Το τρένο που εξαφανίστηκε με τους επιβάτες του και ταξίδεψε στον χρόνο. Ένας συναρπαστικός αστικός θρύλος
Γράφει ο Σπύρος Μακρής
Πολλές ιστορίες, ειδικά εκείνες από το κάπως μακρινό παρελθόν, ειδικότερα όσες κυκλοφορούν προφορικά από φίλο σε φίλο ή από οικογένεια σε οικογένεια, συνήθως διανθίζονται από τον έναν στον άλλον, με στοιχεία δημιουργικής σκέψης και φαντασίας. Ονομάζονται αστικοί μύθοι ή θρύλοι ενώ θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως ευρέως διαδεδομένες φήμες. Ωστόσο, δεν είναι απαραιτήτως δημιουργήματα της φαντασίας, καθώς αρκετοί θρύλοι στηρίζονται σε πραγματικά γεγονότα. Απλά, στην περίπτωση που υπάρχει κάποιος αληθινός πυρήνας ή κάποιο στοιχείο πραγματικότητας, μερικές φορές δεν είναι εύκολο να το διακρίνεις και να το ξεχωρίσεις. Μια τέτοια είναι και η ιστορία με το τρένο που εξαφανίστηκε με τους επιβάτες του και ταξίδεψε στον χρόνο.
Το 1911 η σιδηροδρομική εταιρεία “Zanetti” προσέφερε στους Ιταλούς μια δωρεάν δοκιμαστική διαδρομή στο νέο τους τρένο. Οι επιβάτες απολάμβαναν τη βόλτα τους κάνοντας μικρές συζητήσεις και απολαμβάνοντας τα αναψυκτικά τους. Ήταν χαρούμενοι και ανέμελοι. Εκείνο που δεν γνώριζαν ήταν ότι δεν θα επέστρεφαν ποτέ. Μία από τις τοποθεσίες που περίμεναν να θαυμάσουν, ήταν η νέα σήραγγα που περνούσε από ένα βουνό. Ήταν μία από τις μεγαλύτερες που κατασκευάστηκαν, εκείνη την εποχή.
Οι 106 επιβάτες και το πλήρωμα του τρένου Zanetti πιθανώς θα είχαν σκεφτεί δύο φορές πριν ξεκινήσουν την περιπέτεια τους, αν γνώριζαν τι θα τους συνέβαινε. Ακριβώς όπως οι επιβάτες του “Τιτανικού”, που ξεκίνησαν για την πρώτη και τελευταία κρουαζιέρα σχεδόν ένα χρόνο αργότερα, δεν έφτασαν ποτέ στον προορισμό τους. Η διαφορά, όμως, είναι ότι κανείς δεν ξέρει τι συνέβη με το τρένο.
Η αμαξοστοιχία εισήλθε στη σήραγγα, μήκους μισού μιλίου, στο βουνό της Λομβαρδίας και δεν βγήκε ποτέ! Εξαφανίστηκε! Μετά το περιστατικό, οι σιδηρόδρομοι και η αστυνομία έψαχναν κάθε τετραγωνικό εκατοστό, αλλά δεν βρήκαν κανένα ίχνος της αμαξοστοιχίας, ούτε και των επιβατών, με μοναδική εξαίρεση δύο επιβάτες που είχαν πηδήξει από το τρένο λίγο πριν εξαφανιστούν στη σήραγγα.
Αργότερα, όταν οι δύο επιβάτες συνήλθαν από αυτό που συνέβη, ανακρίθηκαν από τις αρχές και ένας από τους επιζώντες μίλησε για την ιστορία του τρομερού ταξιδιού τους σε μια ιταλική εφημερίδα: «Άκουσα έναν ασαφή βουητό ήχο. Πέρα από τον μαύρο καπνό, μπορούσα να δω μια γαλακτώδη λευκή ομίχλη που έπεφτε από τη σήραγγα και κυριολεκτικά κατάπιε το τρένο σαν ένα κύμα». Κανείς δεν μπορούσε να βρει μια σωστή εξήγηση για αυτή την παράξενη εξαφάνιση: δεκάδες είχαν δει την αμαξοστοιχία να φεύγει από το σταθμό στη Ρώμη και να εισέρχεται στη σήραγγα, αλλά κανείς δεν το είδε να βγαίνει από την άλλη.
Και κάπου εδώ ξεκινούν τα παράδοξα καθώς το μυστήριο βαθαίνει ακόμα περισσότερο αφού αναφέρεται πως υπάρχουν αρχεία μεσαιωνικών μοναχών από τη Modena που ισχυρίζονται ότι είδαν ένα τρένο τριών βαγονιών με ανθρώπους μέσα σε αυτό. Σημειώστε τώρα, πως ένα άλογο ήταν το ταχύτερο μέσο μεταφοράς εκείνη τη στιγμή και ότι οι σιδηρόδρομοι δεν είχαν εφευρεθεί ακόμα, τον Μεσαίωνα.
Στη συνέχεια, στη δεκαετία του 1840, υπάρχει μια αναφορά ότι οι επιβάτες του Zanetti εθεάθησαν στο Μεξικό. Ένας ψυχίατρος σε ένα τοπικό νοσοκομείο άφησε σημειώσεις λέγοντας ότι μια ομάδα 104 Ιταλών εισήχθησαν όλοι σε κατάσταση υστερίας.
Πολλά χρόνια αργότερα, το τρένο εμφανίστηκε και πάλι στην Ευρώπη. Στις 29 Οκτωβρίου 1955 ένα παλιό τραίνο τριών βαγονιών εμφανίστηκε λίγο πιο μακριά από το Zavalichi, ένα μικρό χωριό στην Ουκρανία. Ο ελεγκτής, Pyotr Ustimenko , το είδε να κινείται αθόρυβα.
Μερικοί πιστεύουν ότι όλοι οι σιδηρόδρομοι στον κόσμο σχηματίζουν μεταξύ τους ένα είδος συνδεδεμένου ιστού, μία διάταξη, η οποία έχει το δικό της μαγνητικό πεδίο. Κατά συνέπεια, τα τρένα χρησιμεύουν ως ηλεκτρικοί αγωγοί μεταξύ του φυσικού μαγνητικού πεδίου της γης και του τεχνητού μαγνητικού πεδίου.
Εκεί που οδηγεί αυτή η παράξενη θεωρία σε συνδυασμό με μία σεισμική δόνηση που έγινε λίγο πριν το τρένο Zanetti περάσει τη σήραγγα, δημιούργησε μια χρονική ανωμαλία στην είσοδο της σήραγγας που, ενδεχομένως, οδήγησε το τρένο σε παράξενα ταξίδια μέσα στον χρόνο αλλά και στον χώρο.
Άραγε, είναι ένα αληθινό γεγονός όλο αυτό που συνέβη στο τρένο Zanetti και τους επιβάτες του ή μόνο κάποια στοιχεία του; Όλες αυτές οι πληροφορίες που λέγεται ότι αναφέρουν αυτόπτες μάρτυρες για την θέαση ενός τρένου με επιβάτες κατά τον Μεσαίωνα ή στο Μεξικό και την Ουκρανία, σε διαφορετικές χρονικές περιόδους, αφορούν το ίδιο πάντα τρένο;
Μήπως υπάρχουν κάποια στοιχεία ενός τρένου, κάποιας εταιρίας Zanetti που συνέβη κάτι παράξενο, ή πρόκειται για έναν συνδυασμό ιστοριών που όλα μαζί οδήγησαν στην δημιουργία ενός αστικού μύθου; Άραγε, θα μπορούσε να είναι αυτή η ιστορία που ενέπνευσε το μυθιστόρημα του Arnold Ridley, το 1923, με τίτλο “The Gost Train” ή, μήπως, κάποια προσωπική του εμπειρία;
Όπως κι αν θα μπορούσαν να απαντηθούν τα παραπάνω ερωτήματα, με περισσότερη ή λιγότερη χρήση λογικής, γεγονός παραμένει πως εάν πράγματι εξαφανίζονταν 106 άτομα συν το πλήρωμα, από ένα τρένο, μαζί και το ίδιο το τρένο, θα είχαν γραφτεί άρθρα επί άρθρων στις εφημερίδες της εποχής ενώ οι φίλοι και συγγενείς των θυμάτων, θα είχαν αναστατώσει το σύμπαν, ζητώντας αποζημιώσεις και την εσχάτη των ποινών για τους υπεύθυνους που δεν φρόντισαν όπως έπρεπε για την ασφάλεια των επιβατών. Αλλά δεν υπάρχουν τέτοια δείγματα. Από αυτό και μόνο γίνεται προφανές πως η ιστορία με το τρένο που εξαφανίστηκε με τους επιβάτες του και ταξίδεψε στον χρόνο, είναι ένας αστικός θρύλος που στο πέρασμα των καιρών διανθίστηκε με διάφορα στοιχεία. Ωστόσο, δεν παύει να είναι μια ενδιαφέρουσα ιστορία, αλλά ίσως όχι για να την διαβάζει κάποιος σε τρένο που κάνει μακρινές αποστάσεις…
diadrastika / Image by Steve Brandon from Pixabay
