως της Καύσης σαν τρόπο ταφής των νεκρών
1. Οριστική ανάπαυση των νεκρών : σύμφωνα με τους αρχαίους λαούς η αποτέφρωση δίνει στις ψυχές οριστική ανάπαυση, ανοίγοντας του τις πόρτες της κατοικίας του Αδη. Η σκιά του Πάτροκλου το εξηγεί στον Αχιλλέα:
Θάψε με ευθύς για να διαβώ του Αδη τον πυλώνα,
μακριά με διώχνουν οι ψυχές, των πεθαμένων οι ίσκιοι
να μην διαβώ τον ποταμό, κι αντάμα τους να σμίξω
κι έξω από τις πύλες τις πλατιές του Αδη τριγυρίζω
Δώσ’ μου το χέρι μ’ έπνιξε ο θρήνος, και απ’ τον Αδη,
ποτέ πια δεν ξαναγυρνώ, αφού μες την πυρά με βάλετε του τάφου.
2. Eμποδίζει τον Βαμπιρισμό : Οι Θιβετανοί και άλλοι λαοί δεν δέχονται την ταφή στην γή, γιατί πιστεύουν ότι όταν το σώμα ενταφιάζεται η ψυχή, βλέποντάς το, προσπαθεί να ξαναμπεί εκεί και έτσι, αν πετύχει η προσπάθεια της, δημιουργείται ένας βρυκόλακας. Ενώ η Καύση ή άλλες μέθοδοι ταχείας διάλυσης των στοιχείων του νεκρού σώματος, εμποδίζουν το βαμπιρισμό.
3. Γρηγορότερη επιστροφή στα Στοιχεία : Τα Ιερά βιβλία των Ινδουιστών αναφέρουν ότι το ανθρώπινο σώμα αποτελείται από 4 στοιχεία. Γή, Νερό. Αέρα και Φωτιά. Οταν πεθάνει πρέπει να επιστρέψει σε αυτά όσο γίνεται πιό γρήγορα. Η Καύση θεωρείται η καλύτερη μέθοδος για αυτό.
Η ταφή, όπως γίνεται στους Χριστιανούς, είναι η επιστροφή του σώματος στο στοιχείο Γή.
Η ταφή στο ποτάμι, που συναντάμε στην Ινδία, είναι η επιστροφή στο στοιχείο Νερό.
Το σώμα που κατασπαράζεται από τα όρνεα, σαν κάτοικοι του αέρα, στο Θιβέτ, επιστρέφει στο στοιχείο Αέρας.
Η Καύση των νεκρών είναι η επιστροφή του σώματος στο στοιχείο Πύρ.
4. Η Καθαρτική δύναμη του Πυρός : γνωρίζουμε ότι η φωτιά αποτελεί βάση της πολιτισμένης ζωής και προστατεύει από τα ζωα και τα κακά πνεύματα. Συμβολιζει την διαδικασία της κάθαρσης και του εξαγνισμού για μία νέα αρχή. Μία από τις πιό συνηθισμένες μυητικές ιερουργίες είναι η δοκιμασία με την φωτιά, που είναι απλά αναγέννηση από την καθαρτική πλευρά της. Και αυτή είναι και η σημασία της στην ταφή του νεκρού.
Η Φωτιά βοηθάει την ψυχή να περάσει γρήγορα τα μεταθανάτια στάδια και να μην καθυστερεί μέσα στην ατμόσφαιρα της γής.
5. Εχει μεγαλύτερη δύναμη για επίκληση του Νεκρού : Στην Ιδεολογία της Καύσης ο πεθαμένος ζεί σαν ένα αθέατο πνεύμα. Κρατώντας μέσα στην τεφροδόχο την στάχτη του νεκρού και όχι απλώς κάποια προσωπικά αντικείμενα του, οι ζωντανοί έχουν ξεχωριστή δύναμη για να επικοινωνήσουν ευκολότερα με το πνεύμα του νεκρού.
6. Απελευθερώνει και τις ψυχές των ζωντανών : Επειδή κανένας δεν μπορεί να προσκολληθεί σε μία χούφτα στάχτης, που διασκορπίζεται στον άνεμο, πολλές φορές, όπως προσκολλάται σε ένα σώμα θαμμένο στο χώμα, το οποίο επιστρέφει αργά στην Γή.
Η ψυχή έχει τελειώσει το έργο πούχε κάνει με τον φυσικό φορέα και τον έχει απορίψει. Γιατί εμείς λοιπόν να θέλουμε να διατηρήσουμε αυτόν τον φορέα.
Ο τρόπος που αντιμετωπίζουμε την θλίψη είναι μία πό τις μεγαλύτερες δοκιμασίες και φανερώνει την πνευματική μας κατανόηση. Η στάση που κρατάμε απέναντι στον θάνατο, είτε τον δικό μας, είτε κάποιου αγαπημένου, εξαρτάται από το τι γνωρίζουμε για την ζωή.
7. Προφυλλάσει την ενέργεια των ζωντανών : Από την στιγμή που απονεκρώνεται το φυσικό σώμα, μέχρι την στιγμή που αποσύρεται η ψυχή από το διπλό αιθερικό μεσολαβεί ένα χρονικό διάστημα. Στο διάστημα αυτό η ψυχή παραμένει κοντά στον φυσικό της φορέα και αποδεσμεύεται βαθμιαία, προσανατολιζόμενη πρός την νέα της κατάσταση. Το διπλό αιθερικό αποκόβεται εν τω μεταξύ από την πηγή της πράνα, της αιθερικής δηλ. ζωτικότητας την οποία προμηθεύεται από τον ηλιο κατά την διάρκεια της ενσάρκωσης. Οταν αποκόβεται, επειδή δεν έχει προσαρμοστεί στην νέα κατάσταση έχει την τάση να απορροφά ζωτικότητα από οποιαδήποτε διαθέσιμη πηγή.
Εκεί οφείλεται η εξάντληση ή ο φόβος που νοιώθουν εκείνοι που βρίσκονται σε άμεση επαφή με τα νεκρά σώματα, εκτός αν έχουν εσωτερική πανοπλία.
Υπάρχει μία διαφορά ανάμεσα στην αιθερική και στην νοητική σχέση με τον νεκρό. Η αιθερική σχέση είναι ανεπιθύμητη, γιατί πολύ γρήγορα εξελίσσεται σε κάτι το παθολογικό και νοσηρό, τόσο για τον νεκρό, όσο και για τον ζωντανό. Δεν πρέπει να επιτρέπουμε την εδραίωση της αιθερικής σχέσης.
Ωστόσο το διπλό αιθερικό, που περιμένει την αποσύνθεσή του, πάντα θα αντλεί ακούσια και από ένστικτο αιθερική ύλη.
Η διαδικασία της αποσύνθεσης του αιθερικού βοηθάται με την καύση, η οποία έχει γνωρίσματά της την τέλεια αποσύνθεση, την ταχύτητα και την κάθαρση, απελευθερώνοντας έτσι τους λεπτούς φορείς σε λίγες μόνο ώρες, αντί μέρες ή χρόνια.
8. Τα Νεκροταφεία είναι εστίες Μόλυνσης : Κυρίως όταν βρίσκονται και μέσα στην πόλη. Στις μεγάλες πόλεις, λόγω έλλειψης χωρου ο κίνδυνος πολλαπλασιάζεται. Δημοσίευμα των Τάιμς του Λονδίνου γνωστοποίησε ότι σε μούμια του 16ου αιώνα ανακαλύφθηκε ζωντανός ιός ευλογιάς.
Επίσης είναι εξακριβωμένο ότι τα νεκροταφεία των αστικών πόλεων έχουν γεμίσει. Τα εδάφη τους είναι υπερκορεσμένα από τις συνεχείς ταφές και δεν αποσυντίθενται τα νεκρά σώματα, με αποτέλεσμα κατά την εκταφή παρουσιάζονται σκηνές απείρου κάλλους και ομορφιάς με μισολιωμένα πτώματα.
Πολλά περισσότερα σχετικά με το θέμα η Καύση των Νεκρών στους αρχαίους
μπορείτε να διαβάσετε στο nea-acropoli.gr
Image by Myriam Zilles from Pixabay
