Η Γέφυρα Μεταξύ Σείριου Γης και ο Ήλιος του Μεσονυκτίου
Γράφει ο Σπύρος Μακρής
περιεχόμενο φαντασίας, με στοιχεία δημιουργικής γραφής
Πολλά αστέρια, ήλιοι, μαζί με τα ηλιακά συστήματα, συνδέονται με άλλες μακρινές περιοχές, ακόμα κι αν βρίσκονται σε τεράστιες αποστάσεις ετών φωτός. Είναι σαν «υποθαλάσσιοι ποταμοί» που ρέουν κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας, δεν ανιχνεύονται άμεσα – ονομάζονται και θαλάσσια ρεύματα. Τέτοια ρεύματα υπάρχουν και στο διάστημα, συνήθως ονομάζονται γέφυρες επειδή ένας νοήμων πολιτισμός μπορεί να τις χρησιμοποιήσει για να ταξιδέψει διαπλανητικά από ένα μέρος σε άλλο, με μηδενική κινητήρια δύναμη και με την μέγιστη ταχύτητα που προσφέρουν αυτά τα διαστημικά ρεύματα ή αλλιώς διαστημικές γέφυρες.
Μία τέτοια διαστημική γέφυρα ενώνει τον Σείριο με το δικό μας ηλιακό σύστημα και καθώς εισχωρεί σε αυτό, διακλαδίζεται. Ένα παρακλάδι της έρχεται και συνδέεται με την Γη. Δεν καταλήγει οπουδήποτε στον πλανήτη μας, αλλά στο σημείο εκείνο που είναι γνωστό ως Τρίγωνο των Βερμούδων. Αυτή η γέφυρα χρησιμοποιούνταν, κυρίως, από τους 12 θεούς του Ολύμπου, τους ίδιους του Σείριους, τους Άτλαντες, τους Λεμούριους και άλλους ανεπτυγμένους λαούς της Γης και, βέβαια, από τους Έλληνες. Οι τελευταίοι ονόμασαν το σημείο αυτό, Ουράνια Γέφυρα ή Στύγα. Τα χρόνια εκείνα, πριν χιλιάδες χρόνια, υπήρχε ισχυρή φύλαξη για το ποιος την χρησιμοποιεί και ειδικότερα για όσους ήταν εχθρικοί προς την Γη και τον Σείριο.
Δυστυχώς, αυτή η γέφυρα ή αστροπύλη, όπως θα την λέγαμε σήμερα, έμελλε να καταστραφεί φέρνοντας δυσάρεστες και άσχημες παρενέργειες. Ο πόλεμος μεταξύ Λεμούριων και Ατλάντων, δεν έφερε μόνο την βύθιση στη θάλασσα αυτών των μεγάλων περιοχών, αλλά και την διάλυση της Στύγας. Τα όπλα που χρησιμοποιήθηκαν ήταν τόσο ισχυρά που έκαναν την Γη να πάρει διαφορετική κλίση, αρκετά μεγαλύτερη από εκείνη που είχε αρχικά. Επιπλέον, στην περιοχή σύνδεσης της Στύγας που διαλύθηκε, απέμεινε αυτό που σήμερα είναι γνωστό ως Διαστημικό Τρίγωνο των Βερμούδων που, επίσημα, ονομάζεται South Atlantic Anomaly (SAA) και στα ελληνικά: Νότια Ατλαντική Ανωμαλία.
Από το τράνταγμα της Γης, λόγω του ισχυρού πολέμου μεταξύ Λεμούριων και Ατλάντων, δημιουργήθηκε ένα φαινόμενο που οφείλεται στην κλίση του κάθετου άξονα της Γης κατά 23°26΄ σε σχέση με το επίπεδο περιστροφής της, γύρω από τον Ήλιο. Υπάρχει ακόμα και σήμερα. Είναι γνωστό ως Ήλιος του Μεσονυκτίου και παρατηρείται όταν ο ήλιος δεν βυθίζεται κάτω από τον ορίζοντα για 24 ολόκληρες ώρες, στις περιοχές που βρίσκονται μέσα στο Βόρειο και στο Νότιο Αρκτικό Κύκλο.
Η Στύγα δεν λειτούργησε ποτέ από τότε, αφενός γιατί στράβωσε και διαλύθηκε το σημείο ένωσης του διαστημικού ρεύματος με την Γη και, αφετέρου, διότι δεν υπήρξε κανένα ενδιαφέρον για να επισκευαστεί. Οι θεοί εγκατέλειψαν τη Γη και έστρεψαν το ενδιαφέρον τους αλλού. Η μόνη επαφή που διατηρούν με τους ανθρώπους και τα κατορθώματά τους, είναι μέσω της τεχνητής Σελήνης και διαφόρων επισκέψεων λαμπερών οχημάτων που κατά καιρούς εμφανίζονται να πετούν στην ατμόσφαιρα ή να πλέουν στις θάλασσες και τους ωκεανούς.
diadrastika / Image by 1tamara2 from Pixabay
