Τι βρήκαν στον αστεροειδή Oumuamua όταν Αστροναύτες του Μυστικού Διαστημικού Προγράμματος έφτασαν και προσγειώθηκαν επάνω του
Γράφει ο Σπύρος Μακρής
περιεχόμενο φαντασίας, με στοιχεία δημιουργικής γραφής
Όσοι ασχολούνται με αυτά τα περίεργα θέματα των ΑΤΙΑ, αν ζουν εξωγήινοι ανάμεσά μας ή αν εξουσιάζουν τον πλανήτη, θα θυμούνται την περίπτωση του λεγόμενου αστεροειδή «Oumuamua» για τον οποίο υπάρχουν διαφωνίες ακόμα και ανάμεσα σε αστρονόμους αλλά και καθηγητές πανεπιστημίων.
Ίσως, η πιο χαρακτηριστική διαφωνία είναι εκείνη που διατυπώθηκε τον Ιανουάριο του 2019, οπότε ο επικεφαλής του τμήματος αστρονομίας στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, καθηγητής Abraham Loeb, έδωσε μια συνέντευξη στην οποία υπερασπίστηκε αμφιλεγόμενο άρθρο του, δηλώνοντας ότι το διαστρικό αντικείμενο που ανιχνεύτηκε από ένα τηλεσκόπιο στη Χαβάη στις 19 Οκτωβρίου 2017, με την ονομασία «Oumuamua», θα μπορούσε να ήταν ένα είδος διαστημικού σκάφους, προφανώς από άλλους πολιτισμούς εξωγήινους. Πολύ αργότερα, ο Loeb έγραψε ένα σχετικό βιβλίο με τίτλο Extraterrestrial: The First Sign of Intelligent Life Beyond Earth, σύμφωνα με το forbes.com
Εκείνο που πραγματικά προσέλκυσε την προσοχή της επιστημονικής κοινότητας ανάμεσα σε πολλά άλλα, ήταν πως το Oumuamua επιτάχυνε ανεξήγητα σε κάποια φάση της πορείας του, τόσο που ο Loeb και ο συνάδελφός του, του Κέντρου Αστροφυσικής του Χάρβαρντ Smithsonian, Shamuel Bialy, δήλωσαν ότι μπορεί να είχε αναπτύξει κάποιο ηλιακό ιστίο το οποίο φορτίστηκε από την ηλιακή ενέργεια και γι’ αυτό επιτάχυνε ξαφνικά. Όλα αυτά μου έδωσαν την ιδέα να γράψω την παρακάτω ιστορία φαντασίας:
Η μυστική αποστολή αστροναυτών L7
Όσο οι επιστήμονες αντιδρούσαν μεταξύ τους για το τι ακριβώς να συμβαίνει που θα μπορούσε να εξηγηθεί με τους γνωστούς νόμους της φυσικής, στρέφοντας παράλληλα την προσοχή του κόσμου στις βαρετές διαφωνίες τους, το Μυστικό Διαστημικό Πρόγραμμα ενεργούσε ανενόχλητο.
Αμέσως μόλις ο διευθυντής του αντιλήφθηκε την πιθανότητα ο μακρόστενος αστεροειδής να ήταν τεχνητός, έδωσε εντολή στην μυστική Space Force η οποία είχε βάση πίσω από την Σελήνη με τρόπο τέτοιο ώστε να μην είναι ορατή από τη Γη, στο ειδικό σημείο ισορροπίας Lagrange, με μηδενική βαρύτητα που έχει την ονομασία L7. Η εντολή διέταζε την ομάδα να φύγει αμέσως με κατεύθυνση την πορεία του αστεροειδή μέχρι να τον φτάσουν αν, φυσικά, ήταν εφικτό με, επιπλέον αποστολή να προσγειωθούν επάνω του και να μάθουν ότι μπορούσαν γι’ αυτόν.
Ο επικεφαλής της αποστολής του μυστικού διαστημοπλοίου L7, ήταν σε συνεχή επικοινωνία με την βάση του Μυστικού Προγράμματος στη Γη και ενημέρωνε για τα πάντα που έβλεπε ο ίδιος και η ομάδα του, ενώ έστελνε και τις σημαντικότερες μετρήσεις που έδειχναν τα όργανα του σκάφους τους, σε σχέση πάντα με το αντικείμενο προσέγγισης.
Όσο το πλησίαζαν ένας μυστηριώδης βόμβος ακουγόταν, σαν παλμός. Τα συστήματα τον κατέγραφαν ρυθμικό. Θα μπορούσε κάποιος να το ερμηνεύσει σαν μια τεράστια καρδιά που χτυπούσε φυσιολογικά σε κατάσταση ανάπαυσης. Ήξεραν ότι αυτό δεν μπορούσε να συμβαίνει πραγματικά. Το απέρριψαν αμέσως. Το αντικείμενο προσέγγισης θα ήταν είτε ένα κομμάτι βράχου με επίμηκες σχήμα είτε ένα εξωγήινο διαστημόπλοιο.
Όσο το πλησίαζαν μπορούσαν να διακρίνουν όλο και καλύτερα την επιφάνειά του. Λαμπύριζε παντού, σε όλο το μήκος του, σα να υπήρχαν εκατομμύρια διαμάντια σπαρμένα επάνω του. Πλησιάζοντας ακόμα περισσότερο μπορούσαν να διακρίνουν πως τα λαμπερά σημεία μάλλον πρέπει να ήταν πάγος κολλημένος σε διάφορα εξωτερικά σημεία του. Μπορούσαν να διακρίνουν επίσης ότι ήταν βράχος γεμάτος με σημάδια που έμοιαζαν να σχηματίζουν ένα παράξενο μοτίβο που δεν είχε τύχη να δουν ποτέ άλλοτε. Το κυρίως σώμα έμοιαζε σφυρηλατημένο με πολλούς μικρούς κρατήρες από μετεωρίτες ή αλλού είδους συγκρούσεις που αλλοίωναν αυτό το μοτίβο, με αποτέλεσμα να μην μπορεί ο επικεφαλής να καταλάβει αν ήταν τεχνητό από από κάποια ευφυή όντα που κατασκεύασαν αυτό το σκάφος, ή αν ήταν απλά φυσικοί σχηματισμοί.
Η μυστική αποστολή L7 βρισκόταν τώρα στην ουρά του αντικειμένου προσέγγισης, στην πρύμνη, στο πίσω μέρος του – αν μπορούσε να το πει κανείς έτσι, με τη λογική της κατεύθυνσης που είχε. Δεν έβλεπαν πουθενά ηλιακά πάνελ, ηλιακά ιστία, ή κάτι που να τους έδινε την εντύπωση πως το σκάφος λειτουργούσε με την ενέργεια του Ήλιου. Ούτε διέκριναν κάτι που θα μπορούσε να παραπέμπει σε κάποιο είδος κινητήριας δύναμης. Αν διέθετε μηχανές, σίγουρα της είχε κλειστές και ταξίδευε με φυσικό τρόπο, όπως όλοι οι αστεροειδείς, ή απλά κινούνταν από την προωθητική ακτινοβολία του ίδιου του αστρικού φωτός, σκέφτηκε ο κυβερνήτης. Το L7 άρχισε να περιστρέφεται με ελικοειδές τρόπο γύρω και κατά μήκος του μακρόστενου βράχου, πολύ κοντά στην επιφάνειά του, όπως ένα χρυσό νήμα που τυλίγεται κατά μήκος ενός άξονα. Ήταν σαν μύγα που γυρόφερνε μία αιωρούμενη μπαγκέτα ψωμί, από την μια άκρη ως την άλλη.
Τώρα, σε αυτή την τόσο επισταμένη εξωτερική επιθεώρηση, ο επικεφαλής και η ομάδα του ήταν βέβαιοι πως το αντικείμενο προσέγγισης διέθετε υπερβολική συμμετρία. Δεν μπορεί να ήταν ένας φυσικός βράχος. Αποκλείεται. Ωστόσο δεν μπορούσαν να διακρίνουν καταπακτές, πύλες, πόρτες, παράθυρα, ανοίγματα γενικότερα. Όμως, όσο πήγαιναν προς το μπροστινό μέρος, τόσο βεβαιωνόταν η ομάδα πως το αντικείμενο προσέγγισης διέθετε τεχνητή άτρακτο. Ο κυβερνήτης είπε να προσγειωθούν μπροστά, στη μύτη, εκεί που είχε ένα τεράστιο πλάτωμα και θα μπορούσε να αποτελεί, αυτό που θα λέγαμε στη Γη: τη γέφυρα ενός πλοίου.
Το L7 προσγειώθηκε χώνοντας βαθιά τα μυτερά μεταλλικά του πόδια στο πλάτωμα, σαν τα γαμψά νύχια ενός αετού που προσπαθούσε να γαντζωθεί ή να αρπάξει τη λεία του. Αμέσως όλοι επιβαίνοντες αστροναύτες ένιωσαν να σείεται ολόκληρο το σκάφος τους. Το ταρακούνημα έγινε από τον αστεροειδή. Ξαφνικά τα όργανα μέτρησης και οι αισθητήρες άρχισαν να τρελαίνονται και να δείχνουν πως αυτό πάνω στο οποία είχαν προσγειωθεί ήταν κάτι ζωντανό, ότι ήταν ένας οργανισμός. Μα πως ήταν δυνατόν; Έδειχναν ότι είχαν προσγειωθεί πάνω σε φυσική οργανική ύλη με βάση τον άνθρακα. Αδύνατον. Ήταν ένα τεράστιο έμβιο ον. Στο μυαλό του κυβερνήτη επικεφαλή ήρθε η εικόνα πως είχαν προσγειωθεί πάνω στη μύτη ενός τεράστιου διαστημικού κροκόδειλου που από μακριά έμοιαζε με κορμό δέντρου, στη δική τους περίπτωση με μακρόστενο βράχο. Δεν μπορούσε να συμβαίνει αυτό.
Ξαφνικά και απρόσμενα το αντικείμενο προσέγγισης τινάχτηκε απότομα, όπως ένας σκύλος που τινάζεται ή όπως ένας κινέζικος δράκος που στρέφει το κεφάλι του στη λεία του με σκοπό να την κατασπαράξει. Όλοι οι αστροναύτες την μυστικής αποστολής τινάχτηκαν στα τοιχώματα και το δάπεδο του ίδιου του σκάφους τους. Το σκάφος τους ξεκόλλησε από το πλάτωμα που είχε γαντζωθεί και πυκνό σκοτάδι το κατάπιε καθώς παρασυρόταν στο διάστημα. Η σύνδεση και κάθε είδους επικοινωνίας στη Γη, διακόπηκε.
Ο διευθυντής του μυστικού προγράμματος στη Γη ζήτησε, άμεσα τη γνώμη των συμβούλων του. Εκείνοι, αναστατωμένοι με τα όσα είδαν και άκουσαν ανάμεσα στις διακοπές και διαλείψεις που είχε η επικοινωνία τους, τοποθετήθηκαν πολύ διακριτικά: ότι θα μπορούσε να είναι κάποιο εξωγήινο διαστημόπλοιο που μόλις αντιλήφθηκε την προσγείωση την απέτρεψε με άγνωστο όπλο, ή ότι θα μπορούσε να είναι κάποιο άγνωστο ζώο του διαστήματος που ποτέ ως τώρα δεν έχει καταγραφεί, όπως και τα εξωγήινα διαστημόπλοια. Η υπόθεση διαβαθμίστηκε αμέσως ως Άκρως Διαστημικό Απόρρητο ενώ ζητήθηκε από τους συμβούλους να επινοήσουν μια ιστορία για τον χαμό των αστροναυτών, στις οικογένειές τους.
diadrastika / Image by Jody Whiteley from Pixabay
