Αρχαία Δομή σε Ανταρκτική με Γενετικά Πειράματα, ανακάλυψε μυστική αποστολή
Γράφει ο Σπύρος Μακρής
περιεχόμενο φαντασίας, με στοιχεία δημιουργικής γραφής
Η πρώτη μυστική εξερευνητική αποστολή στην Ανταρκτική περπάτησε σε ένα τεράστιο μακρόστενο χώρο που είχε φανεί με το λιώσιμο των πάγων. Σε αυτόν, αναγνώρισε μια τεράστια αρχαία πολιτεία που οι άγνωστοι κάτοικοι εγκατέλειψαν. Τα όργανα μετρήσεων έδειξαν ίχνη ακτινοβολίας εξαύλωσης. Αυτό ξάφνιασε τους χειριστές. Όταν τελείωσε η αποστολή και επέστρεψε στη βάση της, ο επικεφαλής ενημέρωσε τους ανωτέρους τους και εκείνοι ξεκίνησαν τις διαδικασίες να στείλουν ομάδα επιστημόνων με πολύ καλύτερο και πιο εξειδικευμένο εξοπλισμό. (Διαβάστε σχετικά: Οι Πάγοι Λιώνουν και το Κρυμμένο Μυστικό της Ανταρκτικής Βγαίνει στο Φως)
Η νέα αποστολή έφτασε και μία νέα ευφάνταστη αποστολή ξεκίνησε. Νέες έρευνες και μετρήσεις έλαβαν χώρα, σε συνδυασμό με δορυφορικές εικόνες και ένα ειδικά τροποποιημένο αεροπλάνο με ραντάρ διείσδυσης εδάφους, σαν κι εκείνο που χρησιμοποιήθηκε για να εντοπίσουν γιγαντιαίες σήραγγες πολλών χιλιομέτρων. (Διαβάστε σχετικά: Τούνελ Ψηλά σαν τον Πύργο του Άιφελ στην Ανταρκτική)
Σύμφωνα με τις πληροφορίες που διέρρευσαν, επισημάνθηκαν κρυμμένες δομές ή βάσεις που βρίσκονται βαθιά κάτω από την μακρόστενη έκταση της αρχαίας πόλης, η οποία έμοιαζε να φέρει χαρακτηριστικά που θύμιζαν πολιτισμό των Μάγια σε συνδυασμό με εκείνο των αρχαίων Ελλήνων. Αυτό ήταν πολύ παράξενο, αφού σύμφωνα με τα συμβατικά δεδομένα κανείς από τους δύο πολιτισμούς δεν μπορεί να υπήρχε εκείνη την εποχή που χρονολογήθηκαν τα ερείπια – βασικά, αποκαλείται να υπήρχαν άνθρωποι. Τόσο απλά.
Όσο προσεκτικά κι επισταμένα κι αν έψαξαν, δεν βρήκαν τρόπο να κατέβουν κάτω. Ωστόσο, το υπέρ-εξελιγμένο ραντάρ για το υπέδαφος έδειξε με ακρίβεια εκατοστού ένα φρεάτιο με διάμετρο 3 μέτρων που βρισκόταν κάτω από λαξευμένο ογκόλιθο πάχους περίπου δύο μέτρων ενώ θα πρέπει να ζύγιζε γύρω στον ένα τόνο, και αποτελούσε μέρος του επενδυμένου εδάφους με τεράστιες πέτρινες πλάκες, σε ένα τμήμα της αρχαίας πόλης.
Ο επικεφαλής πρότεινε, ουσιαστικά διέταξε, να σκανάρουν τον υπόγειο χώρο με θερμικές κάμερες σε περίπτωση που υπήρχαν από κάτω ζωντανοί οργανισμοί με τους οποίους μπορεί να έρχονταν αντιμέτωποι. Δεν είδαν κάτι. Στη συνέχεια και κατόπιν μελέτης κατάφεραν να προχωρήσουν στην κοπή ενός στενού μέρους του ογκόλιθου πάνω από το φρεάτιο ώστε, χωρίς να πέσει στο κενό, να το σηκώσουν επάνω.
Πρώτα κατέβασαν ένα drone με κάμερα για να δουν τι υπήρχε εκεί, τόσο βαθιά. Εκείνο έφτασε μέχρι περίπου τα 20 μέτρα, όπου συνάντησε ένα μακρύ διάδρομο. Αμέσως η επικοινωνία διακόπηκε και το drone έπεσε στο έδαφος λες και είχαν εξαντληθεί οι μπαταρίες του. Ο επικεφαλής είπε να κατέβουν με σκοινιά στην τρύπα δύο οπλισμένοι ανιχνευτές με κάμερες. Όταν έφτασαν κάτω και έδωσαν το ΟΚ, άρχισαν να κατεβαίνουν ειδικοί με διάφορα όργανα ανίχνευσης και μετρήσεως.
Ο διάδρομος οδηγούσε προς δυο κατευθύνσεις, έκτασης περίπου 500 μέτρων, με αψιδωτά ανοίγματα σαν μεσαιωνικές πύλες, ανά 20 μέτρα. Οι τοίχοι, η οροφή και το πάτωμα ήταν κατασκευασμένα από γκρίζο βασάλτη, υλικό που έμοιαζε με γυαλισμένο λευκό μάρμαρο. Η θερμοκρασία ήταν γύρω 20-22 βαθμούς Κελσίου και ενώ φωτιζόταν δεν ήταν εμφανής η πηγή φωτισμού ή της θέρμανσης, γεγονός που αύξανε το μυστήριο της θαμμένης δομής.
Έλεγξαν όλες τις αψιδωτές πύλες. Κι ενώ ήταν ολοφάνερο πως ήταν πόρτες που οδηγούσαν κάπου, προφανώς σε άλλους χώρους ή αίθουσες, καμία δεν παρουσίαζε ίχνη κλειδαριάς ή κάποιου έστω αρχαίου τρόπου για να ανοίξουν. Επίσης, με κανένα τρόπο δεν μπορούσαν οι ερευνητές, ούτε κατ’ ιδέα, να δουν τι υπήρχε πίσω από αυτές – αν υπήρχε κάτι. Ούτε θερμικές, ούτε υπέρυθρες ούτε άλλου είδους κάμερες και όργανα έδειχναν κάτι. Το μόνο που έμενε ήταν να ζητήσουν να τους στείλουν και στη συνέχεια να κατεβάσουν τη συσκευή που μπορούσε να φωτογραφίζει το παρελθόν. (Διαβάστε σχετικά: Από το 1972 φιλμογραφούσαν το παρελθόν)
Επρόκειτο για μια υπερσύγχρονη κατασκευή πολύ πιο εξελιγμένη από εκείνη του Άγγλου μηχανικού George de la Warr, ο οποίος ανακοίνωσε τον Ιανουάριο του 1951 ότι η φωτογράφιση γεγονότων που είχαν λάβει χώρα στο παρελθόν, ήταν πλέον γεγονός. Φυσικά, η νέα συσκευή, ξεπερνούσε και τη φωτογράφιση που είχαν καταφέρει στον πόλεμο του Βιετνάμ, από ένα ελικόπτερο της Αμερικανικής Πολεμικής Αεροπορίας. Αν και τα ξεπερνούσε όλα αυτά, η αρχή λειτουργίας της βασιζόταν εξίσου και στα δύο αυτά επιτεύγματα.
Αυτό που είδαν – σε μορφή συνεχόμενης κίνησης και όχι φωτογραφίας – ήταν απαλά έγχρωμες σκιές ανθρωπόμορφων όντων που κυκλοφορούσαν στο μακρύ διάδρομο και συνόδευαν, χωρίς να αγγίζουν, άδειες οριζόντιες επιφάνειες που δεν ακουμπούσαν στο έδαφος. Στις επιφάνειές τους διακρίνονταν κάτι σαν ιερογλυφικά που δεν θύμιζαν αιγυπτιακά αλλά θα μπορούσαν να είναι των Μάγια ή και αρχαία Ελληνικά γράμματα παρόμοια με την Γραμμική Α, γνωστή και ως Μινωική.
Η συνέχεια ήταν ακόμα πιο ενδιαφέρουσα καθώς είδαν από πιο κοντά τα ανθρωπόμορφα όντα. Είχαν ύψος κάπου ανάμεσα στα δύο με δυόμιση μέτρα. Είχαν λευκό πρόσωπο ανθρώπου, αλλά με μεγάλα γαλανά μάτια και μαλλιά ξανθά, πλατινέ έως σχεδόν ολόλευκα. Οι ηλικίες τους, σύμφωνα με τα ανθρώπινα δεδομένα θα πρέπει να κυμαίνονταν γύρω στα 40 με 50 χρονών. Φορούσαν όλα την ίδια σκουρόχρωμη ματ εφαρμοστή στολή, σαν δεύτερο δέρμα. Έβλεπαν τα ανθρωπόμορφα αυτά όντα να μπαινοβγαίνουν από τις υποτιθέμενες πόρτες, χωρίς αυτές να ανοίγουν. Περνούσαν από μέσα τους, όπως τα φαντάσματα ανάμεσα στους τοίχους.
Κάποια από τα όντα συνόδευαν επιφάνειες επάνω στις οποίες ήταν ξαπλωμένα υβρίδια, σε πιθανή κατάσταση καταστολής ή αναισθησίας. Πολλά ήταν άγνωστοι συνδυασμοί, όμως αρκετά ήταν γνωστά από την ελληνική μυθολογία, κυρίως, όπως μυθικά τέρατα σαν τον τρικέφαλο Κέρβερο, ή γοργόνες με φτερά και φίδια για μαλλιά. Αλλά και μυθικά υβρίδια δηλαδή πλάσματα που συνδυάζουν ανθρώπους και ζώα, ή χαρακτηριστικά διαφόρων ζώων, όπως Κένταυροι, μισοί άνθρωποι μισοί άλογα, Σειρήνες με ανθρώπινο γυναικείο κεφάλι και σώμα αρπακτικού πουλιού.
Τώρα, είχαν αρχίσει να βγαίνουν επιφάνειες που επάνω τους ήταν τοποθετημένοι άνθρωποι – όχι Homo Sapiens, όπως εμείς. Μάλλον καλύτερα θα ήταν να πούμε: πρόγονοι του γένους Homo, των ανθρώπων και, μάλλον, ακόμα καλύτερα να λέγαμε, ανθρωπίδες προ-προ-προ-προ-παππούδες του Homo Erectus.
Τελευταίες ομάδες της παρέλασης ήταν κάποιες επιφάνειες με διαφανείς θόλους που μέσα τους βρισκόντουσαν σπλάχνα ή άλλα όργανα, αλλά και έμβρυα από κάποια είδη ζώων που εκείνη τη στιγμή δεν μπορούσαν να αναγνωρίσουν, τα οποία είχαν τροποποιηθεί γενετικά ώστε μάλλον να είναι ικανά να παράγουν, για παράδειγμα, πάγκρεας κάποιου άλλου ζώου ή, ίσως, των όντων με την εφαρμοστή στολή. Πιθανόν, ο απώτερος σκοπός να ήταν η μεταμόσχευση.
Στο τέλος του διαδρόμου, όλα τα πράγματα που έφταναν εκεί, αντικείμενα, επιφάνειες, υβρίδια, τέρατα, όντα κλπ, τα περίμενε ένας πυλώνας φωτός ο οποίος τα ρούφαγε μέσα του προς τα πάνω, σα να τα οδηγούσε κάπου πολύ ψηλά, ίσως σε ένα μητρικό σκάφος που περίμενε κάμποσα μέτρα από την επιφάνεια.
Σταδιακά, τα όντα και αυτά που συνόδευαν, λιγόστευαν μέχρι που δεν εμφανίστηκαν άλλα και ο διάδρομος έμεινε άδειος και έρημος. Αυτό σήμαινε πως ό,τι είδαν οι ερευνητές, ήταν η τελευταία καταγραφή/εγγραφή από το παρελθόν που έγινε στο περιβάλλον του διαδρόμου όπου βρίσκονταν. Προφανώς, τα όντα με την εφαρμοστή στολή, αφού άδειασαν και μετέφεραν τα πάντα αλλού, μετά εγκατέλειψαν την όλη εγκατάσταση.
Σύμφωνα, τώρα, με τις εκτιμήσεις των ειδικών της μυστικής εξρευνητικής αποστολής των επιστημόνων, η όλη δομή κατασκευάστηκε από μια κάποια εξωγήινη φυλή όντων με ανθρωποειδή εμφάνιση που ασχολήθηκαν με τη γενετική μηχανική τόσο των ζώων και μεταξύ τους, όσο και της πολύ πρώιμης ανθρωπότητας – αν επιτρεπόταν να χρησιμοποιήσουν τέτοιον όρο. Το γενικό, αλλά πρόχειρο συμπέρασμά τους, ήταν πως εκεί διεξάγονταν γενετικά πειράματα.
Η ηλικία της δομής, σύμφωνα με την χρονολόγηση, με διάφορους τρόπους, γνωστούς και άγνωστους στο ευρύτερο κοινό, φαίνεται να εκτείνεται σε ένα πολύ αρχαίο και μακρινό παρελθόν. Δηλαδή, περίπου πριν από 33 εκατομμύρια χρόνια, τότε που, σύμφωνα με τη συμβατική επιστήμη των γεωλόγων, η Ανταρκτική ήταν χωρίς πάγους, ενώ σύμφωνα με τις συμβατικές γνώσεις των ανθρωπολόγων, τα χρόνια εκείνα δεν υπήρχαν ανθρώπινοι πολιτισμοί, ούτε καν άνθρωποι.
Αν όλα αυτά που διέρρευσαν έχουν μια κάποια αλήθεια μέσα τους, τότε, ενδεχομένως, εξηγούνται πάρα πολλά από τα μυστήρια που περιβάλλουν τη Γη αλλά και τον ίδιο τον άνθρωπο. Παράλληλα, όμως, δημιουργούνται νέα ερωτηματικά, που και αυτά, με τη σειρά τους, όταν απαντηθούν με οποιοδήποτε τρόπο, θα γεννήσουν νέα ερωτήματα, γεγονός που θα συνεχίζεται επ’ άπειρον.
*Η όλη ευφάνταστη ιστορία είναι εμπνευσμένη από μία συνέντευξη στις 23 Ιανουαρίου 2019, όπου η βραβευμένη με Emmy ερευνήτρια και δημοσιογράφος Linda Moulton Howe, κυκλοφόρησε σε βίντεο την μαρτυρία ενός υποτιθέμενου πληροφοριοδότη ο οποίος αναφέρεται σε μία αποστολή εντοπισμού αρχαίας εξωγήινης δομής, η οποία είναι θαμμένη κάτω από τους πάγους της Ανταρκτικής με τον ισχυρισμό ότι γίνονταν γενετικά πειράματα από εξωγήινους.
diadrastika / Image by -MayaQ- from Pixabay
