Ανέκδοτο: Η διευθύντρια και η υπάλληλος
Γράφει ο Σπύρος Μακρής
Μια φορά κι έναν καιρό στην πολυσύχναστη πόλη της Νέας Υόρκης, ήταν μια ταλαντούχα και φιλόδοξη νεαρή γυναίκα που ονομαζόταν Έμιλυ. Εργάστηκε ως μάνατζερ σε μια αναγνωρισμένη διαφημιστική εταιρεία, γνωστή για τις εξαιρετικές της ικανότητες και την αφοσίωσή της. Η ζωή της φαινόταν τέλεια, με έναν στοργικό σύζυγο που ονομαζόταν Ντέιβιντ, ο οποίος ήταν επίσης συνεργάτης της, και ήταν η επιτομή ενός ζευγαριού εξουσίας.
Ένα ηλιόλουστο Σάββατο, η Έμιλι και ο Ντέιβιντ αποφάσισαν να κάνουν ένα διάλειμμα από τα πολυάσχολα προγράμματά τους και να επιδοθούν σε κάποια ψώνια, κοινώς να κάνουν shopping therapy. Καθώς περπατούσαν στην πολυσύχναστη εμπορική περιοχή, έπεσαν πάνω σε μια γραφική μπουτίκ. Τα μάτια της Έμιλυ έλαμψαν από ενθουσιασμό καθώς έσυρε τον Ντέιβιντ μέσα, ανυπόμονη να εξερευνήσει τις τελευταίες τάσεις της μόδας.
Εν τω μεταξύ, πίσω στο γραφείο, ο υπάλληλος της Έμιλυ, ο Άλεξ, εργαζόταν επιμελώς σε ένα νέο έργο. Αν και ήταν ταλαντούχος σχεδιαστής, συχνά έπιανε τον εαυτό του να ονειρεύεται τις δικές του φιλοδοξίες. Σήμερα, όμως, είχε μια μυστική ατζέντα. Ο Άλεξ είχε αγαπήσει την Έμιλυ, θεωρώντας την ομορφιά και το χάρισμά της ακαταμάχητα, και αποφάσισε ότι ήρθε η ώρα να κάνει γνωστά τα συναισθήματά του.
Ενώ η Έμιλυ και ο Ντέιβιντ ήταν απορροφημένοι στο να δοκιμάζουν ρούχα, ο Άλεξ συγκέντρωσε το θάρρος να πλησιάσει την Έμιλυ. Χτύπησε νευρικά τον ώμο της, με αποτέλεσμα να γυρίσει ξαφνιασμένη.
“Γεια, Έμιλυ! Ξέρω ότι αυτό μπορεί να ακούγεται κάπως περίεργο, αλλά δεν μπορούσα να μην παρατηρήσω πόσο καταπληκτική φαίνεσαι σήμερα”, είπε ο Άλεξ ντροπαλά, με την καρδιά του να χτυπάει δυνατά.
Η Έμιλι κοκκίνισε, κολακευμένη από το απρόσμενο κομπλιμέντο. “Ευχαριστώ, Άλεξ. Είναι πολύ γλυκό εκ μέρους σου.”
Ξεκινώντας σε ένα επικίνδυνο μονοπάτι, ο Άλεξ συνέχισε, “Πάντα θαύμαζα το ταλέντο και την αφοσίωσή σου. Δεν είσαι μόνο ένας απίστευτος μάνατζερ, αλλά ένας ακόμα πιο εκπληκτικός άνθρωπος. Εάν ποτέ χρειαστείς κάποιον να μιλήσεις ή να μοιραστείς ένα γέλιο μαζί του, είμαι εδώ για σένα.”
Η Έμιλυ ξαφνιάστηκε από την εξομολόγηση του Άλεξ, συνειδητοποιώντας το βάθος των συναισθημάτων του. Εκτίμησε την ειλικρίνειά του, αλλά ήξερε ότι έπρεπε να θέσει όρια για χάρη του γάμου της. Συγκεντρώνοντας το θάρρος της, απάντησε απαλά: “Άλεξ, με κολακεύουν τα λόγια σου, αλλά είμαι παντρεμένη με τον Ντέιβιντ. Κάνουμε μια υπέροχη ομάδα, τόσο στη δουλειά όσο και στη ζωή.”
Ο Άλεξ έσκυψε το κεφάλι καταλαβαίνοντας την κατάσταση. “Ζητώ συγγνώμη, Έμιλυ. Ποτέ δεν είχα σκοπό να ξεπεράσω τα όριά μου. Συγχώρεσέ με.”
Η Έμιλι του χαμογέλασε ευγενικά, “Φυσικά, Άλεξ. Ας ξεχάσουμε ότι αυτό συνέβη. Έχουμε μια φανταστική δυναμική της ομάδας και θέλω να τη διατηρήσω.”
Καθώς περνούσαν οι εβδομάδες, ο Άλεξ επικεντρώθηκε στη δουλειά του, εκτιμώντας τη φιλία που είχε με την Έμιλυ χωρίς να αφήνει τα συναισθήματά του να θολώνουν την επαγγελματική τους σχέση. Η Έμιλυ, επίσης, ανακουφίστηκε που η αλληλεπίδρασή τους είχε επιστρέψει στο φυσιολογικό.
Μια μέρα, κατά τη διάρκεια ενός ομαδικού μεσημεριανού διαλείμματος, ο Ντέιβιντ αποφάσισε να ελαφρύνει τη διάθεση με ένα αστείο. “Γεια, όλοι! Σας έχω ένα καλό.”
Περίεργη, η ομάδα έγειρε προς τα μέσα, περιμένοντας με ανυπομονησία το ανέκδοτο.
Είναι δύο γυναίκες υπάλληλοι, η μία είναι λίγο αθώα και η άλλη δεν φημίζεται για την ευφυία της.
– Έχεις παρατηρήσει ότι η διευθύντρια μας φεύγει πάντα δυο ώρες νωρίτερα; λέει η μία στην άλλη.
– Ναι! Τι θα έλεγες να το κάνουμε και εμείς;
Συμφωνούν και την επόμενη ημέρα η διευθύντρια φεύγει από το γραφείο στις τρεις το μεσημέρι, πάλι δύο ώρες νωρίτερα.
Κατά τις τρεισήμισι οι δύο γυναίκες αποφασίζουν να φύγουν και αυτές.
Η μία πάει για ψώνια και η άλλη στο σπίτι της. Ξαφνικά,η μία βλέπει από μακριά τον άντρα της με τη διευθύντρια της να είναι αγκαλιασμένοι στο δρόμο και να περπατάνε αμέριμνοι.
Την επόμενη μέρα στη δουλειά, λέει η μία υπάλληλος στην άλλη:
– Καλά χθες ήταν τέλεια! Θέλεις να το ξανακάνουμε σήμερα;
– Αποκλείεται! της λέει η άλλη.
— Μα γιατί; Ανήσυχη σε βλέπω. Έγινε κάτι;
— Ναι.
— Τι;
— Άσε, παραλίγο να με πιάσει στα πράσα η διευθύντρια χθες!
Ο Ντέιβιντ χαμογέλασε, κερδίζοντας τα γέλια από όλους, συμπεριλαμβανομένης της Έμιλυ και του Άλεξ.
Το αστείο έσπασε την ένταση, υπενθυμίζοντάς τους ότι παρόλο που η ζωή θα μπορούσε να είναι περίπλοκη και τα συναισθήματα μπλεγμένα, ήταν απαραίτητο να διατηρήσουν την αίσθηση του χιούμορ και να διατηρήσουν τις προτεραιότητές τους ευθείες. Ο Ντέιβιντ φαίνεται πως είχε πιάσει το φλερτ και το ανέκδοτο ήταν ένα προειδοποιητικό υπονοούμενο.
Και έτσι, στην πολυσύχναστη πόλη της Νέας Υόρκης, η Έμιλυ, ο Ντέιβιντ και ο Άλεξ συνέχισαν να εργάζονται δίπλα-δίπλα. Μέσα από την αφοσίωσή τους, τη φιλία τους και το περιστασιακό αστείο, ανακάλυψαν την τέλεια ισορροπία μεταξύ των προσωπικών επιθυμιών, της επαγγελματικής ηθικής και της δύναμης των σχέσεών τους.
diadrastika / Image by stokpic from Pixabay
