Κάθε χρόνο «εξατμίζονται» 100.000 Γιαπωνέζοι χωρίς να αφήνουν κάποιο ίχνος πίσω τους. Τι σημαίνει ο όρος
-d- Όταν κάποιος διέπραττε ένα Έγκλημα Σκέψης, η Αστυνομία της Σκέψης θα τον έπιανε… «Στις περισσότερες περιπτώσεις δεν γινόταν δίκη, ούτε αναφερόταν η σύλληψη. Οι άνθρωποι απλώς εξαφανίζονταν, πάντα μες στη νύχτα. Το όνομά σου σβηνόταν από τους καταλόγους, κάθε στοιχεία για κάθε τι που είχες κάνει εξαλειφόταν, η κάποτε ύπαρξή σου δεν αναγνωριζόταν και ξεχνιόταν. Είχες καταστραφεί, εκμηδενιστεί: εξατμιστεί ήταν η λέξη που χρησιμοποιούσαν γι’ αυτό». (απόσπασμα από το βιβλίο του Τζωρτζ Όργουελ «1984. Ο Μεγάλος Αδερφός», του 1949)-d-
Ένα πολύ περίεργο κοινωνικό φαινόμενο συμβαίνει τα τελευταία χρόνια στην Ιαπωνία και κάποιοι φοβούνται μήπως αυτό αρχίσει να εξαπλώνεται σε διάφορες μορφές και πέρα από αυτή την όμορφη πόλη της Ανατολής – αν δεν έχει αρχίσει ήδη να συμβαίνει κιόλας… Ας πάμε να δούμε:
Johatsu στα ιαπωνικά σημαίνει «ο άνθρωπος που εξατμίζεται». Μην νομίζετε ότι όντως άνθρωποι εξατμίζονται. Κι όμως, περίπου 100.000 Ιάπωνες εξαφανίζονται κάθε χρόνο χωρίς κανένα ίχνος. Εξαφανίζονται από τις οικογένειές τους, από το κράτος και γενικά για όλους, όπως μαθαίνουμε από το e-daily.gr. Τι συμβαίνουν, λοιπόν, με αυτούς τους «ανθρώπους που εξατμίζονται»;
Φυσικά δεν παύουν να ζουν. Κι αυτό γιατί οι εξαφανίσεις, που άρχισαν από την δεκαετία του ’90, γίνονται για έναν συγκεκριμένο λόγο. Οι άνθρωποι αυτοί αλλάζουν όνομα, αριθμούς και τόπο κατοικίας. Επειδή έχασαν την δουλειά τους, καταστράφηκαν οικονομικά, έπαθαν κατάθλιψη, πάλευαν με εξαρτήσεις ή είχαν έναν αποτυχημένο γάμο. Στο βιβλίο τους «The Vanished: ‘The Evaporated People’ of Japan in Stories and Phorographs» οι Γάλλοι Lena Mauger και Stephane Remael καταγράφουν ιστορίες των ανθρώπων που εξαφανίστηκαν, στα συνολικά 5 χρόνια που γύρισαν την χώρα.
Στην αρχή δεν κατάφεραν να προσεγγίσουν τους ανθρώπους που οργάνωναν όλες αυτές τις εξαφανίσεις. Όμως σιγά σιγά τα κατάφεραν. Οι δουλειές αυτές γίνονται την νύχτα. Ένας από τους «μεταφορείς», ο Shou Hatori, εξήγησε πώς ξεκίνησε την δουλειά του ως κανονικός μεταφορέας, μέχρι την ημέρα που συνάντησε μια γυναίκα, η οποία του ζήτησε να την βοηθήσει να εξαφανιστεί. Από τότε έκανε το ίδιο σε πολλές περιπτώσεις και μάλιστα έγραψε ένα βιβλίο με τίτλο «Night Time Movers».
Οι δυο Γάλλοι γνωρίστηκαν με αρκετούς από τους «μεταφορείς» και έφτασαν σε γειτονιές όπου καταφεύγουν οι johatsu. Σε αυτές τις γειτονιές, αυτοί οι άνθρωποι μπορούν να παραμείνουν ανώνυμοι, χωρίς να αποκαλυφθεί η προηγούμενη ζωή τους στο κράτος ή σε συγγενείς. Αυτές οι γειτονιές είναι συνήθως οχυρά της Yakuza, της ιαπωνικής μαφίας. Οι δουλειές εκεί πληρώνονται με μετρητά και οι πολλές ερωτήσεις δεν βγαίνουν σε καλό.
Η τραγωδία δεν λείπει από την ζωή των johatsu. Κάποιοι μπορεί να εξαφανίστηκαν λόγω χρεών ή ανεργίας, αλλά υπάρχουν κι εκείνοι που το έκαναν για μια εpωτική απογοήτευση, για μια αποτυχία σε εξετάσεις, για εξαρτήσεις και για πολλά ακόμα πράγματα για τα οποία οι Ιάπωνες αισθάνονται ντροπή, ενώ στον δυτικό κόσμο φαίνονται πολύ πιο απλά.
Οι συγγενείς τους δεν μπορούν να τους εντοπίσουν, γιατί δεν μπορούν να έχουν καμία πρόσβαση στα προσωπικά τους δεδομένα. Άλλωστε αυτές οι περιπτώσεις δεν λογίζονται ως ποινικές υποθέσεις, ώστε να καταφύγουν στην αστυνομία. Οι johatsu, σύμφωνα με τη έρευνα του ζευγαριού, αφού δεν υπάρχουν κυβερνητικά στοιχεία, φτάνουν τους 100.000 κάθε χρόνο και καταφεύγουν κυρίως σε πολυπληθείς γειτονιές του αχανούς Τόκιο, των 38 εκατομμυρίων κατοίκων.
Image by N-Y-C from Pixabay
