Οι Μεγαλύτεροι Εχθροί της Αλήθειας από τα Ψέματα
Γράφει ο Σπύρος Μακρής
Κοντά σε μία λίμνη υπήρχε ένα όμορφο γραφικό χωριουδάκι. Εκεί, ζούσε μια νεαρή και όλο περιέργεια, η 17χρονη κοπέλα που λεγόταν Γλυκερία. Ήταν γνωστή για τη ζωηρή φαντασία της και τον απεριόριστο ενθουσιασμό της να ανακαλύψει το άγνωστο γιατί δεν της άρεσαν τα ψέματα. Δεν μπορούσε, όμως, να φανταστεί ότι υπήρχαν μεγαλύτεροι εχθροί της αλήθειας από τα ψέματα.
Διαβάστε επίσης: Αναζητώντας το Νόημα της Ζωής
Η Γλυκερία περνούσε τις μέρες της εξερευνώντας την κοντινή περιοχή, σκαρφαλώνοντας στα δέντρα και ακούγοντας τους ψίθυρους της φύσης. Όλα ήταν αληθινά. Δεν υπήρχαν ψέματα στη Φύση. Μόνο αλήθειες. Αυτό την ενθουσίαζε, την γέμιζε, την ξετρέλαινε.
Σχετικά με έναν θρυλικό θησαυρό
Ένα ευωδιαστό απόγευμα, καθώς η Γλυκερία καθόταν δίπλα σε ένα ρυάκι, άκουσε μια συζήτηση της γιαγιάς της Μάγδας και του παππού της Θωμά – που, εδώ που τα λέμε, ήταν αρκετά νέοι, γύρω στα πενήντα κάτι, καλοστεκούμενοι και θύμιζαν σχεδόν σαραντάρηδες.
Συζητούσαν για έναν θρυλικό θησαυρό που λέγεται ότι ήταν κρυμμένος βαθιά μέσα στα βουνά. Ο θησαυρός πιστεύεται ότι περιείχε αμέτρητο πλούτο και άλλα ανείπωτα μυστικά.
Ενδιαφερόμενη από την προοπτική ύπαρξης ενός τέτοιου θησαυρού, η Γλυκερία πλησίασε ανυπόμονα τους παππούδες της που αγνάντευαν τη λίμνη. Ήθελε να μάθει περισσότερα. «Πες μου, γιαγιά Μάγδα και παππού Θωμά, είναι αληθινός αυτός ο θησαυρός;» ρώτησε με τα μάτια της να γυαλίζουν από προσμονή και ενθουσιασμό.
Η γιαγιά Μάγδα γέλασε και χάιδεψε τα μυρωδάτα μαλλιά της Γλυκερίας. «Μικρό μου παιδί, είναι απλώς ένα παραμύθι που περνάει από γενιά σε γενιά», είπε ευγενικά. «Οι άνθρωποι το έψαχναν για αιώνες, αλλά κανείς δεν το βρήκε ποτέ. Είναι ένας αστικός μύθος».
«Δεν πιστεύω να μου λέτε ψέματα», αντιγύρισε ατίθασα η Γλυκερία που έψαχνε μία ξεχωριστή εμπειρία.
«Υπάρχουν μεγαλύτεροι εχθροί της αλήθειας από τα ψέματα, κόρη μου», της είπε η γιαγιά αφήνοντας πολλά υπονοούμενα.
Διαβάστε επίσης: Ψάχνοντας μία Ξεχωριστή Εμπειρία Ζωής
Ωστόσο, ο γέρο-Θωμάς, με μια λάμψη στα μάτια του, έγειρε πιο κοντά στη Γλυκερία και της ψιθύρισε: «Μην βιαστείς να το απορρίψεις, κορίτσι μου».
Αναζητώντας τον κρυμμένο θησαυρό
Ενθουσιασμένη από τη σιγουριά στα λόγια του παππού της, η Γλυκερία αποφάσισε να ξεκινήσει ένα ταξίδι για να βρει τον κρυμμένο θησαυρό.
Πέρασε εβδομάδες ερευνώντας χάρτες στο λαογραφικό μουσείο, αποκρυπτογραφώντας αινίγματα και μελετώντας τις μαρτυρίες εκείνων που είχαν προσπαθήσει και αποτύχει αν βρουν το θησαυρό, πριν από αυτήν. Οπλισμένη με αποφασιστικότητα και ανυποχώρητο πνεύμα, ξεκίνησε στα βουνά, με την καρδιά της να χτυπά με προσμονή.
Καθώς τολμούσε όλο και βαθύτερα στο άγνωστο, η Γλυκερία συνάντησε διάφορα εμπόδια στο δρόμο. Αντιμετώπισε επικίνδυνους βράχους, στριφογυριστά ποτάμια με ορμή και πυκνά δάση, αλλά η πίστη της στην ύπαρξη του θησαυρού δεν αμφιταλαντεύτηκε ποτέ.
Τροφοδοτούσε την αποφασιστικότητά της, ωθώντας την μπροστά, παρά τις προκλήσεις που αντιμετώπιζε.
Μια μοιραία μέρα, καθώς η Γλυκερία στεκόταν στην κορυφή μιας πανύψηλης κορυφής, αντίκρισε ένα αστραφτερό φως που αντανακλούσε από μια κρυμμένη σπηλιά. Η καρδιά της χτυπούσε από ενθουσιασμό, γιατί ήξερε ότι πλησίαζε πιο κοντά στον στόχο της. Αχ, να είχε φτερά…
Διαβάστε επίσης: Οι Εκπληκτικές Φτερούγες του Λευτέρη
Με ανανεωμένο σθένος, τελικά κατάφερε και κατέβηκε στην είσοδο της σπηλιάς, με τα μάτια της να γυαλίζουν από ελπίδα.
Υπάρχουν μεγαλύτεροι εχθροί της αλήθειας
Μέσα στη σπηλιά, η Γλυκερία ανακάλυψε έναν μεγαλοπρεπή θάλαμο με αστραφτερά κοσμήματα, σκορπισμένα από δω κι από κει, αρχαία αντικείμενα και χρυσά αγάλματα. Λαχάνιασε με δέος, συνειδητοποιώντας ότι είχε πράγματι βρει τον θρυλικό θησαυρό. Αλλά καθώς άπλωσε το χέρι της για να αγγίξει ένα στολίδι που βρισκόταν μπροστά της, αμφιβολίες άρχισαν να τρυπώνουν στο μυαλό της.
«Τι θα συμβεί αν αυτός ο θησαυρός είναι απλώς μια ψευδαίσθηση; Τι θα συμβεί αν οι πεποιθήσεις των άλλων έχουν θολώσει την κρίση μου;» Η Γλυκερία αμφισβήτησε τον εαυτό της, ο αρχικός ενθουσιασμός της έδωσε τη θέση του στην αβεβαιότητα.
Τελικά, με μεγάλη αποφασιστικότητα άγγιξε το χρυσό αντικείμενο, μόνο που… δεν υπήρχε τίποτα. Κοίταξε καλύτερα μέσα στη σπηλιά. Δεν υπήρχε κανένας θησαυρός. Κι αυτό που γυάλιζε από την κορυφή όταν το είδε, ήταν ένα κομμάτι από κάποιο σπασμένο cd.
Ακριβώς τότε, τα λόγια της γιαγιάς αντηχούσαν στο μυαλό της: «υπάρχουν μεγαλύτεροι εχθροί της αλήθειας από τα ψέματα».
Συνειδητοποιώντας την αλήθεια στα λόγια της, η Γλυκερία έκανε ένα βήμα πίσω. Αυτοί οι “εχθροί της αλήθειας” ήταν τα διάφορα “πιστεύω” των ανθρώπων σε κάτι που δεν έχουν δει και δεν έχουν τσεκάρει, αλλά το πιστεύουν ως αληθινά.
Συνειδητοποίησε ότι ο θησαυρός που είχε αναζητήσει δεν ήταν ο υλικός πλούτος αλλά το ίδιο το ταξίδι – οι εμπειρίες, τα μαθήματα και η ανάπτυξη που είχε υποστεί.
Οι πεποιθήσεις και όσα πιστεύουμε ως αλήθειες
Με κάποια απογοήτευση, αλλά με αυτοπεποίθηση για τον εαυτό της, η Γλυκερία έφυγε από τη σπηλιά, αφήνοντας πίσω της τον υποτιθέμενο θησαυρό.
Καθώς έβγαινε από τα βουνά, μοιράστηκε την ιστορία της με διάφορους χωρικούς που συναντούσε, τονίζοντας τη σημασία της αμφισβήτησης των πεποιθήσεων και της αναζήτησης της αλήθειας. Οι χωριανοί άκουγαν με τα μάτια τους ανοιχτά από απορία και θαυμασμό για τη νεαρή κοπέλα που είχε βρει τη σοφία μπροστά στις ψευδαισθήσεις.
Διαβάστε επίσης: Ένας Κρητικός στο Χωριό με τις Ψευδαισθήσεις
Από εκείνη την ημέρα και μετά, η Γλυκερία έγινε γνωστή ως η αφυπνίστρια του χωριού, η οποία χρησιμοποιούσε τις εμπειρίες της για να εμπνεύσει άλλους να αμφισβητήσουν τις δικές τους πεποιθήσεις και να ξεκινήσουν ταξίδια αυτοανακάλυψης.
Και παρόλο που θησαυρός δεν υπήρχε, η Γλυκερία είχε ανακαλύψει κάτι πολύ πιο πολύτιμο: τη δύναμη της αλήθειας και τη δύναμη να νικήσει τους εχθρούς της αλήθειας.
Τελικά, οι πεποιθήσεις και όσα πιστεύουμε ως αλήθειες, είναι μεγάλοι εχθροί της αλήθειας, μεγαλύτεροι και από τα ψέματα.
diadrastika / Image by DenKostiukBO from depositphotos.com
