Ένας Κρητικός στο Χωριό με τις Ψευδαισθήσεις
Γράφει ο Σπύρος Μακρής
Σε ένα γραφικό χωριουδάκι, σαν κάποιο χέρι να το τοποθέτησε ανάμεσα σε καταπράσινα τοπία, ζούσε ο Μάρκος. Ένας εκκεντρικός τύπος, γνωστός για τη ζωηρή φαντασία και την ικανότητά του να δημιουργεί εξαιρετικές ψευδαισθήσεις με το μυαλό του.
Οι ψευδαισθήσεις του ήταν τόσο ζωντανές που συχνά έβρισκε παρηγοριά στον δικό του φανταστικό κόσμο, όπου όλα ήταν τέλεια και τίποτα δεν μπορούσε να πάει στραβά. Μόνο που από κάποιο σημείο κι έπειτα, νόμιζε πως ήταν πραγματικότητες. Τι πίστευε για αληθινές.
Όποιος του υποσχόταν κάτι το θεωρούσε πραγματικότητα και ζούσε με αυτή την ψευδαίσθηση ότι, δηλαδή, είναι πραγματικότητα ή ότι σε λίγο θα γίνει, αναλόγως με το τι ήταν εκείνο που του έταζε ο συγχωριανός του για να τον εκμεταλλευτεί προς όφελός του. Και είχε αρκετούς τέτοιους τέτοιους τύπους, με πρώτο και καλύτερο τον Δήμαρχο.
Βέβαια, να το πούμε κι αυτό, όλοι στο χωριό έπασχαν από ψευδαισθήσεις. Όλοι, λίγο πολύ έβλεπαν και ζούσαν πράγματα που νόμιζαν ότι ήταν πραγματικά επειδή έτσι τους έλεγαν κάποιοι άλλοι – που κι αυτοί με τη σειρά τους, ζούσαν με ψευδαισθήσεις.
Διαβάστε επίσης: Αναζητώντας το Νόημα της Ζωής
Πως ξεκίνησαν όλα με τις με ψευδαισθήσεις
Ο Μάρκος πίστευε πάντα ότι οι ψευδαισθήσεις του ήταν το μεγαλύτερο πλεονέκτημά του, καθώς τον προστάτευαν από τις σκληρές πραγματικότητες της ζωής. Έτσι ξεκίνησαν όλα. Συχνά περνούσε ώρες επινοώντας περίπλοκες ιστορίες στο μυαλό του, όπου είτε ήταν ο ήρωας, είτε ο κόσμος ήταν γεμάτος μαγεία και κάθε μέρα ήταν μια περιπέτεια που περίμενε να ξεδιπλωθεί.
Οι χωρικοί, γοητευμένοι από το μοναδικό δώρο του Μάρκου, τον θεωρούσαν μυστικιστική φιγούρα. Συχνά ζητούσαν τη συμβουλή του ή να περιγράψει ιστορίες που θα τους μετέφεραν σε έναν κόσμο μακάριας άγνοιας, έστω και για λίγο. Κι έτσι, ο Μάρκος περνούσε τις μέρες του, υφαίνοντας ψευδαισθήσεις για τους γύρω του, φέρνοντας χαρά και παρηγοριά στη ζωή τους.
Κάπως έτσι, όλοι στο χωριό έγιναν σαν τον Μάρκο. Ζούσαν ψευδαισθήσεις που νόμιζαν ότι ήταν πραγματικότητα.
Ένας άγνωστος από την Κρήτη
Ένα ηλιόλουστο πρωί, ένας άγνωστος από την Κρήτη, ο Λυκούργος, έφτασε στο χωριό.
Ο Λυκούργος δεν έμοιαζε με κανέναν που είχε ξανασυναντήσει ο Μάρκος. Με διαπεραστικά μπλε μάτια και έναν αέρα σοφίας, φαινόταν να κουβαλάει ένα μυστικό που κέντρισε την περιέργεια του Μάρκου.
Χωρίς να χάσει το χρόνο του, ο Μάρκος πλησίασε τον Λυκούργο, πρόθυμος να αποκαλύψει την αλήθεια πίσω από τη μυστηριώδη αύρα του.
Διαβάστε επίσης: Ο θάνατος ενός έντιμου που πάει στον άλλο κόσμο
Αποκάλυψε μια συγκλονιστική αλήθεια
Λίγες μέρες μετά, καθώς μιλούσαν, ο Λυκούργος αποκάλυψε στον Μάρκο μια συγκλονιστική αλήθεια – ότι οι ψευδαισθήσεις του δεν ήταν παρά αποκυήματα της φαντασίας του. Ο κόσμος που είχε δημιουργήσει στο μυαλό του δεν ήταν παρά μια όμορφη πρόσοψη, που τον προστατεύει από τις αληθινές πραγματικότητες της ζωής.
Του εκμυστηρεύτηκε, επίσης, ότι όλοι στο χωριό ζούσαν με τον ίδιο τρόπο. Η εξουσία του χωριού, ο Δήμαρχος, τους έκανε όλους ό,τι ήθελε, βασισμένος σε αυτή τους την αστοχία να μην μπορούν να ξεχωρίζουν την πραγματικότητα από το πλασματικό.
Υποσχόταν ή δημιουργούσε καταστάσεις που ενώ ήταν ψεύτικες, έπειθε όλο το χωριό για τις καλές προθέσεις του. Έτσι οι ψευδαισθήσεις που πρόσφερε απλόχερα, σε δευτερόλεπτα γινόντουσαν πραγματικότητες.
Ο Μάρκος δεν άντεξε την αλήθεια για τις ψευδαισθήσεις του
Ο Μάρκος ήταν συντετριμμένος. Μερικές ώρες αργλότερα, γεμάτος θυμό και δυσαρέσκεια, δεν άντεξε την αλήθεια που του είχε αποκαλύψει ο Κρητικός και τον κατηγόρησε στους συγχωριανούς του για συκοφάντη, για έναν άκαρδο που ήθελε να διαλύσει το χωριό, αλλά κυρίως τον ίδιο.
Ο Κρητικός είχε γκρεμίσει τα όνειρα του χωρικού αφήνοντάς τον με τις σκληρές πραγματικότητες του κόσμου. Ο Μάρκος περιφρονούσε τον Λυκούργο, μη μπορώντας να συμβιβαστεί με το γεγονός ότι οι ψευδαισθήσεις του δεν ήταν παρά… ψευδαισθήσεις.
Οι μέρες περνούν και ο Μάρκος κατακλύζεται από πικρία και αμφιβολία για τον εαυτό του. Το άλλοτε ζωντανό πνεύμα του έγινε σκιά του πρώην εαυτού του καθώς πάλευε να βρει νόημα σε έναν κόσμο απογυμνωμένο από ψευδαισθήσεις.
Οι χωρικοί, βλέποντας τη μελαγχολία του Μάρκου, ανησύχησαν και προσπάθησαν να επαναφέρουν τη σπίθα που κάποτε τον καθόριζε. Όμως ήθελε να μείνει μόνος με τις σκέψεις του. Έπρεπε να διαπιστώσει αν ο Κρητικός νεοφερμένος του έλεγε αλήθεια ή του πούλαγε φούμαρα.
Διαβάστε επίσης: Οι Εκπληκτικές Φτερούγες του Λευτέρη
Ο Λυκούργος επισκέπτεται τον Μάρκο
Ένα βράδυ, καθώς ο Μάρκος καθόταν μόνος στο σπίτι του και συλλογιζόταν τις κατεστραμμένες ψευδαισθήσεις του, άκουσε ένα απαλό χτύπημα στην πόρτα του.
Απρόθυμα, την άνοιξε, περιμένοντας να βρει έναν άλλο χωριανό να προσφέρει κενές κοινοτοπίες. Προς έκπληξή του, ήταν ο Λυκούργος που στεκόταν στο κατώφλι του, με ένα απαλό χαμόγελο στο πρόσωπό του.
Ο Λυκούργος έδωσε στον Μάρκο ένα μικρό, παλιό βιβλίο, με τις σελίδες του γεμάτες με ιστορίες απώλειας, πόνου και θριάμβου.
Εξήγησε ότι ενώ οι ψευδαισθήσεις του Μάρκου τον είχαν θωρακίσει από τις σκληρές πραγματικότητες της ζωής, τον είχαν επίσης εμποδίσει να βιώσει την αληθινή ομορφιά που κρυβόταν σε κάθε πραγματικότητα.
Είναι η αλήθεια που τελικά απελευθερώνει κάποιον
Καθώς ο Μάρκος εμβαθύνει στις ιστορίες του βιβλίου, άρχισε να κατανοεί τις προθέσεις του Λυκούργου. Οι ιστορίες μιλούσαν για ανθεκτικότητα, ελπίδα και τη μεταμορφωτική δύναμη του να αντιμετωπίζεις κατά μέτωπο τους φόβους σου.
Του έδειξαν ότι ενώ οι ψευδαισθήσεις μπορεί να παρέχουν προσωρινή παρηγοριά, είναι η αλήθεια που τελικά απελευθερώνει κάποιον. Ο Μάρκος το κατανόησε και ζήτησε συγνώμη από τον Λυκούργο που του φέρθηκε τόσο άσχημα.
Όμως ο Λυκούργος δεν του κράτησε κακία. Ήξερε τι παθαίνουν άνθρωποι σαν κι αυτόν, ειδικά όταν απευθύνονται σε πολύ κόσμο που νομίζει ότι ζει σε μία πραγματικότητα, αλλά δεν αντιλαμβάνεται ότι ζει σε μια ψευδαίσθηση. Του εξήγησε με τα λόγια του Gustave Le Bon ενός Γάλλου ανθρωπολόγου:
Οι Ψευδαισθήσεις και ο Κυρίαρχος
Οι μάζες δεν διψούν για αλήθεια. Όποιος μπορεί να τις προμηθεύσει με ψευδαισθήσεις γίνεται εύκολα ο κυρίαρχός τους. Όποιος προσπαθήσει να διαλύσει τις ψευδαισθήσεις τους γίνεται εύκολα θύμα τους.
Βέβαια, για τον Λυκούργο, είναι πολύ σημαντικό να μπορείς να ξεχωρίσεις ποιος σου προσφέρει ψευδαισθήσεις, κι αν αυτός που προσπαθεί να σου τις διαλύσει μήπως υπόσχεται άλλες ψευδαισθήσεις ως πραγματικότητα.
Ναι, είχε δίκιο. Όμως, το σημαντικό πάνω από όλα είναι να διψάς για αλήθεια. Αλλά και η αλήθεια του καθενός είναι ένα ζήτημα σχετικό που μπορεί παραδόξως να περιλαμβάνει… ψευδαισθήσεις.
Διαβάστε επίσης: Σέριφος, ονειρεμένες διακοπές και μία ευτυχής συγκυρία
Η αληθινή μαγεία είναι το θάρρος
Με νέα σοφία, ο Μάρκος εγκατέλειψε σιγά σιγά τη δυσαρέσκειά του προς τον Λυκούργο.
Συνειδητοποίησε ότι ο ξένος ήθελε απλώς να αγκαλιάσει την πραγματικότητα, να ανακαλύψει τη δύναμη που βρισκόταν αδρανής μέσα του. Ο Μάρκος αναδύθηκε από τα βάθη των ψευδαισθήσεών του, μεταμορφώθηκε σε μια πιο σοφή, πιο ανθεκτική εκδοχή του εαυτού του.
Από εκείνη την ημέρα και μετά, ο Μάρκος χρησιμοποίησε το δώρο της ψευδαίσθησής του για να εμπνεύσει άλλους, αλλά με μια νέα προοπτική. Ύφαινε ιστορίες που όχι μόνο μετέφεραν τους χωρικούς σε έναν κόσμο θαυμάτων αλλά και τους ενθάρρυναν να αντιμετωπίσουν τους φόβους τους και να αγκαλιάσουν την αλήθεια.
Και κάνοντας αυτό, ο Μάρκος ανακάλυψε ότι η αληθινή μαγεία δεν βρισκόταν στο να ξεφύγεις από την πραγματικότητα, αλλά στο να βρεις το θάρρος να την αντιμετωπίσεις κατά μέτωπο.
Αρκεί να μην έχεις την ψευδαίσθηση ότι βρήκες αυτό το θάρρος…
diadrastika / Image by Igor Vetushko from depositphotos.com
