Οι Ινδιάνοι που Μιλούσαν Ελληνικά Πριν Ανακαλυφθούν
Σπύρος Μακρής
περιεχόμενο φαντασίας, με στοιχεία δημιουργικής γραφής
Σκούπισε με την ανάποδη του χεριού του, τον ιδρώτα στο μέτωπό του και ύστερα με το σκουπάκι ξεσκόνισε τα παράξενα ανάγλυφα που ήταν εγχάρακτα στην πανάρχαια επιγραφή. Βρισκόταν μερικά μέτρα κάτω από το έδαφος, σε μία προ-Ίνκα ακρόπολη, μέσα στο άδυτο ενός ναού. Για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πως ο αρχαιολόγος Enrrique Ibanez είχε ένα διαβολεμένο ένστικτο και τώρα βρισκόταν σε μια διαφορετική Στήλη της Ροζέττας από εκείνη την πέτρινη πλάκα από γρανοδιορίτη στον ναό του Πτολεμαίου Ε’ του Επιφανούς, η οποία είχε μία επιγραφή σε δύο γλώσσες, αιγυπτιακή και ελληνική, σε τρία συστήματα γραφής, ιερογλυφικά, δημώδη αιγυπτιακή, ελληνική.
Κάτι ανάλογο συνέβαινε με την ανάγλυφη πέτρα που τώρα στεκόταν μπροστά της, την ινδιάνικη Στήλη της Ροζέττας, όπως την ονόμασε πρόχειρα. Περιείχε τέσσερις γλώσσες. Επάνω ήταν μία άγνωστη γραφή, από κάτω μία Γραμμική Α ή Μινωική, στη συνέχεια μία Γραμμική Β ή Μυκηναϊκή, και τέλος, μία επίσης άγνωστη. Σε ό,τι αφορά την τελευταία, ο Ibanez θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι πρόκειται για Κέτσουα, μία πολύ παλιά γλώσσα που πιστεύεται ότι προήλθε από την περιοχή του σημερινού Περού γύρω στο 2600 π.Χ. Ωστόσο, είναι γνωστό πως – αν και η Κέτσουα, παραμένει επίσημη γλώσσα στο Περού και στη Βολιβία, με την εισαγωγή του λατινικού αλφαβήτου – τα χρόνια εκείνα δεν είχε σύστημα γραφής γιατί ήταν προφορική γλώσσα. Αν πράγματι δεν είχε γραφή, τότε, αυτό μάλλον ίσχυε για τον απλό πληθυσμό και όχι για τους ιερείς τους. Δεν ξεχνούσε πως βρισκόταν μέσα σε ιερό χώρο. Όσο για την πρώτη άγνωστη γραφή, θα μπορούσε να υποθέσει πως ήταν γραφή προ της Γραμμικής Α, δηλαδή προ-Μινωική.
Καθώς ο Enrrique Ibanez κοιτούσε έκθαμβος την ινδιάνικη Στήλη της Ροζέττας, του φάνηκε πως αναγνώρισε στην Γραμμική Β – που αποκρυπτογραφήθηκε το 1952 από το νεαρό αρχιτέκτονα Μάικλ Βέντρις (M. Ventris) – την λέξη “ο θεός της Γης” που στα Κέτσουα είναι Πατσακάμακ (Pachacámac). Προς το παρόν, όλα αυτά ήταν μόνο υποθέσεις, σκέφτηκε. Δεν υπάρχουν γεγονότα, ακόμα, μέχρι να μελετηθεί επίσημα από ειδικούς γλωσσολόγους. Μπορεί το ένστικτό του πάντα να βγαίνει αληθινό, όμως, δεν υπάρχουν συγκεκριμένες αποδείξεις για να τα ισχυριστεί όλα αυτά ως ένα πολύ σοβαρός αρχαιολόγος. Μόνο σαν συγγραφέας κάποιας φανταστικής ιστορίας.
Γνώριζε πολύ καλά πως υπήρχαν αναφορές από αρχαίους Έλληνες συγγραφείς για μια απροσδιόριστη ήπειρο στον Ατλαντικό, όπως από τον Πλούταρχο και από τον Διογένη, αλλά αυτό δεν είναι απόδειξη ότι τη γνώριζαν πραγματικά ούτε, φυσικά, ότι ταξίδεψαν ως αυτήν. Ούτε η μελέτη της Ενριέτα Μερτζ για το ταξίδι του Οδυσσέα στην Αμερική αποτελούσε χειροπιαστή απόδειξη – αν και αρκετά ενδιαφέρουσα, τόσο που ιντριγκάρει. Γνώριζε το βιβλίο In Plain Sight: Old World Records in Ancient America της Gloria Farley, καθώς και για τις επιγραφές Red Bird Petroglyphes, Thruston Stone, Bat Creek Stone και Possum Creek Stone με την υποτιθέμενη ελληνική λέξη HO-NI-KA-SA (ο νικητής). Όμως όλα μπλέκονταν και μπερδεύονταν σε σημείο που εύκολα αμφισβητούνταν. Πότε, λόγω χρονολόγησης, πότε λόγω κάποιας απάτης ή διαστρέβλωσης, πότε για άλλους λόγους.
Σημαντικό ρόλο σε αυτές τις αμφισβητήσεις, όπως ότι κάποιες ινδιάνικες λέξεις, μοιάζουν με ελληνικές, είναι ότι πολλές γλώσσες μοιάζουν μεταξύ τους με διάφορους τρόπους καθαρά από σύμπτωση ή από το γεγονός ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν περίπου τις ίδιες περιορισμένες φωνητικές ικανότητες, επομένως δεν είναι απίθανο οι γλώσσες να ταιριάζουν τυχαία. Ακόμα κι αν ο Ibanez δεν ήθελε να δεχτεί αυτή την τυχαιότητα, έπρεπε να την κρατήσει για τον εαυτό του. Ήξερε ότι δεν θα περνούσε σε καμιά επιστημονική κοινότητα, ως απόδειξη, ούτε καν ως ισχυρή ένδειξη.
Πάντα, όμως, αναγνώριζε ότι οι αρχαίοι Έλληνες μπορεί να ταξίδευαν δια θαλάσσης για χιλιάδες χρόνια, επίσης ότι θα μπορούσαν να είχαν μια, τουλάχιστον, πιθανότητα να πατήσουν το πόδι τους στην Αμερική, πολύ πριν το κάνει ο Χριστόφορος Κολόμβος. Αλλά, δυστυχώς, οι σκέψεις, οι εκδοχές και οι πιθανότητες, δεν αποτελούν αξιόπιστες αποδείξεις.
Τώρα, όμως, βρισκόταν μπροστά στην μεγαλύτερη ανακάλυψη του αιώνα. Ήταν βέβαιος πια, ότι αυτή η πέτρα με την επιγραφή τεσσάρων συστημάτων γραφής, η ινδιάνικη Στήλη της Ροζέτας, όπως την είχε ονομάσει, έδειχνε ότι οι προ-Ίνκα Ινδιάνοι μιλούσαν ελληνικά πριν ανακαλυφθούν από τον Κολόμβο. Επίσης, οι προ-Ίνκα ιερείς είχαν στην κατοχή τους – και προφανώς μιλούσαν και διάβαζαν – προ-Μινωικό ελληνικό σύστημα γραφής το οποίο, ακόμα, δεν έχει ανακαλυφθεί κάπου στην Ελλάδα.
Την ανακάλυψη του αρχαιολόγου Enrrique Ibanez, ενδεχομένως, θα ζήλευαν παραγωγοί του Χόλυγουντ ή της Marvel Studios, αφού πρόκειται για μια εντελώς φανταστική ιστορία και ξεκινάει όταν η σύγχρονη τεχνολογία ανακάλυψε μια Προ-Ισπανική ακρόπολη έξω από την αρχαιολογική περίμετρο του τελετουργικού κέντρου Tiwanaku, ουσιαστικά, μια πόλη προ-Inca με ένα υπόγειο χώρο. Οι έρευνες πραγματοποιήθηκαν στην περιοχή με τη συνεργασία της Ιαπωνίας και της UNESCO. (Διαβάστε σχετικά: Εντόπισαν Υπόγεια Πόλη 7480 στρεμμάτων στο Tiwanaku και ανατρέπει τα μέχρι τώρα δεδομένα)
Υπήρξαν αρκετές αποστολές που εκδήλωσαν ενδιαφέρον για να ξεκινήσουν ανασκαφές και να επιβεβαιώσουν πρακτικά αυτό που φάνηκε με τη βοήθεια τεχνολογίας. Μία από αυτές ήταν και του Enrrique Ibanez. Το ένστικτό του ήταν τόσο ισχυρό και διαβολεμένα αλάθητο που με λίγες μόνο προσπάθειες κατάφερε και βρέθηκε με την ομάδα του στην υπόγεια αίθουσα με την ινδιάνικη Στήλη της Ροζέττας, όπως την ονόμασε.
*Η ιστορία και τα ονόματα είναι φανταστικά, προϊόν μυθοπλασίας και δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα, ούτε ανταποκρίνονται σε αυτήν. Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις είναι καθαρή σύμπτωση.
απόσπασμα από το ανέκδοτο βιβλίο νόησης και επινόησης του Σπύρου Μακρή, με τίτλο «Αθώα Γη»
diadrastika / Image by Anatoly777 from Pixabay
