Ερείπια από αρχαίο «εξωγήινο» εργαστήριο που ανακαλύφθηκε στην Κίνα
Σπύρος Μακρής
περιεχόμενο σχολιασμού, με στοιχεία δημιουργικής γραφής
Λίγες δεκαετίες πριν, Κινέζοι ερευνητές αντιμετώπισαν μια ασυνήθιστη αρχαία δομή που έλαβε γρήγορα έκταση στα ειδησεογραφικά πρακτορεία, μα κατέληξε να αποκτήσει ασύλληπτες διαστάσεις σε ουφολογικές ομάδες ως μία υπόθεση από αρχαίο εξωγήινο εργαστήριο που, για άγνωστους λόγους, εγκατέλειψαν οι κατασκευαστές του, πιθανότητα γιατί ολοκληρώθηκε ο σκοπός της ύπαρξής του.
Τα ευρήματα είναι γνωστά ως «σωλήνες Baigong» (Baigong pipes αλλά και Delingha pipes). Πρόκειται για μια σειρά χαρακτηριστικών σχηματισμών που βρέθηκαν κοντά στο White Mountain, περίπου 40 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά της πόλης Delingha, κάπου ανάμεσα στα Haixi Mongol και Tibetan Autonomous Prefecture, στην επαρχία Qinghai, της Κίνας . Μερικοί από τους σωλήνες Baigong αναφέρεται ότι σχετίζονται με τρία σπήλαια που εμφανίζονται στην μπροστινή όψη του Λευκού Όρους. Οι είσοδοι των δύο μικρότερων σπηλαίων έχουν καταρρεύσει. Μόνο από το μεγαλύτερο σπήλαιο, το οποίο έχει ύψος 6 μέτρα, μπορεί κάποιος να εισέλθει μέσα σε αυτό.
Διαβάστε επίσης: Οι αινιγματικές σπηλιές στην Κίνα που «έκρυψαν» οι αιώνες
Λέγεται ότι ανακαλύφθηκαν για πρώτη φορά από μια ομάδα επιστημόνων από τις Ηνωμένες Πολιτείες που αναζητούσαν απολιθώματα δεινοσαύρων, στην απομακρυσμένη έρημο που αποτελεί το μεγαλύτερο μέρος της διασταύρωσης μεταξύ της κινεζικής επαρχίας Qinghai και του Θιβέτ.
Σύμφωνα, όμως με την ηλεκτρονική έκδοση της εγκυκλοπαίδειας Britannica, «οι σωλήνες βρέθηκαν το 1996 από τον Bai Yu, έναν Κινέζο συγγραφέα (ή, σε ορισμένες αναφορές, έναν αρχαιολόγο), όταν εξερευνούσε ένα απομακρυσμένο τμήμα της λεκάνης του Qaidam. Σε μια πλαγιά του Mount Baigong, εντόπισε ένα σκαλιστό τριγωνικό σπήλαιο που έβλεπε κοντά σε μια λίμνη αλμυρού νερού που ονομάζεται Toson. Νομίζοντας ότι η σπηλιά ήταν ανθρώπινη, μπήκε μέσα, όπου είδε μια σειρά από μεταλλικούς σωλήνες που ανέβαιναν από το πάτωμα και ήταν ενσωματωμένοι στους τοίχους. Παρατήρησε περισσότερους σωλήνες να προεξέχουν από την επιφάνεια του λόφου καθώς και κατά μήκος των ακτών της λίμνης. Όταν έστειλε δείγματα του υλικού του σωλήνα σε κυβερνητικό εργαστήριο για δοκιμές, το εργαστήριο ανέφερε ότι το 92 τοις εκατό του υλικού αποτελούνταν από κοινά ορυκτά όπως οξείδιο του σιδήρου, διοξείδιο του πυριτίου και οξείδιο του ασβεστίου αλλά το υπόλοιπο 8 τοις εκατό ήταν άγνωστης σύνθεσης».
Πρόκειται για περίεργες διακλαδώσεις μεταλλικών σωλήνων, διαμέτρου από μερικά εκατοστά έως όσο μια οδοντογλυφίδα. Σύμφωνα με τη μέθοδο της θερμοφωταύγειας η ηλικία τους ξεπερνάει την ύπαρξη ανθρώπων στην περιοχή. Κάποιοι την υπολογίζουν να είναι περίπου 150.000 ετών. Σύμφωνα με κάποιους ιστορικούς δεν υπάρχουν ίχνη κατοίκησης από ανθρώπους μέχρι πριν από περίπου 30.000 χρόνια. Ακόμα κι αν υπήρχαν θα ήταν νομάδες, καθιστώντας έτσι απίθανο ότι είχαν γνώσεις, τόσο λεπτεπίλεπτα εργαλεία αλλά και χρόνο να αφιερώσουν για να κατασκευάσουν μια πολύπλοκη εγκατάσταση υδραυλικών εγκαταστάσεων. Όμως, αν δεν το έφτιαξαν άνθρωποι τότε δημιουργείται το ερώτημα: Ποιος ήταν εκεί για να κατασκευάσει και να περάσει ένα τεράστιο δίκτυο μεταλλικών σωληνώσεων που το κράμα τους περιλαμβάνει και άγνωστο υλικό;
Πολλές θεωρίες διατυπώθηκαν. Μια τελευταία υποδεικνύει ότι δεν πρόκειται καν για σωλήνες. Σύμφωνα πάλι με την εγκυκλοπαίδεια Μπριτάνικα: «η θεωρία που οι επιστήμονες διαπίστωσαν πιθανότατα (σύμφωνα με άρθρο του 2003 στο Xinmin Weekly) ήταν ότι οι σωλήνες αποτελούν απολιθωμένα εκμαγεία ριζών δέντρων». Προσδιορίζονται, λοιπόν, ως απολιθωμένες ρίζες δέντρων. Το μυστήριο λύθηκε και τώρα πια η τοπική αυτοδιοίκηση προωθεί τα χαρακτηριστικά αυτά ως τουριστικό αξιοθέατο, στο οποίο οδηγούνται οι επισκέπτες μέσω οδικών πινακίδων και τουριστικούς οδηγούς. Κάποιοι από αυτούς “βλέπουν” ότι υπάρχει μία δομή στην κορυφή του Λευκού Όρους που έχει αόριστη ομοιότητα με μια πυραμίδα, αλλά το πιθανότερο είναι πως πρόκειται για οπτική ψευδαίσθηση, καθώς δεν φαίνεται να υπάρχει σχετική επιβεβαίωση.
Με όχημα την φαντασία μας τα πράγματα έχουν τελείως διαφορετική διάσταση και εντελώς εξωπραγματική και ανατρέπουν όλα τα παραπάνω. Αν εμπιστευτούμε ανθρώπους που ισχυρίζονται ότι έχουν επισκεφθεί με συναίνεσή τους εξωγήινα διαστημόπλοια, μίλησαν με τα φιλικά όντα που επέβαιναν σε αυτά και τους επιτράπηκε η ξενάγηση στο σκάφος τους, οπότε πήραν μια ιδέα για κάποια πράγματα, τότε τα δεδομένα αλλάζουν.
Ο Ludwig Pallmann, ένας Γερμανός επιχειρηματίας, ισχυρίζεται ότι το 1964 ήρθε σε φιλική επαφή με μια φυλή εξωγήινων από το Itibi Ra 2 και, με την συγκατάθεσή του, μπήκε στο διαστημόπλοιό τους. Υποστήριξε, ανάμεσα σε άλλα, πως το σκάφος ή μέρη του αποτελούνταν από βιολογική κυτταρική δομή. Δεν δίστασε να πει πως “μέσα από το πάτωμα μπορούσε να δει κάτι που έμοιαζε με ένα δισεκατομμύρια νεύρα και αιμοφόρα αγγεία”.
Στις 20/9/1977 συνέβη το λεγόμενο φαινόμενο Πετροζαβόντσκ. Πρόκειται για παρατηρήσεις άγνωστων αντικειμένων που εμφανίστηκαν από την Κοπεγχάγη ως την Petrozavodsk της πρώην ΕΣΣΔ, από όπου πήρε και το όνομά του. Είχε δεκάδες μάρτυρες σε κάθε περιοχή και προκάλεσε μεγάλη αναστάτωση σε κυβερνητικούς αξιωματούχους χωρών της Βόρειας Ευρώπης και φυσικά της Σοβιετικής Ένωσης. Το βασικό χαρακτηριστικό του ήταν ένα μεγάλο λαμπερό σώμα που εξέπεμπε ακτίνες βροχής ή πίδακες φωτός που έπεφταν στη γη, σαν να κρέμονταν πλοκάμια, αυτός είναι και ο λόγος που ονομάστηκε Μέδουσα (Jellyfish). Το φαινόμενο αποδίδεται μερικές φορές στην εκτόξευση του σοβιετικού δορυφόρου Kosmos-955. Για την υπόθεσή μας, εκείνο που έχει αξία είναι πως οι φωτεινές ακτίνες έπεφταν στη γη και φαίνονταν σα να βυθίζονταν στο χώμα ή πραγματικά βυθίζονταν.
Με λίγη φαντασία ακόμα, αν συνδέσουμε τα δύο προηγούμενα περιστατικά θα μπορούσαμε να εκτιμήσουμε πως πριν από 150.000 χρόνια περίπου, ένα τουλάχιστον εξωγήινο ζωντανό βιολογικό μητρικό διαστημόπλοιο προσγειώθηκε κοντά στις λίμνες της Κίνας, στο Λευκό Όρος. Άρχισε να βρέχει μια αλληλουχία από φωτεινές δέσμες που συνέδεαν το διαστημόπλοιο με το έδαφος. Αν υπήρχαν άνθρωποι στην περιοχή τα φιλικά όντα θα τους εξηγούσαν πως αυτά τα πλοκάμια φωτός ήταν κάτι σαν ρίζες. Επειδή το σκάφος ήταν ένας τεχνητός αλλά ζωντανός οργανισμός, αυτή η διαδικασία το βοηθούσε να εφοδιαστεί με ζωτικά στοιχεία από τη γη. Παράλληλα, λειτουργούσε και ως εργαστήριο ανάλυσης του εδάφους και των χημικών συστάσεών του προκειμένου να δουν αν οι συνθήκες ήταν ικανές για τα όντα να καλλιεργήσουν δικά τους φυτά, λαχανικά και φρούτα που έφερναν από τον πλανήτη τους, ώστε κάποια στιγμή να τα φυτέψουν και να εγκατασταθούν.
Άφησε, λοιπόν, το σκάφος τις ρίζες του να διεισδύσουν παντού στο έδαφος ολόγυρα για να “τραφεί” αλλά και να μελετήσει την σύσταση του εδάφους. Μέσα στο σπήλαιο, το ίδιο το σκάφος ή τα όντα που επέβαιναν και το επιστημονικό προσωπικό δημιούργησαν ένα τεράστιο αρχαίο εξωγήινο εργαστήριο, μικρής κλίμακας επεξεργασίας νερού των λιμνών, με ταμιευτήρα και υδατοφράκτη που ρύθμιζε τη ροή του νερού, ίσως για να την μετατρέψουν σε κινητική ενέργεια. Εκατοντάδες σωλήνες, στα εσωτερικά τοιχώματα του σπηλαίου αλλά και μέσα στις πέτρες αναπτύχθηκαν ως ζωντανοί οργανισμοί προκειμένου να διενεργηθούν άλλες εργασίες χημικού ή άλλου τύπου.
Φυσικά, μέσα στο σπήλαιο, έφτιαξαν σκάλες που οδηγούσαν σε ψηλές θέσης παρατήρησης, υποστηρίγματα σαν κολόνες για να μην καταρρεύσει το σπήλαιο καθώς και άλλα που τους ήταν απαραίτητα για να κάνουν τη δουλειά τους. Επίσης, επεξεργάστηκαν την είσοδο του σπηλαίου να είναι τριγωνικού σχήματος γιατί πιθανόν σχετιζόταν με την πυραμίδα της κορυφής στο βουνό την οποία λάξεψαν μικρότερα ιπτάμενα σκάφη. Το αρχαίο εξωγήινο εργαστήριο ήταν πια έτοιμο και λειτουργικό, μόνο με φυσικούς πόρους. Όταν η όλη διαδικασία είχε τελειώσει, οι “ρίζες” αποκόπηκαν και έμειναν βυθισμένες μέσα στη γη, στο σπήλαιο, τους βράχους, την γύρω επιφάνεια, καθώς και μέσα στους πυθμένες των λιμνών. Είναι προφανές ότι δεν έγινε αξιοποίηση του εδάφους, χιλιάδες χρόνια πέρασαν και οι εξωγήινες ζωντανές δομές απολιθώθηκαν, ενώ κάποιες αίθουσες και είσοδοι του σπηλαίου κατέρρευσαν από φυσικά αίτια. Το αρχαίο εξωγήινο εργαστήριο είχε σχεδόν καταστραφεί… αλλά, σχεδόν. Είχαν απομείνει οι μεταλλικοί σωλήνες.
Η φαντασία, βλέπετε, μπορεί να συνδυάσει πολλές πληροφορίες και να βγάλει μερικές πολύ καλές υποθέσεις, προοπτικές, πιθανότητες. Μία από αυτές, θα μπορούσε να είναι πως κάποτε, ίσως, λίγες εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια πριν, υπήρξε ένας αρκετά εξελιγμένος πολιτισμός ανθρώπων που έκανε θαύματα με τις γνώσεις που είχε, αλλά μετά για άγνωστους λόγους χάθηκε αφήνοντας πίσω του παράξενα ίχνη. Αν ενισχύσουμε την φαντασία μας περισσότερο, τότε έχουμε εξωγήινους που μπορούν να κάνουν τα πάντα, όπως ένα αρχαίο εξωγήινο εργαστήριο, ίσως, για ακατανόητους προς εμάς λόγους. Αν μειώσουμε σχεδόν εντελώς τη φαντασία μας, τότε έχουμε μια παρειδωλία αντί για πυραμίδα στην κορυφή και ένα φυσικό γεωλογικό φαινόμενο με απολιθωμένες ρίζες κάποιου άγνωστου είδους δέντρου, αντί για μεταλλικές σωλήνες από κάποιο αρχαίο εξωγήινο εργαστήριο.
*Γραμμένο με διάθεση δημιουργικής σκέψης και φαντασίας, βασισμένο σε αναφορές συνδυασμένες μεταξύ τους από britannica.com, wiki/baigong-pipes, buzzworthy.com, wiki/Petrozavodsk_phenomenon και το βιβλίο Alien Base: Earth’s Encounters with Extraterrestrials του Timothy Good.
diadrastika / Image by Peter H from Pixabay
