Ανέκδοτο: Ο πελάτης που ζήτησε το πουλί του να φτάνει μέχρι το πάτωμα
Ήταν τρεις πάρα πολύ πετυχημένοι πλαστικοί χειρουργοί, ένας Αμερικάνος, ένας Ιάπωνας και ένας Έλληνας. Μια μέρα, σε ένα συνέδριο, εκεί που έκαναν coffee break, γύρισε η κουβέντα στα μεγάλα κατορθώματά τους και ο καθένας υπερηφανεύεται με τον τρόπο του.
Λέει λοιπόν ο Αμερικάνος:
— Προ καιρού ήρθε στο ιατρείο μου ένας με τεράστια και χοντρή μύτη. Φυσικά, ήθελε να του τη μικρύνω. Κανονίσαμε ραντεβού, τον έβαλα στο χειρουργείο και κόψε-ράψε κόψε-ράψε, του την έκανα κανονική και εντελώς φυσιολογική.
— Εντάξει! Αυτά είναι ρουτίνα για εμάς, λέει ο Γιαπωνέζος. Σε μένα ήρθε ένας ασθενής που είχε το ένα χέρι του πολύ πιο μακρύ και ήθελε να το κάνει ίσο με το άλλο! Ήταν, πραγματικά μία πάρα πολύ δύσκολη επέμβαση. Κανονίσαμε μια σειρά από ραντεβού και, τελικά, κόψε-ράψε κόψε-ράψε του έφτιαξα κανονικό το χέρι, ώστε να έχει το ίδιο μήκος με το άλλο.
Ο Έλληνας προσπαθούσε να κρύψει ένα υπεροπτικό χαμόγελο, αλλά δεν τα κατάφερνε. Τον παρακινούν, λοιπόν, οι άλλοι δύο, να πει κι αυτός το δικό του κατόρθωμα.
— Αυτά που περιγράφετε δεν είναι τίποτα. Εμένα ήρθε ένας τύπος στο ιατρείο μου και αυτό που μου ζήτησε ήταν να του κάνω το ακατόρθωτο. Ήθελε να του μεγαλώσω τόσο πολύ το πέos του που να φτάνει μέχρι το πάτωμα!
Οι άλλοι δύο γιατροί έμειναν άφωνοι, γιατί ήξεραν ότι κάτι τέτοιο ήταν πραγματικά ακατόρθωτο.
— Και τι έγινε; Δέχτηκες να κάνεις μία τέτοια επέμβαση; ρώτησε ο Αμερικάνος
— Στην αρχή το σκέφτηκα πάρα πολύ. Όμως, μου πρόσφερε πάρα πολλά λεφτά σαν προκαταβολή. Μπήκα, λοιπόν, στον πειρασμό και δέχτηκα.
— Και; Πως πήγε; Τα κατάφερες; ρώτησε ο Ιάπωνας.
— Ε, Να: Ήρθα σε επαφή με πολλούς συναδέλφους από την Ελλάδα αλλά και από το εξωτερικό. Τα φαξ και τα e-mail πήγαιναν κι έρχονταν. Είχε περάσει μήνας και δεν έβρισκα ικανοποιητική απάντηση πουθενά.
— Και τι έγινε; ρώτησαν σχεδόν με μια φωνή οι δύο γιατροί.
— Πάνω που ετοιμαζόμουν να επιστρέψω την προκαταβολή στον πελάτη, έρχεται εκείνος και την διπλασιάζει. Νέος αγώνας επαφής με άλλους συναδέλφους. Τα φαξ και τα e-mail πήγαιναν κι έρχονταν. Είχε περάσει άλλος ένας μήνας και δεν έβρισκα ικανοποιητική απάντηση πουθενά.
— Και τι έγινε, τελικά; ρώτησαν σχεδόν με μια φωνή οι δύο χειρουργοί.
— Ξαναέρχεται ο πελάτης και τριπλασιάζει την προκαταβολή και μου εξηγεί ότι η τελική αμοιβή μου θα ήταν η τετραπλή από εκεί που είχαμε συμφωνήσει. Τα λεφτά ήταν πάρα πολλά! Προσπαθώ πάλι να του εξηγήσω, Επιμένει. Δεν τον ενδιαφέρουν τα λεφτά ούτε ο τρόπος, αρκεί να έχει το αποτέλεσμα που ζήτησε. Του λέω, λοιπόν, “η συμφωνία μας είναι να σέρνεται το πουλί σου στο πάτωμα; Μόνο αυτό σε ενδιαφέρει;” “Ναι”, μου λέει.
— Και τι έγινε, τελικά, τελικά; ρώτησαν οι δύο γιατροί περιμένοντας με αγωνία να μάθουν.
Και ο Έλληνας πλαστικός χειρουργός απάντησε:
— Ε, να: Τον έβαλα να υπογράψει ότι δεν είχε άλλες απαιτήσεις, κλπ κλπ. Έβαλα κάτω όσα ήξερα, Άνοιξα βιβλία, συμβουλεύτηκα. Τελικά, κόψε-ράψε κόψε-ράψε, του έκανα τα πόδια 2 εκατοστά! Και το πουλί του έφτανε ως το πάτωμα!
Image by OpenClipart-Vectors from Pixabay
