Το Κολοσσιαίο Άγαλμα που Τραγουδούσε, είχε ύψος 18 μ., βάρος 1000 τόνους και εντυπωσίαζε αυτοκράτορες
Γράφει ο Σπύρος Μακρής
Υπάρχουν πολλά περίεργα πράγματα που μπορεί να βρεθούν στο οροπέδιο της Γκίζας, αλλά και σε ολόκληρη την αρχαία Αίγυπτο.
Πάρα πολλά από αυτά αποτελούν σαφή ένδειξη ενός εξαιρετικά ικανού, πολύ ευφυούς και ιδιαίτερα παλαιού πολιτισμού, ο οποίος κάποτε έζησε σε αυτόν τον πλανήτη.
Όχι μόνο οι αρχαίες πυραμίδες είναι ένα ξεκάθαρο κατόρθωμα απίστευτης αρχαίας μηχανικής, ίσως το πιο εκπληκτικό που βρέθηκε στον κόσμο, αλλά πολλοί από τους αρχαίους αρχαίους ναούς, είναι μαρτυρία ενός τώρα απολεσθέντος, αλλά κάποτε απίστευτα προηγμένου αρχαίου πολιτισμού. Παρόλο που πολλοί ακαδημαϊκοί εστιάζουν στη θεωρία ότι οι πυραμίδες, κάποτε ήταν τάφοι των Αιγυπτίων βασιλιάδων, η αλήθεια είναι ότι ακόμα δεν γνωρίζουμε τον αρχικό σκοπό για αυτές τις αρχαίες δομές.
Με παρόμοιες πεποιθήσεις προσπερνιούνται αρκετά αξιομνημόνευτα ευρήματα, όπως για παράδειγμα τα “Αγάλματα που Τραγουδούν”.
Οι Κολοσσοί του Memnon, είναι δύο από τα μεγαλύτερα μεγαλιθικά αγάλματα που έχουν καταγραφεί και διερευνηθεί σε όλο τον κόσμο. Παρόλο που έχουν σχεδόν χαλάσει οπτικά, στη διάρκεια των αιώνων, είχαν κάποτε ένα εκπληκτικό χαρακτηριστικό, για το οποίο πολλοί ισχυρίστηκαν ότι ήταν μια θεία εμπειρία, που προσέλκυε αμέτρητα άτομα σε προσκύνημα στην έρημο.
Οι Κολοσσοί του Memnon, έχουν προσανατολισμό προς την ανατολή του ηλίου στο χειμερινό ηλιοστάσιο. Οι εκτιμήσεις για το αρχικό βάρος των 2 αγαλμάτων, συνήθως σημειώνονται γύρω στους 1.000 τόνους, με τη διασημότερη αναφορά στο βιβλίο του 1937, του RT Gould, “Το βιβλίο των θαυμάτων”, το οποίο περιείχε μια εκτίμηση 1200 τόνων. Μόνο η βάση των θεόρατων αγαλμάτων ξεπερνούν το ύψος ενός ανθρώπου, ενώ το ίδιο φτάνει στα 18 μέτρα!
Κατασκευάστηκαν από τεμάχια ψαμμίτη και χαλαζίτη που λαξεύτηκαν στο el-Gabal el Ahmar, κοντά στο σημερινό Κάιρο. Έπειτα μεταφέρθηκαν 420 μίλια στη Θήβα, με άγνωστο τρόπο. Και, δεν είναι μόνο ο τρόπος κατασκευής και μεταφοράς ένα μυστήριο, αλλά και το ότι αυτά τα αρχαία μνημεία τραγουδούσαν.
Αρχαίοι Έλληνες και Ρωμαίοι που έφτασαν ως εκεί για να ακούσουν τον ήχο, έδωσαν στο φαινόμενο το όνομα Memnon.
Ο Μέμνων ήταν ήρωας του Τρωικού Πολέμου, βασιλιάς της Αιθιοπίας, ο οποίος οδήγησε τους στρατούς του στην υπεράσπιση της Τροίας, αλλά τελικά σκοτώθηκε από τον Αχιλλέα. Ο Μέμνων λέγεται ότι ήταν ο γιος της Ηούς, θεάς της αυγής. Σύμφωνα με τον μύθο, λέγεται πως μετά το θάνατό του, η μητέρα του έκλαιγε κάθε πρωί. Το “τραγούδι” των αγαλμάτων αποδόθηκε σε αυτό το θρήνο της μητέρας για το γιο της.
Η παλαιότερη γραπτή αναφορά στα αγάλματα που τραγουδούν προέρχεται από τον Έλληνα ιστορικό και γεωγράφο Στράβωνα, ο οποίος ισχυρίστηκε ότι άκουσε το τραγούδι τους κατά τη διάρκεια μίας επίσκεψής του, το 20 π.Χ. Ο άλλος Έλληνας ταξιδιώτης και γεωγράφος, ο Παυσανίας, του δεύτερου αιώνα σύγκρινε το “τραγούδι” με εκείνο της λύρας. Άλλοι το χαρακτήριζαν ως θεϊκό σφύριγμα.
Για περισσότερο από δύο αιώνες τα αγάλματα που τραγουδούσαν έφερναν τουρίστες από όλη την αυτοκρατορία, συμπεριλαμβανομένων πολλών Ρωμαίων αυτοκρατόρων. Υπάρχουν πολλές λευκές επιγραφές στη βάση του αγάλματος, με σχεδόν 90 από αυτές να εξακολουθούν να είναι ευανάγνωστες στη βάση τους σήμερα.
Ποιος δημιούργησε αυτά τα αγάλματα; Πώς μπορούσαν να τραγουδούν;
Πρόκειται σαφώς για ένα εκπληκτικό αρχαίο επίτευγμα, που καταστράφηκε μόλις χάθηκε ένας προηγμένος πολιτισμός, αφήνοντας σε μας ένα ακόμα μυστήριο.
Παρακολουθείστε το βίντεο που ακολουθεί για να τα δείτε και να μάθετε περισσότερες λεπτομέρειες:
Thousand Ton “Singing Statues” Found In Egypt?
diadrastika Image by travelsh from depositphotos.com
