Σύμπαν 201. Το συμβάν που άλλαξε τη ζωή του Διοσπολίτη
Σπύρος Μακρής
περιεχόμενο με στοιχεία δημιουργικής γραφής και υπερβατικής εμπειρίας
Μερικοί από τους σύγχρονους επιστήμονες τείνουν να θεωρούν βεβαιότητα την υπόθεση ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος θα μπορούσε να αντιλαμβάνεται περισσότερες από τρεις διαστάσεις. (Διαβάστε επίσης: Νανόπουλος: Ζούμε σε Δέκα Διαστάσεις) Σε μία από αυτές ίσως να βρέθηκε ο Διοσπολίτης, ένας άνθρωπος από την Χίο που – αν και θέλει να κρατήσει την ανωνυμία του και το φύλο του – έδωσε κάποια στοιχεία για την εμπειρία του στο Σύμπαν 201, όπως το ονομάζει. Πρόκειται για ένα υπερβατικό ταξίδι που κανείς δεν μπορεί να αποδείξει ότι έγινε ή ότι υπάρχουν όσα περιγράφει κατά τη διάρκειά του. Μοιάζει με παραλήρημα – ή/και μπορεί να είναι – αν λάβουμε υπόψη μας τις συνθήκες που του συνέβη.
Ο Διοσπολίτης είχε ένα σοβαρό τροχαίο με την μηχανή του, πριν μερικά χρόνια, με βαριές κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις. Όταν τον μετέφεραν στο νοσοκομείο, οι γιατροί έκαναν τα πάντα, αλλά δεν είχαν ελπίδες ότι θα ζήσει. Ωστόσο, εκείνος τα κατάφερε. Ήταν από τις περιπτώσεις που οι επιστήμονες δεν μπορούσαν με κανένα τρόπο να εξηγήσουν πως το διαλυμένο σώμα του ανταποκρινόταν στην ίασή του με ταχύτητα γρηγορότερη του φυσιολογικού και του αναμενόμενου. Αρκετές εβδομάδες μετά, μόλις άρχισε να έχει επαφή με το περιβάλλον, προοδευτικά άρχισε να διηγείται πράγματα και καταστάσεις που βίωσε όσο οι αισθήσεις του ήταν χαμένες και θεωρούνταν κλινικά νεκρός.
Όταν έγινε το φοβερό τρακάρισμα, ο Διοσπολίτης, το πνεύμα του, η ψυχή του – ή όπως θέλει ο καθένας να το ονομάσει – βρέθηκε έξω από το σώμα του, πολλά μέτρα μακριά από τον τόπο εκείνο. Πολύ γρήγορα αναγνώρισε που βρισκόταν και ακολούθησε την ασημένια χορδή που τον συνέδεε με το ετοιμοθάνατο σώμα του. Όσο πλησίαζε έβλεπε κόσμο να συγκεντρώνεται, μπλε φώτα να αναβοσβήνουν και ένα ασθενοφόρο να τον μεταφέρει και στη συνέχεια να αρχίσει να ουρλιάζει στο δρόμο για το νοσοκομείο. Όμως σταδιακά όλο αυτό άρχισε να αλλάζει. Το περιβάλλον άρχισε να διαμορφώνεται σε ένα διαφορετικό τοπίο, σε ένα εξωγήινο τοπίο. Έβλεπε και ένιωθε πράγματα του ήταν αδύνατο να περιγράψει γιατί δεν τα είχε δει ποτέ ξανά. Οι αισθήσεις του είχαν αυξηθεί, πολλαπλασιαστεί και υπέρ-μεγεθυνθεί. Ήταν σα να βρισκόταν σε ένα όνειρο. Όμως, όχι. Βρισκόταν στο Σύμπαν 201.
Δεν ήξερε τι σήμαινε αυτό, ούτε γιατί ονομαζόταν έτσι. Ήξερε, ωστόσο, ότι ένιωθε σαν θεός. Ένιωθε αθάνατος, απρόσβλητος. Μπορούσε να επικοινωνεί με το μέρος όπου βρισκόταν. Το ένιωθε, το καταλάβαινε. Είχε ένα συνεχές ενδιαφέρον να μαθαίνει περισσότερα και αυτομάτως να τα κατανοεί. Η ασημένια χορδή που τον έδενε με το σώμα του, είχε γίνει λεπτή σαν κλωστή. Θα έσπαγε. Όμως όλο του το είναι, η συνείδησή του, η προσωπικότητα του, θα αποκτούσε μια διαφορετική ουσία όπως μια σταγόνα νερό που ενώνεται με τον ωκεανό, όπως ένα φρούτο που πέφτει στο έδαφος και σταδιακά γίνεται τροφή για άλλα ζώα ή ζωύφια, αλλά και λίπασμα για το ίδιο το δέντρο. Μετουσιώνεται. Δεν χάνεται γιατί ενώνεται με τον αιθέρα που όλα τα περιβάλλει και όλα τα εμπεριέχει. (Διαβάστε επίσης: Αιθήρ. Το κοσμικό ρευστό που πληρεί τα πάντα)
Για μια φευγαλέα στιγμή αναρωτήθηκε τι θα συμβεί αν κοπή η κλωστή. Το σώμα θα πεθάνει, αλλά το είναι του θα ενωθεί με το όλον. Θα τρέξει να εξυπηρετήσει το σύνολο και να συμπεριφερθεί όπως αυτό. Κάποια κομμάτια του θα ενωθούν με άλλα που θα καταπωθούν και θα συνενωθούν και με τον ασύλληπτο μηχανισμό από το Σύμπαν 201 θα ξεκινήσει μια νέα σύλληψη που, στο ευρετήριό της θα έχει στοιχεία από διάφορες προσωπικότητες που έζησαν στο παρελθόν, παράλληλα με εκείνα που θα προκαλέσουν τη γονιμοποίηση και στη συνέχεια την κυοφορία. Όσοι βρέθηκαν και γνώρισαν με οποιοδήποτε τρόπο το Σύμπαν 201, πάντα θα έχουν επαφή μαζί του.
Ο Διοσπολίτης, μέρες αργότερα αφού συνήλθε εντελώς και προσαρμόστηκε με τον κόσμο των ζωντανών, αντιλήφθηκε ότι κανείς δεν τον πίστευε. Μπορεί κάποιοι συγγενείς και φίλοι ή γιατροί, να του έγνεφαν συγκαταβατικά, αλλά κανείς δεν μπορούσε να κατανοήσει και να αποδεχτεί την αλήθεια του. Για κάποιο λόγο, ενώ θεωρητικά όλοι είχαν περάσει από το Σύμπαν 201, κανείς δεν θυμόταν τίποτα. Ίσως να έφταιγε ότι η κοινωνία φρόντιζε γι’ αυτό ήδη από την βρεφική ηλικία. Του έκοβαν τα φτερά πρικ καλά-καλά συνειδητοποιήσει ότι έχει φτερά. Οι άνθρωποι μεγάλωναν σε ατομικά κλουβιά που τα έφτιαχναν οι ίδιοι για τους απογόνους τους, εξαιτίας ακατανόητων πεποιθήσεων που τους επέτρεπαν να συνεχίσουν να διαφεντεύουν τις ζωές τους. Ο ίδιος δεν πέρασε από αυτό στάδιο των ανθρώπων όταν επανήλθε στη ζωή, μετά το ατύχημα. Κατά συνέπεια, έμειναν πολλά πράγματα στη μνήμη του και στην αντίληψή του.
Το Σύμπαν 201, ήταν το συμβάν που άλλαξε τη ζωή του Διοσπολίτη. Από τότε έρχεται συχνά σε επαφή μαζί του και μεταφέρει τις εμπειρίες του. Πολλές φορές τις γράφει σε μορφή παραμυθιών για μικρά παιδιά, γιατί ξέρει ότι οι μεγάλοι δεν θα τον πιστέψουν, δεν θέλουν να τον πιστέψουν – εκτός αν είναι εξαιρετικά ανοιχτόμυαλοι. Αλλά τα παιδιά μπορούν. Ίσως θα μπορούσαν να αναγνωρίσουν και να αποκρυπτογραφήσουν τον κώδικα.
diadrastika / Image by Willgard Krause from Pixabay
