Ανέκδοτο: Η αμαρτία μίας καλόγριας στον χώρο προμηθειών
Ήταν μία Δευτέρα απόγευμα και η γυναικεία μονή δέσποζε στο χώρο. Όπως πλησίαζε το φορτηγό με τις προμήθειες, φάνταζε σαν από έναν άλλο κόσμο. Σε προσκαλούσε σε μία πνευματική αναζήτηση.
Σταματάει το φορτηγό στην πίσω μεριά, εκεί που παρέδιδαν τις προμήθειες. Ανοίγει την πόρτα και από μέσα βγαίνει ένας νεαρός οδηγός. Η καλόγρια που περίμενε για να κάνει τις παραλαβές, δεν τον είχε ξαναδεί ποτέ. Πρώτη φορά ερχόταν.
Που ήταν ο προηγούμενο κύριος που κόντευε τα εξήντα; Άραγε να βγήκε στη σύνταξη ή να πήρε άδεια; Αναρωτήθηκε η καλόγρια και παρατήρησε καλύτερα τον νεοφερμένο:
Ήταν μυώδης και καλλίγραμμος, ψηλός με μπράτσα και φαρδιές πλάτες, τα μαλλιά του ατημέλητα αλλά υπέροχα, σαν φωτοστέφανο! Όπως τοποθετούσε τις παλέτες με το παλετοφόρο, είδε να πετάγονται τα “φτερά” πίσω από την χαλαρή μπλούζα που φόραγε. Ήταν σαν ένας άγγελος!
Όσο ο νεαρός κατέβαζε πράγματα, η μοναχή αποθηκάριος άφηνε συνεχώς κλεφτές ματιές γεμάτες υπονοούμενα. Κάποια στιγμή την πήρε γραμμή ο νεαρός οδηγός και επειδή η καλόγρια ήταν νοστιμούλα στο πρόσωπο και – αν διέκρινε καλά κάτω από τα ράσα – θα πρέπει να είχε άψογο σώμα… το κακό δεν άργησε να συμβεί ανάμεσα στις στοίβες των προμηθειών.
Μπλούζες έφευγαν στον αέρα, παντελόνια εκσφενδονίζονταν, ράσα χοροπήδαγαν και στο τέλος μία μεγάλη ησυχία ξεχώρισε. Ο νεαρός της υποσχέθηκε ότι την επόμενη φορά θα έρθει πάλι ο ίδιος. Το χαμόγελο της μοναχής δεν μπορούσε να κρυφτεί.
Όμως ήρθε το βράδυ και την μοναχή άρχισαν να την πνίγουν οι τύψεις. Αν και ήταν τόσο χαρούμενη και το πρόσωπό της έλαμπε από την αξέχαστη εμπειρία που έζησε, ο όρκος που είχε δώσει όταν μπήκε σε αυτό το μοναστήρι ήταν μεγαλύτερος. Τρέχει αμέσως στην ηγουμένη και της εξομολογείτε το γεγονός.
– Δηλαδή; Τι ακριβώς συνέβη; ρώτησε η ηγουμένη.
Η μοναχή, ξεκίνησε από την αμαρτία των ματιών που είδαν τον νεαρό να κατεβαίνει από το φορτηγό. Περιέγραψε τους μύες του, τα μαλλιά του, το βλέμμα του, τα πάντα με κάθε λεπτομέρεια και τέλος:
– Και μετά ήρθε ο διάβολος και μπήκε μέσα μου, της είπε και το πρόσωπό της έλαμψε ακόμα περισσότερο με ένα χαμόγελο που δεν μπορούσε να κρύψει.
– Πήγαινε αμέσως να στύψεις πέντε λεμόνια και να πιεις τον χυμό τους, της είπε η ηγουμένη.
– Κι έτσι θα μου φύγει η αμαρτία; αναρωτήθηκε η μοναχή
– Όχι καλή μου, έτσι θα σου φύγει το χαμόγελο από το πρόσωπο. Αυτό θα κάνεις κάθε φορά που θα έχει παραλαβές. Θα πάω εγώ στη θέση σου την επόμενη φορά.
