Εξωγήινα Νεκροταφεία σε Όλο τον Πλανήτη
Γράφει ο Σπύρος Μακρής
περιεχόμενο φαντασίας, με στοιχεία δημιουργικής γραφής
Υπάρχουν παράξενα ευρήματα για τα οποία κρύβουν οι κυβερνήσεις και οι ελίτ που βρίσκονται πίσω από αυτές και δεν θέλουν με κανένα τρόπο να γνωρίζουμε την ύπαρξη άλλων εκτός γης ευφυών όντων ειδών που κατά το παρελθόν ήταν ιδιαίτερα παρόντα στον πλανήτη μας. Ανακαλύψεις σε διάφορα μέρη, στην επικράτεια της Γης, από ανεξάρτητους αρχαιολόγους οι οποίοι στη συνέχεια αναγκάστηκαν να μείνουν σιωπηλοί – ενώ αρχικά δεν ήταν. Τα πορίσματά τους έχουν απαξιωθεί και έχουν χαρακτηριστεί ως απάτες, ωστόσο τα ευρήματα εξακολουθούν να υπάρχουν.
Έχουν βρεθεί αντικείμενα που δεν ταιριάζουν με την εποχή τους, λόγω κάποιας ανώτερης τεχνολογίας που χρησιμοποιήθηκε για να κατασκευαστούν, αλλά αυτή η τεχνολογία θεωρείται αδύνατο να υπήρξε τότε, από τους διάφορους ακαδημαϊκούς και επιστήμονες.
Έχουν βρεθεί ίχνη του παρελθόντος που δείχνουν να μην ταιριάζουν καθόλου με την ιστορία του που διδασκόμαστε. Έχουν ανασκαφεί και έχουν έρθει στο φως, μυστηριώδη όντα, ή κάποια μέρη τους, αλλά κανείς δεν τα παραδέχεται ως είναι αυθεντικά ή υποστηρίζουν ότι πρόκειται για γενετικές παραμορφώσεις. Ωστόσο, η αντίθετη άποψη, συνηγορεί υπέρ αυτών των εξωγήινων μορφών και ότι πρόκειται για νεκροταφεία εξωγήινων – αλλά ποιος μπορεί να ξέρει ποια είναι η πραγματική αλήθεια;
Αν και οι πιο χαρακτηριστικές μορφές που παραπέμπουν σε τέτοια όντα, είναι εκείνες που διαθέτουν επιμήκη κρανία, έχει αποδειχτεί πως αυτό συνέβαινε με τεχνητό τρόπο, από βρέφη ακόμη, από τους γονείς ή τους ιερής της φυλής. Υποτίθεται ότι αυτό συνέβαινε για τελετουργικούς ή άλλους λόγους, αλλά δεν είναι όλες οι περιπτώσεις ίδιες. Αλήθεια, πως τους είχε έρθει αυτή η ιδέα να επιμηκήνουν τα κρανία από μωρά παιδιά; Τι είχαν δει; Τι ήθελαν να μιμηθούν; Σε ποιους ήθελαν να μοιάσουν όταν προέβαιναν σε τέτοιες πράξεις;
Μέσα από μία graphic novel ιστορία (φανταστική ιστορία που παρουσιάζεται σε μορφή κόμικ και δημοσιεύεται ως βιβλίο – αλλά εδώ σε μορφή άρθρου και χωρίς εικονογράφηση) θα δούμε ότι υπήρξαν και εξακολουθούν να υπάρχουν κάπου θαμμένα στον πλανήτη μας. Ίχνη του παρελθόντος που δείχνουν ότι δεν συμπίπτουν με την ιστορία που ξέρουμε διότι, πολύ απλά, ποτέ δεν συμπεριλήφθηκαν σε αυτήν, οπότε δεν τα διδαχτήκαμε ποτέ. Ωστόσο γράφηκαν και περιεγράφηκαν ολιγόλογα κάπου, σε κάποια εφημερίδα, σε κάποιο περιοδικό, αλλά με τέτοιο τρόπο που κανείς δεν παρατήρησε ή δεν έδωσε την απαιτούμενη προσοχή.
Μία ελβετίδα αρχαιολόγος, η Pauletta Schopfer, σαν άλλος Τσαρλς Φορτ, είχε μανία να μαζεύει και να συγκεντρώνει αποκόμματα εφημερίδων από όλο τον κόσμο με παράξενα ευρήματα. Συνεργαζόταν με πολλά γραφεία που έκαναν τη δουλειά της αποδελτίωσης. Βαρετή για τους υπαλλήλους, αλλά εξέχουσας σημασίας για την ίδια. Θα έφτιαχνε ένα βιβλίο που θα το ονόμαζε Εξωγήινα Νεκροταφεία σε Όλο τον Πλανήτη και μέσα σε αυτό θα αναφερόταν σε πτώματα όντων – συνήθως ανθρωπόμορφων αλλά σαφώς όχι ανθρώπινα – τα οποία σύμφωνα με τα φυσιογνωμικά χαρακτηριστικά τους δεν αντιστοιχούν σε κανένα γνωστό είδος ζώου ή προ-ανθρώπου που μας έχουν δείξει κρανία, σκελετοί, μούμιες κ.λπ., ως τώρα.
Ένας ταφικός περίβολος στη Λετονία, που δημιουργήθηκε πριν από περίπου πέντε αιώνες, ανακαλύφθηκε το 1946, όπου περιέργως, δεν βρέθηκαν ίχνη ανθρώπινης εγκατάστασης στην περιοχή του παλιού νεκροταφείου. Όμως, υπήρχε κάτι που μαζί με το περίεργο σχήμα των υπολειμμάτων έκαναν τον αρχηγό της αρχαιολογικής αποστολής να υποθέσει ότι επρόκειτο για όντα από άλλο πλανήτη. Βρέθηκαν 24 κοινοί τάφοι που διατηρούσαν περίπου 150 πτώματα. Τα λείψανα φαίνεται να ανήκουν σε πλάσματα που είχαν ύψος πάνω από 7 μέτρα με εξαιρετικά μακριά κεφάλια και χωρίς να παρουσιάζουν ίχνη στόματος, ματιών ή μύτης. Οι ανθρωπολόγοι τόλμησαν να προτείνουν ότι αυτά τα όντα πιθανώς ανήκαν σε μια εξωγήινη φυλή της οποίας το ανοσοποιητικό σύστημα δεν μπορούσε να καταπολεμήσει τις επίγειες ασθένειες και κατέληξε να πεθάνει πρόωρα, ωστόσο, δεν βρέθηκαν ίχνη αυτού που θα μπορούσε να ήταν το διαστημόπλοιό τους.
Το 1938 Κινέζοι αρχαιολόγοι ύστερα από εξερεύνηση των σπηλαίων του όρους Vyan, βρήκαν μια σειρά από σκελετούς με υπερβολικά μεγάλα κεφάλια, όχι επιμήκη, με το ανάστημα ενός μέσου σημερινού ανθρώπου. Στους τοίχους των σπηλαίων υπήρχαν ίχνη που αντιπροσώπευαν τον δικό μας ήλιο και το φεγγάρι που συνδέονταν – έτσι το ερμήνευσαν οι ειδικοί – με αστερισμούς που δεν ήταν γνωστοί.
Σε ένα μικρό νησί στη Βερίγγειο Θάλασσα, το 1956, εξερευνητές βρήκαν θαμμένες 17 πέτρινες πλάκες που θύμιζαν επιτύμβιες πλάκες, αλλά δεν έγραφαν κάτι επάνω τους, ούτε φαινόταν κάτι που θα υποδείκνυε ότι φτιάχτηκαν για τέτοιο σκοπό. Η θέση τους υποδείκνυε ότι για κάποιο λόγο δεν πρόλαβαν να τοποθετηθούν εκεί που προορίζονταν. Πολλές μέρες αργότερα, ανακάλυψαν 17 μουμιοποιημένα σώματα που δεν ήταν ανθρώπινα ή κάποιου γνωστού πρωτεύοντος. Αμέσως συνδύασαν τους τάφους με τις ισάριθμες πλάκες και τις έστειλαν στο εργαστήριο για ειδική ανάλυση. Το πόρισμα έλεγε ότι ήταν κομμένες με εξαιρετική ακρίβεια, σαν με λέιζερ, ενώ ότι επάνω τους υπήρχε μια αόρατη σπείρα που φαινόταν μόνο κάτω από ειδικό φωτισμό. Το δε υλικό σε όλες τις πέτρες περιείχε προσμίξεις από διάφορες άλλες στη Γη. Χρόνια αργότερα, όταν η τεχνολογία βελτιώθηκε, έδειξε ότι αυτές οι πέτρες κατασκευάστηκαν σε συνθήκες μηδενικής βαρύτητας. Για τις δεκαεπτά μούμιες δεν υπήρχε κάποια ενημέρωση.
Το 1958, στο Θιβέτ, βρέθηκαν μεταλλικοί δίσκοι μονοατομικού χρυσού, με ανάγλυφα σε σπειροειδή μορφή, όπως περίπου στον Δίσκο της Φαιστού. Τα σχέδια ερμηνεύτηκαν από την όψη των σχεδίων και φαίνεται να περιέγραφαν κάποιο είδος όντων που ήρθαν από τον ουρανό. Το διαστημόπλοιό τους προσγειώθηκε ή συνετρίβη στο γη και οι επιβαίνοντες πέθαναν επιτόπου ή όσοι επέζησαν σκοτώθηκαν μάλλον από τους ντόπιους γήινους. Δεν βρέθηκε ποτέ ταφικό μνημείο, σκελετοί ή κάτι σχετικό.
Λίγα χρόνια αργότερα, μία ομάδα ορειβατών χάθηκε μερικά χιλιόμετρα πιο πέρα από εκεί που βρέθηκαν οι χρυσοί δίσκοι. Στην προσπάθεια να τους βρουν και να τους σώσουν, ανακαλύφθηκε ένα άνοιγμα – εκεί που είχαν βρει καταφύγιο οι ορειβάτες. Μετά τη διάσωσή τους διαπιστώθηκε πως το άνοιγμα οδηγούσε σε μια σπηλιά που έμοιαζε σαν να είχε σκαλιστεί τεχνητά με ένα περίπλοκο σύστημα σηράγγων, οριζόντιο και κάθετο. Στο τέλος ενός διαδρόμου βρέθηκαν πέτρινες σαρκοφάγοι, πελεκημένες και κομμένες με ακρίβεια, από το υλικό των βράχων του ίδιου του σπηλαίου. Περιείχαν 28 λείψανα ανθρωπόμορφων σκελετών που ανήκαν σε λεπτά και εύθραυστα σώματα. Όπως υπέδειξαν μελέτες DNA, επρόκειτο για υβρίδια: μισοί άνθρωποι μισοί άγνωστης εξωγήινης προέλευσης.
Ανακαλύφθηκε υποτιθέμενο σώμα εξωγήινου σε μια σπηλιά στην Τουρκία, το 1991. Ένα μουμιοποιημένο πτώμα ήδη από την εποχή των παγετώνων, όπως έδειξε η χρονολόγηση. Βρέθηκε μέσα σε μια σαρκοφάγο από κρύσταλλο χαλαζία. Ίσως, ήταν το μοναδικό σώμα – από όλες τις ανακαλύψεις – που είχε διατηρηθεί λες και ήταν ζωντανό, σα να πέθανε μόλις χτες. Το δέρμα του ήταν πρασινωπό, αλλά οι επιστήμονες δεν μπορούσαν να πιστοποιήσουν αν αυτό ήταν το φυσικό του χρώμα, η αν αποκτήθηκε λόγω συνθηκών. Το πρόσωπό του και το σώμα του, έμοιαζε αρκετά ανθρώπινο, αλλά το δέρμα ήταν γεμάτο στίγματα σαν κάποια από αυτά που κάνουν ιθαγενείς της Αφρικής. Δύο ιατροδικαστές είπαν ότι είναι φολίδες.
Το 2012 η ανακάλυψη μιας μούμιας με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά ανακοινώθηκε από έναν ανθρωπολόγο σε μια ταφική σπηλιά στην κορυφή του βουνού που ονομάζεται Wiracocha στο Cuzco του Περού. Θα μπορούσε να είναι ένας κοινός άνθρωπος. Ωστόσο, το δέρμα του ήταν υπερβολικά λείο και λαμπερό, η σωματική διάπλαση ήταν όσο δύο άνθρωποι μαζί. Όταν γύρισαν το κεφάλι του, το κρανίο πίσω είχε μία έκταση η οποία δεν είχε δημιουργηθεί από τεχνητά μέσα. Επίσης, στην πλάτη είχε μικρές προεξοχές σαν πτερύγια. Ήταν ντυμένος με βασιλικά ενδύματα των Ίνκας και τριγύρω υπήρχαν ίχνη λατρείας. Προφανώς, οι άνθρωποι που τα τοποθέτησαν πίστευαν ότι ήταν ο θεός Wiracocha ο οποίος είχε εξαιρετικές δυνάμεις όσο ζούσε, σύμφωνα με τους μύθους.
Στο Paracas, μια χερσόνησος που βρίσκεται στην επαρχία Pisco στη νότια ακτή του Περού, ένας Περουβιανός αρχαιολόγος έκανε μια εκπληκτική ανακάλυψη το 1928 από μια τεράστια και περίτεχνη νεκρόπολη που στέγαζε γεμάτους τάφους. Βρέθηκαν αρκετοί σκελετοί με σκόπιμη τεχνητή παραμόρφωση κρανίου. Ωστόσο, μόνο δύο γεννήθηκαν με φυσικό επίμηκες κρανίο ενώ το DNA τους, επίσης, βρέθηκε ότι διέθεταν στοιχεία που δεν ήταν ανθρώπινα.
Σε ένα επιστημονικό περιοδικό ανακοινώθηκε το 1982, σε μια μικρή παράγραφο, για τα αποτελέσματα εξετάσεων που διεξήχθησαν από 15 όντα που παραλήφθηκαν από το νησί της Κρήτης στην Ελλάδα. Δώδεκα στα δεκαπέντε είχαν υπερφυσική διάπλαση και όλα διέθεταν κάτι σαν εμφύτευμα στο μέτωπο. Δεν ήταν μεταλλικό, ή άλλου τύπου όπως αυτά που λέγεται πως έχουν εντοπιστεί σε ανθρώπους που ισχυρίζονται ότι έχουν απαχθεί από εξωγήινους. Απλά, το παράξενο εμφύτευμα δεν ήταν φυσιολογικό να βρίσκεται εκεί. Κάποιοι γιατροί υπέθεσαν ότι η λειτουργία του σχετιζόταν με την επίφυση ή/και το άνοιγμα του Τρίτου Ματιού. Τα άλλα τρία κρανία ήταν φυσιολογικά σε ανθρώπινο μέγεθος, αλλά και αυτά διέθεταν ανάλογο εμφύτευμα, αλλά, στο πίσω μέρος. Μέσα στο σπήλαιο βρέθηκαν ζωγραφιές με όντα που είχαν επίμηκες κρανίο. Το ένα από αυτά φορούσε αρχαιοελληνική περικεφαλαία, σαν για να κρύψει το μήκος του ή για συμβολικούς λόγους που δεν μπορούσαν να γίνουν κατανοητοί από τους αρχαιολόγους και τους ανθρωπολόγους.
Υπάρχουν ακόμα εκατοντάδες αποκόμματα για παρόμοιες ανακαλύψεις από Εξωγήινα Νεκροταφεία σε Όλο τον Πλανήτη. Αν κάποιο εργαστήριο, ή κάποια επιστημονική ομάδα είχε το θάρρος να δημοσιεύσει τις αναλύσεις και τα αποτελέσματα, όπως τους έπρεπε, τότε πιθανότατα θα ξεπερνούσαν τις προσδοκίες πολλών και θα κατέστρεφαν μια και για πάντα τα κυρίαρχα ιστορικά δόγματα, ανοίγοντας τον δρόμο για νέα προσέγγιση στην καταγωγή μας, ως άνθρωποι, αλλά και ως μοναδικότητα όντων με ευφυία και νοημοσύνη, στον πλανήτη αυτόν.
diadrastika / Image by JCK5D from Pixabay
