Αρχαίες πέτρινες «λεκάνες» σαν γιγαντιαία γρανάζια, κοντά στις Πυραμίδες της Αιγύπτου, ίσως, κρύβουν ένα μεγαλιθικό υπερμηχανισμό
Σπύρος Μακρής
περιεχόμενο σχολιασμού, με στοιχεία δημιουργικής γραφής
Ένα αρχαίο μυστήριο βρίσκεται λίγο πιο πέρα από την Μεγάλη Πυραμίδα στο οροπέδιο της Γκίζας. Μόλις είκοσι λεπτά με το αυτοκίνητο, τα ερείπια ενός άλλου αρχαίου θησαυρού της Αιγύπτου κείτονται. Το Abu Gorab. Από τους σύγχρονους αρχαιολόγους αναφέρεται ως ηλιακός ναός. Ο αρχαίος αυτός τόπος είναι γνωστός ως τόπος λατρείας του θεού Ρα και αποτελεί μέρος του πυραμιδικού συγκροτήματος στο Abu Sir. Eκτιμάται ότι κατασκευάστηκε κατά τη διάρκεια της πέμπτης δυναστείας του Παλαιού Βασιλείου ή αλλιώς κάπου γύρω στο 2400 π.Χ.
Λέγεται ότι προοριζόταν να αναπαριστά τελετουργικά την ισχυρή δύναμη του θεού του Ήλιου Ρα, σύμφωνα με τη θρησκευτική αντίληψη των ιερέων της Ηλιουπόλεως. Σύμφωνα με την αρχαία αιγυπτιακή ιστορία, έξι ηλιακοί ναοί υπήρχαν στο Abu Gorab, βόρεια του Abu Sir. Ωστόσο, μόνο δύο έχουν εντοπιστεί σήμερα. Εκείνο του Userkaf και του Nyuserra, ο οποίος είναι και ο καλύτερα διατηρημένος ηλιακός ναός.
Μερικοί συγγραφείς προτείνουν ότι οι ηλιακοί ναοί του Abu Gorab χρησιμοποιήθηκαν ως τόποι από τους οποίους διεξήχθησαν αστρονομικές παρατηρήσεις προκειμένου να καθοριστούν οι ώρες της νύχτας. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι ηλιακοί ναοί έχουν έναν εκπληκτικό προσανατολισμό από την ανατολή προς την δύση. Η τοποθεσία φιλοξενεί επίσης μία κατεστραμμένη πυραμίδα και έναν, κάποτε, τεράστιο οβελίσκο, ο οποίος, σύμφωνα με τους ειδικούς, συμβόλιζε τον τόπο ηρεμίας του Ra, του οποίου το συνολικό ύψος του ήταν πιθανότατα κάπου μεταξύ πενήντα έως εβδομήντα μέτρα.
Ωστόσο, εκείνο που προκαλεί την προσοχή πολλών ερευνητών είναι κάτι τεράστια μπλοκ πέτρας που σχηματίζουν «λεκάνες» (basins) και ζυγίζουν αρκετούς τόνους. Είναι κομμένα με αξιοπρόσεκτη ακρίβεια, ενώ σύμφωνα με άλλες εκτιμήσεις είναι εξαιρετικά γυαλισμένα. Αν και κάποια είναι σε σειρά οπότε φαίνεται να μην έχουν τοποθετηθεί στην τύχη, άλλα μοιάζουν να έχουν σκορπιστεί και βρίσκονται διάσπαρτα σε ολόκληρη την περιοχή σαν να υπήρξε μια άγνωστη δύναμη που προκάλεσε τη διάσπαση ή την αποσυναρμολόγησή τους. Ίσως, από κάποια γιγαντιαία δύναμη, ίσως, από κάποιο κατακλυσμιαίο γεγονός που τα σκόρπισε.
Αυτές οι γιγαντιαίες «λεκάνες», είναι σμιλεμένες στο εσωτερικό τους με τρόπο που μέσα τους θα μπορούσε να εφαρμοστεί με ακρίβεια ένας τεράστιος κυρτός φακός. Επίσης, περιέχουν παράξενα σχέδια και κάτι σαν γρανάζια στο εξωτερικό χείλος τους. Οι Αιγυπτιολόγοι πιστεύουν ότι αυτές οι «λεκάνες» χρησιμοποιήθηκαν από τους αρχαίους Αιγυπτίους για να κρατήσουν το ζωικό αίμα των θυσιών, το οποίο, μόλις τις γέμιζαν, έτρεχε μέσα από τέλεια διάτρητους διαύλους στην πέτρα. Παραδόξως, παρά την πεποίθηση αυτή, οι ειδικοί δεν φαίνεται να έχουν βρει ούτε μία ένδειξη που να ενισχύει τη θεωρία τους.
Είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον ότι η εσωτερική επιφάνεια των «λεκανών» είναι εκπληκτικά λεία στην αφή και λέγεται ότι παρουσιάζουν κυκλικά σημάδια από εργαλεία λείανσης, πράγμα που υποδηλώνει ότι όποιος τους δημιούργησε διέθετε μια τεχνολογία ανάλογη της σημερινής, της δικής μας. Επίσης, διακρίνεται να έχουν τέλειες τρύπες ανοιγμένες με κάποιο είδος τεχνολογίας που υποτίθεται ότι δεν υπήρχε τότε. Ανάλογες οπές συναντούμε σε πολλούς μυστηριώδεις αρχαιολογικούς τόπους, όπως στο Puma Punku.
Μία άλλη θεωρία που απέχει αρκετά από εκείνη των αρχαιολόγων, είναι ότι αυτές οι «λεκάνες» με τα «γρανάζια» αποτελούσαν μέρος ενός μεγαλιθικού μηχανισμού που διαλύθηκε από μία άγνωστη δύναμη. Δηλαδή ότι όλες αυτές οι λεκάνες με τα οδοντωτά τμήματα, κάποτε μπορεί να ήταν προσαρμοσμένος σε μια άτρακτο ενός τεράστιου μηχανισμού (ίσως, αστρονομικού παρατηρητηρίου), οπότε συμπλέκονταν και συνεργάζονταν με άλλα μεταξύ τους, μικρότερα ή μεγαλύτερα, ανά ζεύγη, προκειμένου να μεταδώσουν μία κίνηση, ή με σκοπό την αλλαγή κατεύθυνσης, ή ακόμα και ταχύτητας σε ευρύτερους μηχανισμούς. Αυτή η θεωρία αν και προσέλκυσε αρκετούς λάτρεις ανάλογων «τρελιάρικων» σκέψεων δεν φαίνεται να ευσταθεί και τόσο πολύ, αφού τα τετράγωνα μπλοκ δεν μπορούν να περιστραφούν, ενώ δεν έχουν βρεθεί άλλοι τύποι γραναζιών που θα μπορούσαν να προσαρμοστούν με τους υπάρχοντες. (Διαβάστε επίσης: Πανάρχαια «Γρανάζια» Εκτίθενται σε Μουσείο. Ποιά Αλήθεια Κρύβουν για το Μακρινό Παρελθόν τους;) Έτσι, λοιπόν, μία άλλη θεωρία έρχεται να δώσει τη δική της πιθανή εξήγηση, η οποία – κατά τη γνώμη μου – φαίνεται η πιο πειστική από όσες έχει τύχει να διαβάσω.
Αν οι λεκάνες δεν ήταν μόνο συμβολικές ή διακοσμητικές, τότε θα μπορούσαν να αποτελούν τμήμα, το κάτω μέρος, μιας κατασκευής τύπου μεταλλουργικού κλιβάνου για διαδικασία τήξης, εξευγενισμού και καθαρισμού του χρυσού, για τον διαχωρισμό του μετάλλου από άλλες προσμίξεις. Για να έχει πιθανότητες αυτή η θεωρία, θα έπρεπε να υπάρχει ένα «ψηλό καπάκι» τοποθετημένο πάνω από την κάθε «λεκάνη» προκειμένου να μεγιστοποιήσει τη θερμότητα. Ενδεχομένως αυτό θα εξηγούσε τις μικρές συμμετρικές τρύπες γύρω από την κορυφή του κύκλου της «λεκάνης» – αυτά που στην προηγούμενη θεωρία αποκαλέσαμε «οδοντώσεις γραναζιού». Το «καπάκι», με αντίστοιχες εξοχές θα μπορούσε να «κουμπώσει» πάνω στις οπές της βάσης, ώστε να το κρατήσει σταθερό και να μην ολισθαίνει. Από τους διαύλους θα έρρεαν οι διάφορες προσμίξεις, ξένα σώματα, χημικές ενώσεις, απόβλητα αέρια (καυσαέρια) κλπ, κατά την τήξη.
Προς το παόν δεν φαίνεται βέβαιο αν έχουν βρεθεί τέτοιου είδους καπάκια ή σχετικά σπασμένα σκορπισμένα κομμάτια που θα μπορούσαν να ενισχύσουν τη θεωρία αυτή την οποία μπορείτε να συναντήσετε στο δεύτερο βίντεο με τίτλο “Abu Gorab Chapter IX Video”, ενώ στο πρώτο κατά σειρά και με τίτλο “Lost Ancient High Technology Of Egypt 2017: Abu Ghurob” μπορείτε να δείτε αυτές τις περίφημες «λεκάνες»:
diadrastika
