Οι Ανώτερες Διαστατικές Ενέργειες μας Καλούν
Γράφει ο Σπύρος Μακρής
Όταν περνάμε από διαδικασίες πνευματικής αφύπνισης, αργά ή γρήγορα είμαστε αντιμέτωποι με το γεγονός ότι φαίνεται να υπάρχουν περισσότερες διαστάσεις από την πραγματικότητα στην οποία ζούμε και που γνωρίζουμε τόσο καλά.
Αρχίζουμε να αμφισβητούμε τη ζωή μας οπότε εκείνο που ήταν αλήθεια για μας, ξαφνικά, αρχίζει να καταρρέει. Δεν είμαστε πια σίγουροι αν ζούμε πράγματι στην πραγματικότητα ή αν. τελικά, αυτή δεν είναι τόσο “πραγματική”.
Οι ανώτερες διαστατικές ενέργειες μας καλούν
Μας καλούν να αρχίσουμε ή να συνεχίσουμε την προσπάθειά μας να μάθουμε περισσότερα για το ποιοι είμαστε πραγματικά. Να μάθουμε για τις παγκόσμιες ενέργειες, τις διαφορετικές συχνότητες και τι πραγματικά ζούμε και τι υπάρχει μετά. Όχι μετά το θάνατο, αλλά τι υπάρχει πέρα από εμάς, σε μία άλλη διάσταση.
Ποιά διαφορά μπορεί να υπάρχει και ποια ενεργειακή αλλαγή μπορεί να υφίσταται από τον κόσμο μας των τριών διαστάσεων σε εκείνον της τέταρτης ή τις πέμπτης;
Πρέπει να μάθουμε να μετατρέπουμε τις χαμηλές συχνότητες του φόβου σε άνευ όρων αγάπη μέχρι το σημείο εκείνο όπου δεν υπάρχει φόβος. Είναι σημαντικό να ανέβουμε επίπεδο.
Αντιμετωπίζουμε πολλές πληροφορίες και μαθαίνουμε πολλά για τους εαυτούς μας, το Σύμπαν και την ανθρωπότητα, αλλά μια ερώτηση που συχνά μας διαφεύγει ενώ θα έπρεπε να μας απασχολεί είναι πώς να νιώσουμε ή έστω να αντιληφθούμε την διαφορά των ανώτερων διαστάσεων από την δική μας.
Για να κατανοήσουμε τις διαφορετικές διαστάσεις και τι συμβαίνει στις άλλες, πρέπει πρώτα να συνειδητοποιήσουμε τον δικό μας, την τρίτη διάσταση.
Η τρίτη διάσταση – ο υλικός κόσμος του φόβου
Η τρίτη διάσταση αφορά τον υλισμό, τη συσσώρευση υλικών ικανοποιήσεων. Αφορά επίσης και τη διαβίωση. Κυριαρχεί το γεγονός ότι φοβόμαστε να χάσουμε τον έλεγχο, να μην είμαστε ασφαλείς και να μην είμαστε αρκετά ικανοί.
Δεν εμπιστευόμαστε τους ανθρώπους, επειδή θα μπορούσαν να πάρουν τον πλούτο μας μακριά από μας και όχι μόνο αυτόν αλλά και τα συναισθήματά μας. Φοβόμαστε να ερωτευτούμε και πολλές φορές ενδόμυχα, ζητάμε εγγυήσεις ότι ο σύντροφός μας δεν θα μας εγκαταλείψει, δεν θα μας προδώσει.
Προσπαθούμε να έχουμε οποιουδήποτε είδους εξουσία έναντι των άλλων για να είμαστε σε ισχυρότερη θέση, γιατί ουσιαστικά νιώθουμε ανασφαλείς.
Φοβόμαστε το άγνωστο, ενώ ουσιαστικά ζούμε μέσα σε αυτό καθημερινά. Η ενότητα είναι κάτι, επίσης, άγνωστο αφού πολύ συχνά φροντίζουμε να υπονομεύσουμε ο ένας τον άλλον – βέβαια, πάντα υπάρχουν εξαιρέσεις.
Πιστεύουμε ότι αυτός ο τόπος είναι γεμάτος ελλείψεις και συνεχώς αναζητούμε κάτι καλύτερο και, συνεχώς, αγωνιζόμαστε γι αυτό, αλλά μονόπλευρα, ψάχνοντας υλικά αγαθά που θα ικανοποιήσουν το εγώ μας, αλλά ουσιαστικά ποτέ δεν έχουμε μάθει να αγαπάμε το εγώ μας, τον εαυτό μας.
Επικρατεί η ψευδαίσθηση της δυαδικότητας που μας επιτρέπει να βιώνουμε το φως και το σκοτάδι, καλό και κακό, χαρά και απελπισία, καλύτερα και χειρότερα. Έχουμε την επιλογή να ενεργούμε ως καλοί ή κακοί.
Ουσιαστικά η μόνη επιλογή που έχουμε στην “πτήση” μας μέσα στην τρίτη διάσταση είναι: Αγάπη ή φόβος.
Εφόσον επιλέγουμε φόβο, επαναλαμβάνουμε τις εμπειρίες και τα πρότυπά μας μέχρι να μάθουμε να επιλέγουμε την αγάπη. Αυτή είναι η ομορφιά της τρίτης διάστασης.
Μόλις μάθουμε να επιλέγουμε την αγάπη μόνιμα, φτάνουμε στη φώτιση καθώς η συχνότητά μας αυξάνεται σημαντικά. Με αυτό τον τρόπο ξεπερνάμε τα όρια του εγκεφάλου μας. Μαθαίνουμε να αφήνουμε την καρδιά και την ψυχή μας να αναλάβουν το προβάδισμα μετατρέποντας το εγώ μας σε ελεύθερο πνεύμα.
Τότε, μαθαίνουμε πώς λειτουργούν οι καθολικές ενέργειες και πώς μπορούμε να δημιουργήσουμε την πραγματικότητά μας. Καταλαβαίνουμε ότι έχουμε το τιμόνι μπροστά μας, συνεχώς. Απλά δεν το είδαμε.
Ανακαλύπτουμε ότι δεν υπάρχουν θύματα ή δράστες. Υπάρχουν μόνο καταστάσεις που μας βοηθούν να μεγαλώσουμε. Δεν χρειάζεται να περιμένουμε μέχρι να πεθάνουμε για να φτάσουμε στο φως. Μπορούμε να το κάνουμε αυτό ενώ είμαστε σε ένα ανθρώπινο σώμα.
diadrastika / Image by Thorsten Schulze from Pixabay
