Τι κρύβει η «Περιοχή 122» στην Ανταρκτική και τη φυλάει Στρατός 24 ώρες το 24ωρο
Γράφει ο Σπύρος Μακρής
περιεχόμενο φαντασίας, με στοιχεία δημιουργικής γραφής
Πολλές θεωρίες έχουν διατυπωθεί γύρω από αυτό το μυστηριώδες εργαστήριο που ονομάζεται «Περιοχή 122» (ή ASPA-122) και βρίσκεται στο νησί Ross, στην παγωμένη και αινιγματική Ανταρκτική και, όπως καταλαβαίνετε, δεν είναι προσιτό σε όλους. Η περιοχή ανήκει στην ASPA, που σημαίνει Antarctic Specially Protected Area (Ειδικά Προστατευόμενη Περιοχή της Ανταρκτικής).
Οι προστατευόμενες περιοχές ιδρύθηκαν το 1961 στο πλαίσιο της «Συνθήκης της Ανταρκτικής» η οποία διέπει όλη τη γη και το νερό, νότια του γεωγραφικού πλάτους 60° και προστατεύει από την ανθρώπινη ανάπτυξη. Οι περιοχές ASPA προστατεύονται από τις κυβερνήσεις της Αυστραλίας, της Νέας Ζηλανδίας, των Ηνωμένων Πολιτειών, του Ηνωμένου Βασιλείου, της Χιλής, της Γαλλίας, της Αργεντινής, της Πολωνίας, της Ρωσίας, της Νορβηγίας, της Ιαπωνίας, της Ινδίας, της Ιταλίας και της Δημοκρατίας της Κορέας.
Λέγεται ότι υπάρχουν 72 τέτοιες εγκαταστάσεις, ενώ άλλοι υποστηρίζουν ότι είναι γύρω στις 170 σε όλη την Ανταρκτική και χρησιμοποιούνται για επιστημονική έρευνα. Μία από τις θεωρίες λέει ότι έχει να κάνει με την αναζήτηση εξωγήινων, αλλά δεν μπορεί να επιβεβαιωθεί προς το παρόν. Η μυστική εγκατάσταση εξυπηρετεί τους επιστήμονες που δουλεύουν εκεί για να μάθουν περισσότερα για το Σέλας και το στρώμα του όζοντος, όπως αναφέρεται. Λέγεται ότι εκεί βρίσκεται ένας θόλος που μοιάζει με ένα σύστημα ραντάρ, αλλά το εσωτερικό του υποστηρίζεται ότι είναι αβλαβές και δεν περιέχει τίποτα το μυστηριώδες. Ωστόσο, υπάρχει αυστηρή στρατιωτική επιτήρηση της δαπανηρής ερευνητικής μονάδας, η οποία βρίσκεται βαθιά στα βουνά του Νότου Πόλου. Η «Περιοχή 122» βρίσκεται υπό στρατιωτικό έλεγχο και επιτήρηση 24 ώρες το 24ωρο.
Οι ερευνητές επιστήμονες διατηρούν επαφή με τις οικογένειές τους, τους εργοδότες, τους φίλους και τους συγγενείς τους, μέσω δορυφόρου. Όπως καταλαβαίνετε, όλα αυτά δημιουργούν πολλά ερωτηματικά για μία τόσο αθώα και επιστημονική εγκατάσταση, όπως υποστηρίζεται ότι είναι. Αλλά οι απαντήσεις έρχονται με έναν απροσδόκητο τρόπο.
Όταν σκεφτόμαστε την Ανταρκτική, το πρώτο πράγμα που μας έρχεται στο μυαλό είναι οι πιγκουίνοι και οι μεγάλες περιοχές καλυμμένες με πάγους και το πιο καθαρό «λευκό» χιόνι που υπάρχει, απλωμένο σε χιλιάδες χιλιόμετρα. Μόνο που το χιόνι δεν είναι πια εντελώς λευκό σε όλη την ήπειρο… χάρη στην ανάπτυξη φυκιών! Σε ένα άρθρο του scienceabc.com μαθαίνουμε πως έρευνες και παρατηρήσεις που πραγματοποιήθηκαν τα καλοκαίρια των ετών 2017, 2018 και 2019 που δημοσιεύτηκαν στο nature.com οδήγησαν σε συμπεράσματα ότι το χιόνι της χερσονήσου της Ανταρκτικής γίνεται πράσινο.
Αυτά τα φύκια, αν και μεμονωμένα είναι ορατά από το διάστημα ως ένα μπάλωμα (ή πολλά μπαλώματα) και παράγουν αποικίες φυκιών, οι οποίες εξαπλώνονται σε μεγάλες εκτάσεις. Η ανάπτυξη των φυκιών γίνεται τόσο βαθιά που καταλαμβάνει μεγάλες περιοχές του χιονιού. Ωστόσο, δεν υπάρχουν μόνο πράσινα φύκια, αλλά και σε αποχρώσεις του κόκκινου, «βάφοντας» το χιόνι σε ένα δυσοίωνο χρώμα του αίματος! Τι σημαίνει αυτή η ανάπτυξη φυκιών και πως συνέβη;
Αυτά τα φύκια χιονιού, όπως και άλλα φύκια, απαιτούν νερό/υγρασία, ηλιακό φως και θρεπτικά συστατικά για να αναπτυχθούν. Στην Ανταρκτική έχουν καταγράψει θερμοκρασίες πολύ πάνω από 0°C, γεγονός που βοηθάει στην ανάπτυξή τους, καθώς οι ανάγκες τους σε νερό φαίνεται να ικανοποιούνται με το λιώσιμο του χιονιού. Όσον αφορά το ηλιακό φως, το διάχυτο ηλιακό φως είναι διαθέσιμο λόγω της νεφοκάλυψης. Τώρα, το κομμάτι των θρεπτικών συστατικών είναι ίσως το πιο ενδιαφέρον. Αυτά τα φύκια του χιονιού αντλούν τη διατροφή από «ακαθαρσίες» που εκκρίνουν και αφήνουν πίσω τους πιγκουίνοι, φώκιες και πουλιά.
Οι επιστήμονες φοβούνται ότι μια τέτοια βαθιά ανάπτυξη φυκιών μπορεί να προκαλέσει περισσότερη υπερθέρμανση του πλανήτη, προκαλώντας ακόμη περισσότερο λιώσιμο του χιονιού. Για να το καταλάβουμε καλύτερα αυτό, πρέπει να σκεφτούμε ότι το λευκό χιόνι αντανακλά το μεγαλύτερο μέρος του ηλιακού φωτός που πέφτει πάνω του. Ωστόσο, καθώς η επιφάνεια του χιονιού σκουραίνει, απορροφά περισσότερο και αντανακλά λιγότερο το φως του ήλιου. Περισσότερο ηλιακό φως συνεπάγεται περισσότερη θερμότητα παγιδευμένη στην επιφάνεια της Γης. Αυτό θα προκαλέσει θέρμανση της γύρω περιοχής με ταχύτερους ρυθμούς, λιώνοντας περισσότερο χιόνι μέρα με τη μέρα. Οι ασυνήθιστα ανεβασμένες θερμοκρασίες προκαλούν αυτή την ανάπτυξη φυκιών. Και η ανάπτυξη φυκιών, με τη σειρά της, προκαλεί ακόμη μεγαλύτερη υπερθέρμανση του πλανήτη.
Και ο στρατός; Που κολλάει σε όλα αυτά ο στρατός; Αυτό που φοβάται ο στρατός – ουσιαστικά οι κυβερνήσεις που συνεργάστηκαν και συμφώνησαν για να τον στείλουν, είναι μήπως μαζί με την ανάπτυξη και το «ξύπνημα» των φυκιών, έρθει από ανάλογο συγχρονισμό και το «ξύπνημα» πλασμάτων που υπάρχουν στα παραμύθια και τη φαντασία των ανθρώπων παγκοσμίως, επειδή εκεί τα καταχώνιασαν και τα καταχώρησαν κάποια δόγματα. Αν και επίσημα καμία κυβέρνηση δεν πιστεύει σε γίγαντες, νεφελίμ και άλλα «μυθικά όντα», καλού-κακού, «κρατάνε πισινή» σε περίπτωση που τέτοια όντα υπάρχουν στην πραγματικότητα, «ξυπνήσουν» ή βγουν από «θαλάμους stasis» (μονάδες με σκοπό τη διατήρηση της ζωής για χρόνια, ίσως, χιλιάδες) και, αναπόφευκτα επιτεθούν στους επιστήμονες, τις εγκαταστάσεις τους και κατ’ επέκταση σε ολόκληρο τον κόσμο.
*Η ιστορία είναι φαντασίας και προϊόν μυθοπλασίας. Αν και αναμειγνύεται με αληθινά γεγονότα και αληθινές μελέτες εντελώς διαφορετικά μεταξύ τους, αυτά δεν έχουν καμία σχέση με τον τρόπο που συνδυάζονται, περιγράφονται και παρουσιάζονται, οπότε δεν ανταποκρίνονται σε κάποια πραγματικότητα. Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις είναι καθαρή σύμπτωση.
diadrastika / Image by Pete Linforth from Pixabay
