Yonaguni. Η μεγαλύτερη ελληνική κατασκευή του 10.000 στον βυθό της Ιαπωνίας
περιεχόμενο φαντασίας, με στοιχεία δημιουργικής γραφής
Γράφει ο Σπύρος Μακρής
Είχε κατέβει περίπου στα 25 μέτρα κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας και πλησίαζε με κανονική ταχύτητα παρά τα δυνατά ρεύματα. Κοντοζύγωνε τα επιβλητικά σετ από τεράστια σκαλοπάτια και βεράντες του λεγόμενου Μνημείου Yonaguni. Μέσα από τα καθαρά νερά διέκρινε με μεγάλη ευκολία τις επίπεδες επιφάνειές και τις ορθές γωνίες, που σίγουρα φαίνονται λαξευμένες σκόπιμα ή, ίσως, ακόμα και κομμένες με κάποιο αρχαίο λέιζερ. Από αυτά που έβλεπε θεωρούσε ότι μπορούσε να εντοπίσει μια πυραμίδα, αρχιτεκτονικές δομές που θα μπορούσαν να είναι κάστρα ή κτίρια κάποιας χρησιμότητας, παράξενα μνημεία ενός άγνωστου πολιτισμού, πλατείες, ένα γήπεδο και ανάμεσά τους φαρδιούς δρόμους που σε πολλά σημεία διασταυρώνονταν. Μπροστά του είχε ένα υποθαλάσσιο βράχο που μια θεωρία το χρονολογούσε γύρω στο 10.000 π.Χ. και ως τεχνητή κατασκευή.
Το μυαλό του του γιαπωνέζου δύτη Kikuchi Kazushi είχε κολλήσει στην ιδέα ότι αυτός ο τεράστιος βράχος, με εμβαδόν 28,88 τετραγωνικά χιλιόμετρα, αποτελούσε κομμάτι μιας αρχαίας πόλης πριν 10.000 χρόνια. Είχε μελετήσει πολύ καλά χάρτες αλλά και φωτογραφίες προηγούμενων ερευνητών, στο internet, και μπορούσε πλέον να ξεχωρίσει με μεγάλη ευκολία όλα αυτά που έβλεπε, όπως τα είχε περιγράψει αρχικά ο Kimura Masaaki. Χώθηκε ανάμεσα σε δύο τοιχία από γιγαντιαίους ογκόλιθους και παρατηρούσε με μεγάλο ενθουσιασμό τις κάθετε επιφάνειες που έμοιαζαν να τον καταπίνουν. Όπως προχωρούσε, πρόσεξε κάτι που έμοιαζε με ζωγραφιά χαραγμένη στον τεράστιο ογκόλιθο. Πλησίασε, απομάκρυνε με τα χέρια θαλάσσια φυτά που είχαν φυτρώσει ή αγκιστρωθεί σε εκείνο το σημείο επάνω του, τα έκοψε αφήνοντάς τα να βυθιστούν στον πάτο, έβγαλε ένα ειδικό σκουπάκι και καθάρισε την επιφάνεια.
Η έκπληξή του ήταν μεγάλη όταν αναγνώρισε το σήμα κατατεθέν της κόκκινης γλώσσας των Rolling Stones, αλλά καθώς συνέχιζε να καθαρίζει η έκπληξη του έγινε ακόμα μεγαλύτερη όταν η τελική εικόνα του ανάγλυφου, μετά τον επιμελώς καθαρισμό του, έδειξε γύρω από την γλώσσα μυτερά δόντια του στόματος αλλά και ένα γυναικείο κεφάλι με περίεργα μαλλιά στο κεφάλι που παρέπεμπαν σε φίδια. Απομακρύνθηκε από την παράσταση για να έχει μια καλύτερη πανοραμική εικόνα. Ευτυχώς γνώριζε κάποια πράγματα από την ελληνική μυθολογία. Αυτό που έβλεπε μπροστά του ήταν η Μέδουσα όπως συνήθως εμφανίζεται σε αρχαία ελληνικά αγγεία και αγάλματα.
“Αυτό δεν μπορούσε να είναι δυνατόν”, σκέφτηκε. Κι όμως! Παλαιότερα, είχε δει πολλές εικόνες στο διαδίκτυο από σχηματισμούς στο Yonaguni που θύμιζαν ή έμοιαζαν με ανθρώπινες κατασκευές. Όμως, όλοι οι ειδικοί τα είχαν θεωρήσει ως παρειδωλίες και λίγο αργότερα, ως δια μαγείας, είχαν “κατέβει” και χάθηκαν από όποια ιστοσελίδα τα προωθούσε. Μα αυτό μπροστά του ήταν ξεκάθαρο. Όσο φθαρμένη και φαγωμένη να ήταν η ανάγλυφη παράσταση από τους αιώνες και το νερό, δεν μπορούσε να ήταν καθόλου τυχαίο. Από την θέση που ήταν τράβηξε με την υποβρύχια κάμερά του πολλές φωτογραφίες και βίντεο από διάφορες γωνίες. Είχε κάνει μια πολύ σημαντική και σπουδαία ανακάλυψη. Όπως παράλληλα τον βασάνιζε το ερώτημα πως ήταν δυνατό ο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός να έφτανε τόσο πίσω στον χρόνο, δηλαδή τουλάχιστον 10.000 χρόνια πριν, ίσως και πολύ περισσότερο. Μόνο ένας άνθρωπος μπορούσε να του εξηγήσει, ο Kimura Masaaki. Ο άνθρωπος που πρώτος μίλησε και έγραψε για αυτό το μνημείο.
Ανέβηκε στην επιφάνεια και μέσα στις επόμενες ημέρες έκανε ό,τι χρειαζόταν για να έρθει σε επαφή με τον διάσημο και δημοφιλή επιστήμονα. Ο Kimura Masaaki της Σχολής Θετικών Επιστημών του Πανεπιστημίου της Ryukyus της Οκινάουα, στην Ιαπωνία, με διδακτορικό στη θαλάσσια γεωλογία και πολλούς τίτλους. Τώρα, ήταν γενικός διευθυντής του Ερευνητικού Συλλόγου Θαλάσσιας Επιστήμης και Πολιτιστικής Κληρονομιάς. Ήταν ο άνθρωπος που εκτίμησε για πρώτη φορά ότι το μνημείο πρέπει να είναι τουλάχιστον 10.000 ετών, χρονολογώντας το σε μια περίοδο που θα ήταν πάνω από το νερό, και ως εκ τούτου υποψιάστηκε ότι ο χώρος μπορεί να είναι απομεινάρια της μυθικής χαμένης ηπείρου Mu, την λεγόμενη και Ατλαντίδα της Ιαπωνίας.
O Kimura Masaaki δέχτηκε φιλόξενα τον ερασιτέχνη δύτη Kazushi αλλά με διάχυτη απορία, αλλά πάνω από όλα με ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Ο Kazushi του ανέφερε για την υποθαλάσσια εξερεύνηση στο Yonaguni και ειδικότερα για το εκπληκτικό εύρημά του. Επίσης, εξήγησε τις σκέψεις του και του έδειξε τις φωτογραφίες καθώς και το βίντεο που είχε τραβήξει. Ο Masaaki εντυπωσιάστηκε. Δεν είχε ξαναδεί τόση λεπτομέρεια. Όμως τον κοίταξε και του είπε;
“Το σκεπτικό σου μου θυμίζει ένα email που είχα λάβει προ καιρού από έναν Έλληνα ερασιτέχνη αρχαιολόγο και ερευνητή που ουσιαστικά περιέγραφε πως η βυθισμένη Yonaguni είναι Ελληνική Πόλη χιλιάδων ετών και αναφερόταν σε ταξίδια των αρχαίων Ελλήνων πριν τουλάχιστον 20.000 χρόνια στον Ειρηνικό Ωκεανό. Μιλούσε για μια Κοσμοκρατορία εκείνων των Ελλήνων, για έναν Πλανήτη Ελλάς, όπως πολύ χαρακτηριστικά περιέγραφε. Μου εξηγούσε πως αντλούσε όλες αυτές τις τις σκέψεις από την Ελληνική Μυθολογία και εκατοντάδες ενδείξεις ή, ίσως, και στοιχεία από διάφορα γύρω νησιά και αρχιπελάγη. Βασιζόταν σε ονομασίες πόλεων που μοιάζουν να είναι ελληνικές αλλά και σε τοπικούς μύθους, θρύλους και λαογραφία που εναρμονίζονταν με την ελληνική μυθολογία, καθώς και σε στοιχεία της τοπικής γλώσσας που είχαν αρκετά κοινά με την ελληνική. Μάλιστα, ισχυριζόταν πως η ονομασία του Μνημείου προέρχεται από τις λέξεις Ιώνων Αγκώνα, επειδή αγκών σημαίνει γωνία, μύτη, άκρο, δηλαδή Γιουνάν Αγκών και με παραφθορά Γιοναγκούνι.”
“Άραγε, τότε, κύριε Masaaki, θα μπορούσαμε να υποστηρίξουμε ότι το Yonaguni, σχετίζεται άμεσα με τον αρχαίο πολιτισμό των Ελλήνων πριν λίγες δεκάδες χιλιάδες χρόνια!”
“Δεν μπορώ να υιοθετήσω μία τέτοια υπόθεση αν πρώτα δεν μελετήσω κάποια πράγματα. Ωστόσο, ξεχνάτε ότι στην έκθεση που δόθηκε στο 21ο Ερευνητικό Συνέδριο του Ειρηνικού το 2007, αναθεώρησα και πρότεινα ότι η ηλικία του Yonaguni ήταν πριν από 2.000 έως 3.000 χρόνια, καθώς η στάθμη της θάλασσας ήταν τότε κοντά στα σημερινά επίπεδα.”
“Αναγκαστήκατε να κάνετε αυτή την αναθεώρηση;” ρώτησε ο δύτης.
Ο Masaaki δεν απάντησε. Αλλά είπε: “Οι ισχυρισμοί μου ότι οι σχηματισμοί είναι χειροποίητοι μονόλιθοι χαρακτηρίστηκαν ως ψευδοαρχαιολογικοί. Καμία επίσημη αρχή δεν αποδέχτηκε να μελετήσει την άποψή μου. Την απέρριψαν και στην συνέχεια την κατέρριψαν με τρόπους που δεν συμφωνώ. Αλλά δεν έχει σημασία.”
Ο δύτης κοιτούσε τον Kimura Masaaki σαν χαμένος. Είχε μείνει άφωνος. Δεν μπορούσε να δεχτεί τέτοια ήτα, τόσο εύκολα. Ήταν βέβαιος πως ο καθηγητής είχε αδικηθεί.
Ο Kimura Masaaki χαμογέλασε στο δύτη και του είπε: “Μου επιτρέπεις να κρατήσω τις φωτογραφίες και το βίντεο; Θα ήθελα να τα μελετήσω, αν δεν σε πειράζει.”
“Ναι, φυσικά. Έχω κρατήσει αντίγραφα.”
Στη συνέχεια, ο Kimura Masaaki συνόδευσε τον δύτη να πάει στο καλό και κάθισε στο γραφείο του κοιτώντας την πιο χαρακτηριστική και μεγάλη φωτογραφία με την υποτιθέμενη Μέδουσα. Χαμογέλασε. Ίσως, να δοκίμαζε ξανά την τύχη του. “Ίσως, τελικά”, σκέφτηκε, “το Yonaguni να αποτελεί τη μεγαλύτερη ελληνική κατασκευή του 10.000 στον βυθό της Ιαπωνίας.” Αλλά για να το αποδείξει θα έπρεπε να επανέλθει σε μια άλλη ζωή, τότε που ο επιστημονικός κόσμος θα ήταν κατά πολύ ανεκτικότερος σε τέτοιου είδους εκτιμήσεις και θα έμπαινε στον κόπο να ερευνήσει και όχι να απορρίπτει με βάση πεπαλαιωμένες θεωρίες που, επειδή διατυπώθηκαν στην βιβλιογραφία, έγιναν ένα “ατυπο ευαγγέλιο” για τους επόμενους επιστήμονες…
* Τόσο η ιστορία όσο και ο διάλογος είναι προϊόν μυθοπλασίας και φαντασίας. Ωστόσο το Yonaguni είναι υπαρκτό υποθαλάσσιο “μνημείο” όπως και ο καθηγητής Kimura Masaaki. Η αρχική θεωρία ήταν πως το Yonaguni, ένας βυθισμένος σχηματισμός βράχου στο νοτιότερο τμήμα των νησιών Ryukyu, στην Ιαπωνία και περίπου εκατό χιλιόμετρα ανατολικά της Ταϊβάν, ήταν μέρος της Mu (Μου) μιας μυθική χαμένης ηπείρου, ένας όρος που πρωτοεμφανίστηκε στα έργα του Βρετανοαμερικανικού αρχαιολόγου, ονόματι Augustus Le Plongeon (1825–1908), ο οποίος χρησιμοποίησε το “Land of Mu” ως εναλλακτικό όνομα για την Ατλαντίδα. Στη συνέχεια διαδόθηκε ως εναλλακτικός όρος για την υποθετική γη της Λεμουρίας από τον James Churchward , ο οποίος ισχυρίστηκε ότι η Mu βρισκόταν στον Ειρηνικό Ωκεανό πριν από την καταστροφή της.
Γενικότερα, οι γεωλόγοι απορρίπτουν την ύπαρξη της Μου, παρόμοια όπως και της χαμένης ηπείρου της Ατλαντίδας ως φυσικά αδύνατη να υπήρξαν ποτέ, για τον απλούστατο λόγο ότι μια ήπειρος δεν μπορεί ούτε να βυθιστεί ούτε να καταστραφεί σε μια νύχτα ή σε μια μέρα, όπως περιγράφεται σε διάφορους τοπικούς θρύλους και μύθους, τόσο για την μία όσο και για την άλλη περίπτωση. Έτσι αυτές παραμένουν “μυθικές” και αληθεύουν μόνο στην φαντασία και σε ανάλογα βιβλία ή ταινίες και σειρές.
Ούτε η Ιαπωνική Agency for Cultural Affairs, ούτε η κυβέρνηση της Okinawa Prefecture αναγνωρίζουν το Yonaguni ως πολιτιστικό αντικείμενo ενώ κανένας κυβερνητικός οργανισμός δεν έχει πραγματοποιήσει κάποιες εργασίες ή κάποιες έρευνες στο δημοφιλές υποθαλάσσιο αξιοθέατο για δύτες, το οποίο πρωτοανακαλύφθηκε γύρω στο 1986, οπότε και ο Kihachiro Aratake, διευθυντής της τουριστικής ένωσης Yonaguni-Cho, παρατήρησε κάποιους μοναδικούς σχηματισμούς βυθού που, κατά τη γνώμη του, θύμιζαν αρχιτεκτονικές δομές. Για την δημιουργική συγγραφή του άρθρου, τον Kimura Masaaki, το Yonaguni και την Μου χρησιμοποιήθηκαν στοιχεία και πληροφορίες από wikipedia και τα videos που ακολουθούν:
Για υπότιτλους: Ρυθμίσεις, Υπότιτλοι, Προτεινόμενη γλώσσα, Υπότιτλοι, Αυτόματη μετάφραση, Ελληνικά
Sunken city echoes Atlantis
The Yonaguni Monument | The Coolest Stuff on the Planet
diadrastika / Image by lucatelles from Pixabay
