Το Κρυφό Νόημα στην Ασπίδα του Αχιλλέα
Γράφει ο Σπύρος Μακρής
Ο Αλκιβιάδης ήταν ένα νεαρό και περίεργο αγόρι που πάντα γοητευόταν από ιστορίες αρχαίων ηρώων και μυθικών θησαυρών. Ο αγαπημένος του μύθος ήταν η ανίκητη ασπίδα του Αχιλλέα και, φυσικά, εννοείται, ο θρύλος του ίδιου του Αχιλλέα, του πανίσχυρου πολεμιστή στον Τρωικό Πόλεμο.
Αλλά εκείνο που ενθουσίαζε περισσότερο τον Αλκιβιάδη ήταν το μυστικό που κρυβόταν πίσω από αυτή την αδιαπέραστη ασπίδα του Αχιλλέα, όπως του έλεγε τακτικά ο παππούς του, αλλά δεν πρόλαβε ποτέ να του εξηγήσει, γιατί έφυγε από τη ζωή εντελώς απροειδοποίητα και ξαφνικά.
Διαβάστε επίσης: Ο θάνατος ενός έντιμου που πάει στον άλλο κόσμο
Μια μέρα, καθώς εξερευνούσε τη σκονισμένη σοφίτα του παππού του, ο Αλκιβιάδης έπεσε πάνω σε ένα παλιό και φθαρμένο βιβλίο. Καθώς το άνοιξε, βρέθηκε να κοιτάζει έναν μυστηριώδη χάρτη. Ο χάρτης δεν έμοιαζε με κανέναν άλλον που είχε δει ποτέ πριν.
Η ασπίδα του Αχιλλέα με πέντε ομόκεντρους κύκλους
Στην πραγματικότητα ήταν ένα σχέδιο βασισμένο στην αδιάτρητη ασπίδα του Αχιλλέα όπως την περιγράφει ο Όμηρος σε 134 στίχους η οποία κατασκευάστηκε από τον Ήφαιστο.
Αποτελούνταν από πέντε κυκλικές ζώνες, που σχημάτιζαν πέντε ομόκεντρους κύκλους, μόνο που για κάθε ζώνη υπήρχε και μία τραβηγμένη γραμμή με μελάνι που σχημάτιζε βέλος το οποίο οδηγούσε σε σημειώσεις γραμμένες με το χέρι.
Κατάλαβε ότι ήταν μια αξιολόγηση του παππού του στον κρυφό συμβολισμό της. Ήταν το μυστικό που δεν πρόλαβε να του πει ποτέ.
Ουσιαστικά ήταν ένας χάρτης πέντε κυκλικών ζωνών, με παραστάσεις που αντιστοιχούσαν στις πρωτότυπες περιγραφές, αλλά με ενδιαφέρουσες λέξεις-κλειδιά στις οποίες σε οδηγούσαν τα βέλη από κάθε ζώνη.
Το Κρυφό Νόημα
Το Σύμπαν και οι Θνητοί
Η πρώτη ζώνη στον χάρτη ονομαζόταν “Σύμπαν”. Στην πραγματικότητα του Ομήρου περιλαμβάνονταν η γη με τη θάλασσα, ο Ήλιος με το Φεγγάρι και τα άστρα με τους αστερισμούς.
Στο σχέδιο του παππού απεικονίζονταν γαλαξίες, αστέρια και άγνωστα ουράνια φαινόμενα και θαύματα, όπως σκουληκότρυπες – δεν μπορούσε να καταλάβει πως ο Όμηρος ή ο παππούς του μπορεί να είχαν τέτοιες γνώσεις.
Ο Αλκιβιάδης φαντάστηκε τον εαυτό του να επιπλέει ανάμεσα στην απεραντοσύνη του διαστήματος, νιώθοντας ταυτόχρονα ασήμαντος και γοητευμένος.
Η δεύτερη ζώνη λεγόταν «Θνητοί». Στην περιγραφή του Ομήρου υπήρχαν θνητοί σε ειρηνική και εμπόλεμη κατάσταση.
Το σχέδιο του παππού του, έδειχνε έναν πολυσύχναστο κόσμο γεμάτο με ανθρώπους από διαφορετικούς πολιτισμούς και υπόβαθρα, να ζουν την καθημερινότητά τους. Ο Αλκιβιάδης οραματίστηκε τον εαυτό του να περπατά ανάμεσά τους, να βιώνει τις χαρές και τις λύπες τους και να κατανοεί τι πραγματικά σημαίνει να είσαι άνθρωπος.
Εσωτερική Αναζήτηση
Καθώς έστρεφε το βλέμμα του στην τρίτη ζώνη, με την ένδειξη «Εσωτερική Αναζήτηση του Ανθρώπου», η καρδιά του Αλκιβιάδη χτύπαγε έντονα.
Ο Όμηρος περιγράφει τον αγροτικό βίο, ένα τελετουργικό προς τους θεούς και το γλέντι που το ακολουθεί. Το σχέδιο απεικόνιζε έναν λαβύρινθο σκέψεων και συναισθημάτων, ένα μέρος όπου βρίσκονταν οι βαθύτεροι φόβοι και επιθυμίες κάποιου.
Διαβάστε επίσης: Μια βόλτα στον Κήπο των Ανθισμένων Σκέψεων
Ο Αλκιβιάδης ήξερε ότι εκεί βρισκόταν η αληθινή ανακάλυψη του εαυτού του και λαχταρούσε να ξεκινήσει αυτό το ενδοσκοπικό ταξίδι: να γνωρίσει τον εαυτό του.
Δυσκολίες ζωής
Η τέταρτη ζώνη είχε την ονομασία «Δυσκολίες ζωής».
Στην αρχική περιγραφή δίνεται η επίθεση δύο λιονταριών αλλά και ο χορός από νέους. Ο παππούς είχε ζωγραφίσει πανύψηλα βουνά, ύπουλα μονοπάτια και φουρτουνιασμένες θάλασσες.
Ο Αλκιβιάδης καταλάβαινε ότι η ζωή δεν ήταν ποτέ εύκολη, αλλά ήξερε επίσης ότι το να ξεπεράσεις τις προκλήσεις ήταν αυτό που έκανε κάποιον δυνατό. Ένιωθε ένα κύμα αποφασιστικότητας, έτοιμος να αντιμετωπίσει όποιες δυσκολίες τον περιμένουν.
Απελευθέρωση και λύτρωση
Τελικά, το βλέμμα του Αλκιβιάδη στάθηκε στην πέμπτη και τελευταία ζώνη, με την ετικέτα «Απελευθέρωση και λύτρωση».
Στην ασπίδα του Αχιλλέα ο Όμηρος είχε τον Ωκεανό να αγκαλιάζει τη γη με τρυφερότητα, αλλά ο παππούς είχε σχεδιάσει ένα γαλήνιο τοπίο λουσμένο στο χρυσό φως, με μια φιγούρα να στέκεται στο κέντρο του, με τα χέρια απλωμένα.
Ο Αλκιβιάδης ένιωσε ότι αυτός ήταν ο απώτερος στόχος, μια κατάσταση ειρήνης και φώτισης που περίμενε όσους επέμειναν και κατάφεραν να φτάσουν στις άλλες ζώνες – όσους είχαν καταφέρει να ανέβουν πίστα, όπως θα εξηγούσε αργότερα στους φίλους του.
Ακολουθώντας τα βήματα στην ασπίδα του Αχιλλέα
Το ταξίδι της ίδιας της ζωής
Οδηγημένος από μια νέα αίσθηση περιπέτειας, ο Αλκιβιάδης έκανε αποστολή του να ακολουθήσει τα βήματα στην ασπίδα του Αχιλλέα και να ξεκλειδώσει τα μυστικά της αδιαπέραστης ασπίδας – ίσως και το νόημα της ζωής.
Διαβάστε επίσης: Αναζητώντας το Νόημα της Ζωής
Συνειδητοποίησε ότι η ασπίδα του Αχιλλέα δεν ήταν απλώς ένα φυσικό αντικείμενο, ένα αμυντικό όπλο στα χέρια του ομηρικού ήρωα, αλλά μετέφερε ένα κύκλο από το ανέγγιχτο και αδιάτρητο Σύμπαν στην συνειδητοποίηση της πραγματικότητας και του γνώθις εαυτόν, στη συνέχεια του θάρρους να ξεπεράσεις τις δυσκολίες για να φτάσεις, τελικά στη λύτρωση, στη θέωση, και πίσω… στο Σύμπαν.
Ουσισαστικά, οι ζώνες με τις παραστάσεις στην ασπίδα του Αχιλλέα, ήταν μια μεταφορά για το ταξίδι της ίδιας της ζωής. Η προσπάθεια της νοημοσύνης να ανακαλύψει και να συνειδητοποιήσει τον εαυτό της.
Μια μεγάλη αποστολή
Με τον χάρτη στην κατοχή του, ο Αλκιβιάδης ξεκίνησε μια μεγάλη αποστολή. Στο ταξίδι του αντιμετώπισε ασύλληπτες προκλήσεις. Εξωτερικές και εσωτερικές συγκρούσεις.
Αν και ποτέ δεν βρήκε απάντηση στο ερώτημα “αν αυτό ήθελε να πει ο Όμηρος”, πολέμησε με τις αμφιβολίες και τους φόβους του, ωθώντας τον εαυτό του στα άκρα και δεν έχασε ποτέ από τα μάτια του τον απόλυτο προορισμό του χάρτη.
Καθώς περνούσαν τα χρόνια, ο Αλκιβιάδης γινόταν σοφότερος και δυνατότερος. Ανακάλυψε τα θαύματα του σύμπαντος, συνδέθηκε με ανθρώπους από όλα τα κοινωνικά στρώματα και εμβάθυνε στην ψυχή του, βρίσκοντας απαντήσεις σε ερωτήσεις που ποτέ δεν είχε εκφράσει.
Αντιμετώπισε τις δυσκολίες της ζωής κατά μέτωπο, παίρνοντας πολύτιμα μαθήματα και βγαίνοντας νικητής.
Στο κατώφλι της πέμπτης ζώνης
Τελικά, μετά από μια ζωή αναζήτησης, ο Αλκιβιάδης στάθηκε στο κατώφλι της πέμπτης ζώνης. Είχε κάνει τον κύκλο του, έτοιμος να αγκαλιάσει την απελευθέρωση και τη λύτρωση που τον περίμενε.
Σε κάθε του βήμα, ένιωθε ένα βάρος να σηκώνεται από τους ώμους του, σαν τα βάρη του παρελθόντος του να είχαν μεταμορφωθεί στην πιο αγνή μορφή γαλήνης και αρμονίας.
Καθώς έφτασε στο κέντρο των σκέψεών του, ο Αλκιβιάδης συνειδητοποίησε ότι η αδιαπέραστη ασπίδα του Αχιλλέα ήταν ένας χάρτης – όχι τόπων, αλλά μια αναπαράσταση του ανθρώπινου πνεύματος.
Συμβόλιζε τη δύναμη και την ανθεκτικότητα που κρύβεται μέσα στον καθένα μας, περιμένοντας να τα ανακαλύψουμε.
Ένα ταξίδι γεμάτο προκλήσεις όπως ακριβώς η ασπίδα του Αχιλλέα
Το ταξίδι του Αλκιβιάδη είχε φτάσει στο τέλος του, αλλά η ιστορία του παρέμεινε και έζησε. Έζησε, εμπνέοντας τη γυναίκα του, τα παιδιά του και τα εγγόνια του.
Η ιστορία του τους δίδαξε ότι η ζωή ήταν ένα ταξίδι γεμάτο προκλήσεις και εμπόδια, αλλά και με ατελείωτες ευκαιρίες για ανάπτυξη και αυτοανακάλυψη.
Και, όπως ακριβώς η ασπίδα του Αχιλλέα, έτσι και αυτοί είχαν τη δύναμη να ξεπεράσουν οτιδήποτε τους έβγαινε μπροστά για να φτάσουν στον τελικό τους σκοπό.
diadrastika / Image by icenando from depositphotos.com
