Ερμής Τρισμέγιστος. Μέσα από Αυτή την Πύλη θα Βρεθείς σε μία Αστρική Πολιτεία
Ο Ερμής και ο Άνθρωπος
«Κόκκινη κλωστή δεμένη στην ανέμη τυλιγμένη δώστης κλώτσο να γυρίσει παραμύθι να αρχινίσει». Μια φορά και έναν καιρό μία Νύχτα, ένας γεωργός καθότανε κάτω από ένα δέντρο και ατένιζε τον Ουρανό και το Φεγγάρι. Ξαφνικά, από τον Ουρανό κατέβηκε μία λάμψη και ο γεωργός-άνθρωπος είδε μπροστά του τον Θεό Ερμή και σάστισε.
«Ερμή του λέει», πως εσύ, ένας ολόκληρος Θεός καταδέχτηκες να κατέβεις στην Γη;»
«Άνθρωπε, του απαντάει ο Ερμής, το χώμα που πατάς και καλλιεργείς και σου δίνει να φας, είναι δημιούργημα των Θεών. Χαιρόμαστε να επισκεπτόμαστε το δημιούργημα μας και να βλέπουμε ότι ανθίζει και καρποφορεί».
«Μα το σύμπαν, με τα άστρα του, τα μυστήρια του είναι πολύ πιο όμορφα, Θεέ μου. Εδώ, αυτός ο τόπος δεν έχει αυτό το Κάλλος», του είπε ο άνθρωπος.
«Έχει, απαντά, ο Ερμής, αλλά εσύ άνθρωπε δεν το έχεις ανακαλύψει γιατί δεν μπόρεσες να κοιτάξεις μακρύτερα».
«Μα, Θεέ μου, εδώ στην Γη, δεν έχουμε μυστήρια όπως το σύμπαν. Εδώ όλα είναι, προγραμματισμένα. Κοίτα πόσο υπέροχοι είναι όλοι αυτοί οι αστερισμοί στον Ουρανό».
«Εσύ, επέτρεψες να είναι όλα προγραμματισμένα», απαντά ο Ερμής, «και στον Ουρανό δεν υπάρχουν αστερισμοί».
«Μα, Θεέ μου, εσύ που δίδαξες αστρολογία και αστρονομία στους ανθρώπους, πως είναι δυνατόν να λες ότι δεν υπάρχουν αστερισμοί;»
«Δεν υπάρχουν αστερισμοί», επανέλαβε ο Ερμής. “Στην Γη έκλεισαν τον νου σας σε 12 αστερισμούς όπως τους ονόμασαν και σας επέβαλλαν τι να κάνετε και τι να μην κάνετε. Σας έκρυψαν αυτά που δίδαξα στους ανθρώπους όταν οι Θεοί περπατούσαν στην Γη. Ο άνθρωπος πλάστηκε για να είναι απεριόριστος όπως το σύμπαν και τα άστρα. Τις πληροφορίες αυτές τις κράτησαν για τον εαυτό τους αυτοί που σας τις έκρυψαν αλλά είναι λειψές, γιατί φροντίσα να μην φτάσουν στα χέρια τους όλες”. Έτσι υπέθεσαν τα περισσότερα και επάνω σε αυτά βαδίζουν”. Ο Ερμής χαμογέλασε..
Ο άνθρωπος μπερδεύτηκε. Σκέφτηκε ότι Θεός είναι ο Ερμής, κάτι παραπάνω θα ξέρει, και από σεβασμό γύρισε το κεφάλι στον Ουρανό και βάλθηκε να μετράει τα άστρα των αστερισμών. Και μιας και ήταν καλοκαιράκι έβλεπε πολύ καθαρά τον αστερισμό της Κασσιόπης.
«Τα βλέπεις αυτά τα άστρα;» ρώτησε ο Ερμής. «Τα βλέπω» απάντησε ο άνθρωπος. «Είναι ο αστερισμός της Κασσιόπης». «Δεν υπάρχει αστερισμός της Κασσιόπης», απάντησε ο Ερμής.
Ο άνθρωπος τα χρειάστηκε. Ούτε να σκεφτεί δεν τολμούσε, γιατί ο Θεός θα μάντευε και την σκέψη του. Τι, στο καλό αδελφός του θεού της μαντικής ήταν, του Απόλλωνα, να μην ήξερε και αυτός λιγάκι από μαντεία; Σκέφτηκε από εδώ, σκέφτηκε από εκεί, και τελικά είπε : «Σαν ανάποδο Μ μοιάζει». «Ναι» απάντησε ο Ερμής. «Μοιάζει για εσάς τους ανθρώπους. Όλοι οι αστερισμοί μοιάζουν με κάτι που θυμίζουν τον πλανήτη της Γης. Για αυτό λέτε ότι μοιάζει με κάτι. Εάν όμως πας πολύ κοντά σε αυτά τα άστρα που βλέπεις, δεν θα βρεις το σχήμα που βλέπει ο νους σου επάνω από τον πλανήτη σου. Για αυτό, δεν υπάρχουν αστερισμοί».
Ο άνθρωπος άρχισε σιγά-σιγά να καταλαβαίνει τι ακριβώς εννοεί ο Ερμής όταν λέει ότι δεν υπάρχουν αστερισμοί. Άρχισε να καταλαβαίνει ότι οι άνθρωποι τους παρομοιάζουν με κάτι που τους είναι γνώριμο, αλλά στην πραγματικότητα είναι κάτι άλλο.
Για λίγα λεπτά έγινε σιωπή. Ούτε ο άνθρωπος μιλούσε αλλά ούτε ο Ερμής. Ξαφνικά ο Ερμής σήκωσε το χέρι του και έδειξε ένα άστρο. «Το βλέπεις αυτό το πράσινο άστρο, άνθρωπε;» ρώτησε. «Το βλέπω» απαντά ο άνθρωπος.
«Βλέπεις και εκείνο το γαλάζιο που είναι δίπλα του;» Ξαναρωτάει ο Ερμής. «Το βλέπω» απαντάει ο άνθρωπος. «Είναι δύο πανέμορφα λαμπερά πολύχρωμα άστρα» ξαναλέει ο άνθρωπος. «Δεν είναι άστρα», απαντάει ο Ερμής.
Καινούργιος γρίφος για τον άνθρωπο που αυτήν την φορά μπερδεύτηκε ακόμα πιο πολύ. «Αν πας κοντά τους δεν είναι άστρα», συνέχισε ο Ερμής. «Τι είναι Θεέ μου;» ρωτάει τραυλίζοντας ο άνθρωπος. «Είναι μία Πύλη που αν την περάσεις θα βρεθείς σε μία αστρική πολιτεία».
Ο άνθρωπος τα έχασε για τα καλά, αλλά Θεός ήταν δεν μπορούσε να μην τον πιστέψει. «Ξέρεις Θεέ μου, εμείς εδώ στην Γη τα βλέπουμε άστρα. Εάν δεν είναι πώς να το γνωρίζουμε;»
«Το γνωρίζεις άνθρωπε», απαντά ο Ερμής. «Η Ψυχή σου, το Πνεύμα σου, αυτά που σου χάρισαν οι Θεοί, το γνωρίζει άνθρωπε. Αλλά εσύ όλα αυτά τα ξέχασες γιατί περπατάς συνέχεια επάνω στην Γη. Εάν άκουγες την Ψυχή σου, εάν ακολουθούσες το Πνεύμα σου θα γνώριζες άνθρωπε.
Ο άνθρωπος έβαλε κάτω το κεφάλι. Το τοπίο άρχισε να ξεδιαλύνει και επιτέλους άρχισε να καταλαβαίνει τι του έλεγε ο Θεός.
«Έχεις δίκιο, Ερμή. Εμείς οι άνθρωποι ξεχάσαμε την Ψυχή μας, και αφού την ξεχάσαμε, την χάσαμε».
Ο άνθρωπος έσκυψε το κεφάλι, άφησε μερικά λεπτά να περάσουν και μετά με τρεμάμενη φωνή ρώτησε τον Ερμή. «Υπάρχει πιθανότητα να την ξαναβρούμε Θεέ;» Τότε ο Ερμής έδειξε με το χέρι του ένα πορτοκαλο-κόκκινο άστρο. «Το βλέπεις αυτό άνθρωπε;» «Βλέπεις αυτό το μοναχικό άστρο στον Ουρανό;» «Το βλέπω», απαντά ο Άνθρωπος. «Είναι ο Λαμπαδίας, έτσι τον ονομάζετε εσείς οι άνθρωποι στην Γη», είπε ο Ερμής. «Εάν θέλεις να αποκτήσεις πάλι την επαφή με τον θεϊκό πυρήνα της Ψυχής σου, θα πρέπει να βρεις τον δρόμο για να πας σε αυτό το άστρο».
«Και πως πάμε εκεί, Θεέ μου», ρώτησε ο άνθρωπος. «Ρώτα την Ψυχή σου, άνθρωπε, αυτή ξέρει» απάντησε ο Ερμής.
«Και το Πνεύμα μου Θεέ; Πως θα αποκτήσω και πάλι την επαφή μαζί του; Μιλάω για εκείνο το Πνεύμα που κινεί την Ψυχή;»
«Μόλις αποκτήσεις την επαφή με την Ψυχή σου άνθρωπε, θα βρεις μία άλλη Πύλη που θα σε οδηγήσει σε άλλες πολιτείες. Εκεί πρέπει να βρεις το «ασημένιο σαμάρι». Και όταν το βρεις θα εμφανιστεί ο δικός σου Πήγασος. Θα βάλεις το ασημένιο σαμάρι στην ράχη του και θα πετάξεις επάνω από το τετράγωνο. Ο Πήγασος ξέρει που θα σε πάει».
Σκέφτηκε ο άνθρωπος τον γρίφο του Θεού και άκρη δεν έβρισκε. Άφησε την ματιά του να πλανηθεί προς τον βορρά και είδε τον γαλαξία της Ανδρομέδας. Χαμογέλασε. «Και εκεί Θεέ μου, πως μπορώ να πάω;»
«Θα ρωτήσεις τον Πήγασο, άνθρωπε. Όταν πετάξετε μαζί επάνω από το τετράγωνο θα σε πάει σε μία «Λευκή Πύλη». Εκεί πρέπει να ψάξεις να βρεις το μυστικό κλειδί. Όταν το βρεις και ανοίξεις την Πύλη τότε θα γνωρίσεις τις ολόφωτες πολιτείες της Ανδρομέδας.
«Δύσκολα μου βάζεις Θεέ μου», απάντησε ο άνθρωπος. «Εσείς στην Γη τα θέλετε όλα έτοιμα», απάντησε ο Ερμής. «Τα έχετε όμως έτοιμα, εάν ρωτήσετε την Ψυχή σας».
Σκεφτότανε ο άνθρωπος για πολύ ώρα. Και εκεί που σκεφτότανε εμφανίστηκε μία ξαφνική λάμψη και ο Ερμής εξαφανίστηκε.
«Στάσου Θεέ μου» φώναξε με όλη του την δύναμη ο άνθρωπος. Δεν θα με βοηθήσεις λιγάκι;
Μέσα στο ημίφως της Νύχτας εμφανίστηκε ένα αστρικό ολόφωτο Ουράνιο Τόξο. Ο άνθρωπος μέτρησε τα χρώματα και τα βρήκε οκτώ. Το Ουράνιο Τόξο έφευγε από την Γη και έφτανε στο Φεγγάρι.
Ξαφνικά ακούστηκε η φωνή του Θεού Ερμή: «ακολούθησε το μονοπάτι μου Άνθρωπε, πέρασε την Πύλη της Σελήνης, πιες το νερό της Μνημοσύνης από την Λευκή Χώρα και η Ψυχή σου θα ενθυμηθεί. Έτσι θα μεταμορφωθείς σε Ά-νθρωπο και θα βρεις τα μονοπάτια που γυρεύεις»
Ο άνθρωπος δεν είχε πια τι άλλο να ρωτήσει αλλά ούτε και άχνα έβγαινε από το στόμα του. Και μέσα στην σιγαλιά της Νύχτας εμφανίστηκε ένας ολόφωτος Κεραυνός. Ο Ερμής χάθηκε μέσα σε αυτόν και ο άνθρωπος έμεινε να αφουγκράζεται έστω και μία λέξη από τον Θεό, αλλά μάταια.
Ξαφνικά συνειδητοποίησε ότι το Ουράνιο Τόξο των οκτώ χρωμάτων ήταν ακόμα εκεί. Ξαφνικά, θυμήθηκε ότι ίσως κάπου να το είχε ξαναδεί αυτό το Ουράνιο Τόξο και έτσι έβγαλε το συμπέρασμα ότι πάντα εκεί ήταν απλώς δεν μπορούσε να το δει μέχρι τώρα. Χαμογέλασε και έκανε το πρώτο βήμα. Είχε αποφασίσει να πάρει αυτό το μονοπάτι και…όπου τον βγάλει….
Πηγή: astarhellas.com.gr και omadaorfeas
