Γιατί δεν επιτρέπονται διαστρικά ταξίδια στους ανθρώπους
Γράφει ο Σπύρος Μακρής
περιεχόμενο φαντασίας, με στοιχεία δημιουργικής γραφής

Πώς κατασκευάζονται τα αστρόπλοια και πώς λειτουργούν; Ποιες είναι οι βασικές τεχνολογίες που καθιστούν δυνατό ένα διαστρικό ταξίδι; Ποια μπορεί να είναι τα γαλαξιακά όντα εκεί έξω; Άραγε, να ενδιαφέρονται να επικοινωνήσουν μαζί μας; Πώς πρέπει να προσαρμοστούμε ώστε να ζούμε συμβατά με άλλα είδη που, επίσης, ζουν γύρω από το Γαλαξία; Ποια είναι η βάση της ικανότητάς μας να κάνουμε πρέπουσες αλλαγές σε προσωπικό και παγκόσμιο επίπεδο; Άραγε, διαθέτουμε όλα εκείνα που χρειαζόμαστε για τη μετάβαση της τεχνολογίας και τη συνείδηση που καθορίζει το κατώφλι για την ένταξή μας στην Γαλαξιακή μας Κοινότητα; Γιατί δεν έχουμε φτάσει σε διαστρικά ταξίδια; Δεν μπορούμε ακόμα ή δεν μας έχουν επιτρέψει να φτάσουμε σε αυτά;

H Δρ. Ardy Sixkiller Clarke, ομότιμος καθηγήτρια του Πανεπιστημίου της Μοντάνα, ιθαγενής της φυλής Cherokee, έχει μελετήσει πολλές ινδιάνικες ιστορίες για τους “Star People” ή αλλιώς “ανθρώπους των άστρων” – μια εκλεπτυσμένη έννοια για τους εξωγήινους. Έχει συγκεντρώσει αρκετές από αυτές που αναφέρονται σε επαφές και συναντήσεις μεταξύ γήινων και αστρανθρώπων που, ίσως, απαντούν στα παραπάνω ερωτήματα.

Εδώ είναι μια από τις ιστορίες που κατέγραψε από τα λόγια μιας ηλικιωμένης γυναίκας που ονομαζόταν Tali: «Έχω δει αστρικά πλάσματα σε όλη μου τη ζωή. Την πρώτη φορά ήμουν περίπου 8 χρονών. Μάζευα μούρα δίπλα στο ποτάμι. Είδα ένα ιπτάμενο πλοίο να κατεβαίνει και να προσγειώνεται στην απέναντι όχθη. Πέρασα το ποτάμι, περπατώντας προσεκτικά στα βράχια για να μην βρέξω τα πόδια μου. Ήμουν περίεργη. Δεν έχω ξαναδεί κάτι παρόμοιο. Καθώς πλησίασα, άνοιξε η πόρτα του αστρόπλοιου και μπήκα μέσα. Θυμάμαι ότι οι αστράνθρωποι ήρθαν να με συναντήσουν και με χαιρετούσαν. Ήταν δύο γυναίκες. Η μία χτένισε τα μαλλιά μου και είπε ότι ήμουν όμορφη. Μετά από αυτό, τους συναντούσα συχνά. Άλλοτε τους έφερνα λουλούδια, άλλοτε πέτρες, χόρτα, νερό και άλλα καλούδια».

Η γιαγιά εξήγησε ότι «οι πέτρες έχουν ψυχή και προσπάθησα να το εξηγήσω στους εξωγήινους. Δεν νομίζω ότι κατάλαβαν τι έλεγα, αλλά είναι πολύ μπροστά από μας. Ξέρουν ότι όλα έχουν ζωή. Τίποτα δεν είναι νεκρό ή πεθαμένο. Σε αντάλλαγμα για αυτά που τους πήγαινα, με έμαθαν να γιατρεύω ασθένειες με τα χέρια μου». Όταν η γιαγιά πέθανε, τα όντα λυπήθηκαν πολύ και ανέλαβαν οι επόμενες γενιές να τους πηγαίνουν δώρα της γης κι εκείνοι να τους μαθαίνουν να θεραπεύουν τους ανθρώπους με φυσικό και μεταφυσικό τρόπο.

Αν και ταξιδεύουν ανάμεσα στα αστέρια, συλλέγουν και διαδίδουν πληροφορίες από και προς όλο το αστρικό σύστημα, ενδιαφέρονται για την εξέλιξή μας. Φαίνεται να τους ενδιαφέρει ιδιαίτερα η διαδικασία γήρανσης των ανθρώπων. Προσπαθούν να καταλάβουν γιατί πεθαίνουμε τόσο νέοι, ενώ εκείνοι φτάνουν ή και ξεπερνούν τα χίλια χρόνια, πάντα ακμαίοι, χωρίς αρρώστιες.

Μία εγγονή της γιαγιάς Tali, ρώτησε τα όντα αυτά, γιατί ενώ εμείς οι γήινοι έχουμε τόση τεχνολογία δεν μπορούμε να ταξιδέψουμε πέρα από την Σελήνη. Ήταν σα να μου απάντησαν: «Δεν επιτρέπεται». Πριν προλάβω να ρωτήσω γιατί, οι απαντήσεις ήρθαν κατευθείαν στο μυαλό μου. Ήταν κάτι που το συνήθιζαν αυτά τα όντα να συνομιλούν μέσω σκέψεων. Υπέθεσα ότι το έκαναν όταν έρχονταν σε ένα είδος αμηχανίας σε θέματα λεπτά.

Το μυαλό μου πλημμύρισε από σκέψεις: «Οι άνθρωποι είναι ένα από τα πιο βίαια είδη στο σύμπαν αν και είμαστε ενσυναίσθητα όντα με τεράστιες δυνατότητες για καλό. Αν μπορούσαμε να παρακολουθήσουμε τι συμβαίνει στον πλανήτη μας, όπως κάνουν αυτοί, πιθανότατα θα μας τρομοκρατούσε πόσο επιθετικοί και σκληροί είμαστε – όχι μόνο αναμεταξύ μας». (Διαβάστε επίσης: Γιατί έδιωξαν τη Γη από μέλος της Γαλαξιακής Συνομοσπονδίας)

Οι άνθρωποι μπορούν να αλλάξουν, αλλά μόνο αν σταθούν στην άκρη της αβύσσου και συνειδητοποιήσουν ότι αν δεν το κάνουν, ο ανθρώπινος πολιτισμός απλά θα εξαφανιστεί. Αλλά είμαστε ήδη στο χείλος της αβύσσου. Στην πραγματικότητα, έχουμε καταστρέψει το σπίτι που μένουμε και το όνομα αυτού του σπιτιού είναι Γη».

Μου είπαν, ανάμεσα σε διάφορες άλλες σκέψεις ότι υπάρχουν τέσσερα επιθετικά είδη στο σύμπαν μας. Οι άνθρωποι, οι περισσότεροι… είναι ένα από αυτά. Τι θα συμβεί, αν κάποτε φτάσουμε σε έναν μακρινό πλανήτη με πολιτισμό, λίγο κατώτερο του δικού μας; Δηλαδή που θα είναι του χεριού μας; Θα τους ξεπαστρέψουμε όλους προκειμένου να επιβάλουμε την δική μας ηθική, το δικό μας σωστό και λάθος, τους δικούς μας νόμους εκμετάλλευσης δίκαιου και άδικου, ή τις δικές μας θρησκείες που η κάθε μία πιστεύει σε ένα διαφορετικό θεό, αλλά όχι στον άνθρωπο;»

Είναι προφανές ότι πρέπει ακόμα να εξελιχθούμε, πολύ περισσότερο από όσο νομίζουμε και να τελειώσουμε τα εσωτερικά μας προβλήματα, προκειμένου να επικεντρωθούμε στην ανάπτυξη του εαυτού μας ως ανεπτυγμένου και προηγμένου πολιτισμού με σαφή στόχο: την πρόοδο της ανθρωπότητας γενικότερα.

*τα παραπάνω είναι εμπνευσμένα από ιστορίες ιθαγενών μέσα από τα βιβλία της Δρ. Ardy Sixkiller Clarke, https://www.montana.edu/president/universitywomen/extraordinary/eow_profiles/clarke.html η οποία ίδρυσε το πρώτο Κέντρο Δίγλωσσης και Πολυπολιτισμικής Εκπαίδευσης στο Montana State University, παρέχοντας πάνω από 450 υποτροφίες σε ιθαγενείς Αμερικανούς φοιτητές και γυναίκες. Τα βιβλία της:

diadrastika / Image by anncapictures from Pixabay

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΑΡΘΡΑΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ