Σίγουρα είναι μία πολύ μεγάλη και σημαντική ανακάλυψη, καθώς φαίνεται να συνδέονται γίγαντες κάποιας εποχής και αιγυπτικές μούμιες, η οποία φαίνεται να “θάφτηκε” όπως συμβαίνει συνήθως σε ανάλογες περιπτώσεις συμαντικών ανακαλύψεων.
Άραγε πόσες καλά κρυμμένες πόλεις υπάρχουν, πάνω στα ερείπια των οποίων μπορεί να έχουν γίνει δρόμοι ή σύγχρονες πόλεις; Πόσες αρχαίες πόλεις βρίσκονται σε απρόσιτα σημεία που είναι δύσκολο να εντοπιστούν αν δεν έχεις κάποιες πληροφορίες γι’ αυτές ή αν δεν τις βρεις τυχαία;
Μία τέτοια καταπληκτική ανακάλυψη φαίνεται να συνέβη, αν μπορούμε να εμπιστευτούμε την δημοσιογραφία στις αρχές του 20ου αιώνα.
Σύμφωνα με ένα άρθρο που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα της Αριζόνα The Arizona Gazette, στις 5/4/1909, το Grand Canyon φιλοξενούσε κάποτε έναν πολιτισμό που πιθανότατα αποτελούνταν από άτομα κυκλώπειων διαστάσεων. Αν ένας τέτοιος πολιτισμός υπήρξε κάποια εποχή, τότε σίγουρα θα έχει αφήσει πίσω του κάποια δομή ως μια απόδειξη της ύπαρξής του.
Το άρθρο αναφέρει την ανακάλυψη μιας τεράστιας υπόγειας ακρόπολης από έναν εξερευνητή που ονομάζεται GE Kinkaid, ο οποίος “σκόνταψε” επάνω σε αυτήν, ενώ έκανε ράφτινγκ στον ποταμό Κολοράντο. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Kinkaid ήταν ένας καθιερωμένος αρχαιολόγος και είχε οικονομική υποστήριξη από το Ινστιτούτο Smithsonian. Άρα, μήπως δεν ήταν σύμπτωση η ανακάλυψη; Μήπως έκανε ράφτινγ στην προσπάθειά του να εντοπίσει κάτι που ήδη ήξερε πως υπήρχε εκεί, βάσει άλλων παλαιότερων πληροφοριών, και παράλληλα στηριζόμενος τόσο στις αρχαιολογικές του γνώσεις όσο και στο δαιμόνιο ένστικτό του;
Η είσοδος στην πόλη βρίσκεται στο τέλος του τούνελ και εκτείνεται για περίπου ένα μίλι υπόγεια.
“Κατ ‘αρχάς, έχω εντυπωσιαστεί από την σχεδόν απρόσιτη πρόσβαση στο σπήλαιο” έγραψε ο Kinkaid. “Η είσοδος είναι 1.486 πόδια (495 μ.) κάτω από την επιφάνεια του φαραγγιού. Βρίσκεται υπό κυβερνητική προστασία και κανένας επισκέπτης δεν επιτρέπεται να πάει εκεί. Η τιμωρία είναι αυστηρή”.
[…] Η θέα της εισόδου ήταν κρυμμένη από τον ποταμό, εξαιτίας κάποιου εμπόδιου. Πάνω από αυτό ήταν το στόμιο του σπηλαίου. Όταν είδα τα σημάδια σμίλης στον τοίχο μέσα από την είσοδο, άρχισα να ενδιαφέρομαι, σιγουρεύτηκα ότι είχα το όπλο επάνω μου και προχώρησα…”
Η αρχιτεκτονική ήταν τέτοια που, σίγουρα οι οικοδόμοι που έφτιαξαν την σύραγγα, διέθεταν προηγμένα μηχανήματα ή δεξιότητες.
Ο κεντρικός κόμβος της υπόγιειας πόλης ήταν ένας τεράστιος θάλαμος, εκ των οποίων οι διάδρομοι εκτείνονταν όπως οι ακτίνες σε μια ρόδα. Οι τοίχοι του κυρίως θαλάμου ήταν διακοσμημένοι με χάλκινα όπλα και υπήρχαν πινακίδες που καλύπτονταν με ιερογλυφικά σύμβολα κάποιου είδους -δεν διέφεραν και πολύ από αυτά που βρίσκονται στην Αίγυπτο. Ένα άλλο εύρημα που επισήμανε την αιγυπτιακή σύνδεση του θαλάμου, ήταν τα ταριχευμένα σώματα. Ίσως τα πιο ενδιαφέροντα από όλα, στο εσωτερικό της ακρόπολης.
Καμία μούμια δεν είχε μικρότερο ύψος από 9 πόδια (3 μ.) και όλες τους ήταν τυλιγμένες σε σκούρο λινό ύφασμα. Ο Kinkaid έγραψε ότι ο ίδιος τράβηξε φωτογραφία μία από αυτές τις μούμιες, αλλά η φωτογραφία δεν βρέθηκε. diadrastika
