Οι Γονείς μου είναι Εξωγήινοι. Κατάγομαι από τις Πλειάδες
Γράφει ο Σπύρος Μακρής
περιεχόμενο φαντασίας, με στοιχεία δημιουργικής γραφής
Μεγάλωσα σε ένα κάμπινγκ, μέσα στο δάσος και κοντά στη θάλασσα. Πήγα σε μεικτό σχολείο. Εννοώ ότι το Δημοτικό μου το έβγαλα σε δημόσιο σχολείο, ανάμεσα σε ανθρώπους αλλά και με λίγους από το είδος μου. Γυμνάσιο και Λύκειο, επίσης. Αλλά πάντα η διαμονή μου είναι στο κάμπινκ, γιατί εκεί ήταν, είναι και θα είναι το σπίτι μου, στη Γη. Κατάγομαι από τις Πλειάδες. Οι Γονείς μου είναι Εξωγήινοι. Με ονόμασαν Kleodora, οπως τη νύμφη των Δελφών.
Οι κάτοικοι των πλανητών του αστρικού σμήνους των Πλειάδων που αναφέρονται και στην ελληνική μυθολογία, έχουν πολλά κοινά φυσιογνωμικά χαρακτηριστικά με τους ανθρώπους, σε σημείο που δεν είναι εύκολο να μας ξεχωρίσεις. Εμείς, από το άστρο της Αλκυόνης, είμαστε μεσογειακού τύπου, γι’ αυτό και έχουμε επιλέξει να εγκατασταθούμε σε Ελλάδα, Ιταλία, Ισπανία και αλλού. Έχουμε επαφή με τον προγονικό μας πλανήτη. Τον έχω επισκεφθεί αρκετές φορές με ένα από αυτά τα υπέροχα μητρικά σκάφη μας που κατά καιρούς πλησιάζουν τη Γη.
Δεν είμαστε αναγνωρισμένο ως είδος ή φυλή από τους γήινους, γιατί αυτοί που κυβερνούν τους ανθρώπους δεν θέλουν να το κάνουν, αν και γνωρίζουν πολύ καλά την ύπαρξή μας, αλλά ωστόσο δεν θέλουν να γίνουμε γνωστοί. Δεν είμαστε το μοναδικό είδος που ζει στην Γη. (Διαβάστε επίσης: 5 φυλές που έχουν ήδη περπατήσει ανάμεσά μας)
Αν και κατάγομαι από τις Πλειάδες, εμένα και τους δικούς μου, δεν μας χαρακτηρίζει ιδιαίτερα ο όρος εξωγήινοι, αφού πλέον εδώ και δεκαετίες μένουμε στη Γη. Συμπαθώ ιδιαίτερα, όμως, τον όρο Όντα των Άστρων, ή Παιδιά των Άστρων. (Διαβάστε επίσης: Το “Παιδί των Άστρων” που ο Πυθαγόρας ήρθε σε επαφή μαζί του). Αρκετοί προγονοί μας, έδωσαν τα πρώτα φώτα του πολιτισμού στους πρώτους ανθρώπους που εμφανίστηκαν, ενώ ταυτόχρονα στάθηκαν και ως οι πνευματικοί οδηγοί της ανθρωπότητας. Αυτό εξακολούθησε και στη διάρκεια των αιώνων. Υπήρξαν πολλές επιτυχίες αλλά και πολλές αποτυχίες σε αυτόν τον τομέα.
Ο κυριότερος λόγος των αποτυχιών είναι γιατί ο άνθρωπος δεν είναι γήινος, έχει έρθει από αλλού. Ακόμα δεν έχει καταφέρει να προσαρμοστεί στις συνθήκες διαβίωσης που του προσφέρει η Γη. (Διαβάστε επίσης: Ο άνθρωπος δεν γεννήθηκε στην Γη μα σε άλλο πλανήτη, σύμφωνα με θεωρία). Γι’ αυτό και άνθρωποι προσπαθούν απεγνωσμένα να την νικήσουν, αντί να συμφιλιωθούν με την αγκαλιά της μάνας. Και οι άνθρωποι που κυβερνούν τους ανθρώπους θέλουν να την κατακτήσουν και μαζί της να κατακτήσουν και τους άλλους ανθρώπους γύρω τους – δεν έχει σημασία με ποια σειρά.
Όμως, από τη μαθησιακή μας εμπειρία, ως Πλειάδειοι, έχουμε εστιάσει στο να μην αποφασίζουμε εμείς πότε οι άνθρωποι θέλουν να είναι ευτυχισμένοι και πότε δούλοι και σκλαβωμένοι, ακόμα εγκλωβισμένοι σε νοητικές φυλακές, μέσα από τις οποίες δεν θέλουν να βγουν. Τους βοηθούμε, όμως, όταν μας το επιτρέπουν, να τους δείχνουμε το δρόμο της ελευθερίας. Φροντίζουμε να απορροφούμε τα αρνητικά συναισθήματα που τους κυριαρχούν, κυρίως τον φόβο, γιατί ο φόβος κάνει τον άνθρωπο να οπισθοδρομεί, όσο κι αν προοδεύει τεχνολογικά. Όμως, αν επιμένει να υπακούει σε ένα σατράπη ή σε ένα τύρανο μεταμφιεσμένο σε φιλάνθρωπο, δεν γίνεται να καταπιέζουμε τα δικά μας συναισθήματα και να γεμίζουμε στεναχώρια, χωρίς αποτέλεσμα. Έχουμε πλήρη ενσυναίσθηση και συντρέχουμε, αλλά δεν είμαστε ούτε φύλακες της Γης, ούτε άγγελοι κάποιου θεού που προσφέρουν θαύματα.
Γεννήθηκα και εξακολουθώ να ζω σε κατασκήνωση των Πλειάδειων, στη Βόρειο Εύβοια, στην Ελλάδα – σε μόνιμες εγκαταστάσεις φτιαγμένες με φροντίδα από εμάς και την υπέροχη Φύση, εντελώς μέσα της. Κοντά μας είναι ένα κάμπινγκ των ανθρώπων. Είναι πολύ μεγάλο και διάσημο στα Βαλκάνια. Έχω πολλούς φίλους και φίλες εκεί που τους βλέπω σχεδόν κάθε καλοκαίρι, όταν έρχονται. Είναι και άνθρωποι και Πλειάδειοι και από άλλα άστρα. Τους έχω επισκεφθεί κι εγώ στις διακοπές. Ζουν σε όμορφα μέρη. Όμως με τίποτα δεν αλλάζω τον τόπο που γεννήθηκα. Αγαπώ τους ανθρώπους. Όλοι οι Πλειάδειοι τους αγαπάμε. Είναι έξυπνοι. Όμως, δεν μπορώ να διαχειριστώ την έλλειψη σοφίας που τους διακρίνει, ειδικά σε θέματα που αφορούν τον τόπο που μένουν και ζουν.
Πολλές φορές το δάσος μας πιάνει φωτιά. Πάντα, είναι μια τραγική κατάσταση. Κάνουμε ό,τι μπορούμε για να σβήσουμε την πυρκαγιά στην ευρύτερη περιοχή. Σταδιακά, μάθαμε να ανιχνεύουμε τους εμπρηστικούς μηχανισμούς και, κυρίως, να εντοπίζουμε αυτούς που τους τοποθετούν. Κι επειδή οι νόμοι των ανθρώπων δεν μπορούν να εξυπηρετήσουν την κατάσταση, όπως συμβαίνει και αλλού στον πλανήτη αυτόν, αποφασίσαμε σαν Κοινότητα των Πλειάδειων παγκοσμίως, να αναλάβουμε εμείς αυτούς που δεν έχουν κανένα σεβασμό για την Φύση. Μπορεί σε μερικούς γήινους ανθρώπους να μην αρέσει να ανακατέυεται μία κοινότητα εξωγήινων στα δικά τους θέματα. Και, πραγματικά, δεν αναμειγνειόμαστε, παρά μόνο σε εγκλήματα που αφορούν την κοινή μας παραμονή και διαμονή, στον ίδιο πλανήτη.
Όπως είπα, κατάγομαι από τις Πλειάδες και, σύμφωνα με τους δικούς μας νόμους, η τιμωρία, ο βασανισμός, η φυλάκιση, η απομόνωση, ή ο θάνατος, δεν είναι ικανοποιητικές μέθοδοι να αντιληφθεί ο εγκληματίας το έγκλημά του και να μην το επαναλάβει. Δεν είναι ούτε επιθυμητές, ούτε αποδεκτές λύσεις. Ως είδος ποινής εφαρμόζουμε την πρακτική της απομάκρυνσης, χωρίς να επιτρέπεται η επιστροφή ποτέ. Οδηγούμε τον παραβάτη μακριά από τα όρια της περιοχή μας – και, όπως γινόταν στην αρχαία Ελλάδα, μα και αλλού –, τον διώχνουμε έξω και πέρα από τα όρια της πατρίδας. Πατρίδα όλων μας που γενηθήκαμε εδώ, είναι η Γη. Το ίδιο και των ανθρώπων. Τους στέλνουμε, λοιπόν, εκτός των ορίων της Γης, σε μια άλλη διάσταση. Η εξορία εκεί είναι ιδανική και αποδεκτή από το κοινό αίσθημα της Κοινότητας των Πλειάδειων επί της Γης.
Υπάρχουν πολλά είδη και φυλές που δεν είναι γήινες. Ζούμε στον πλανήτη όλοι μαζί και συνυπάρουμε αρμονικά και ειρηνικά εδώ και αιώνες, ίσως, χιλιάδες. (Διαβάστε επίσης: Υβρίδια: Υπάρχουν Ανάμεσά μας Μισοί Άνθρωποι Μισοί Εξωγήινοι; Τι Αποκαλύπτει η Κοινότητα των Υβριδικών Παιδιών;) Μόνο ο άνθρωπος δεν το έχει καταφέρει ακόμα, ούτε καν με το ίδιο του το είδος. Συμπεριφέρεται σαν εξόριστος που εκδικείται οποιονδήποτε και οτιδήποτε μπροστά του, λες και φταίνε αυτά για την εξορία του. Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη τέχνη για να ζούμε σε αυτή τη διάσταση που ζούμε τώρα. Μόνο να γίνουμε φίλοι μαζί της και να δώσουμε τα χέρια. Τα υπόλοιπα έρχονται μόνα τους, με ή χωρίς πνευματική καθοδήγηση. Χρειάζεται, όμως, τέχνη για να ζεις χωρίς τραυματικές εμπειρίες, ανάμεσα σε πύλες που δεν ξέρεις πότε θα ανοίξουν και που θα βρεθείς όταν τις διαβείς.
*Συρραφή από συλλογή πληροφοριών, ομολογίες μαρτύρων και από ανθρώπους που ισχυρίζονται ότι ήρθαν σε επαφή με όντα. Όλα τοποθετημένα σε ελληνικό περιβάλλον, προσαρμοσμένα σε μια ενιαία ιστορία, με δημιουργική σκέψη και φαντασία, έχοντας ως πηγή τα βιβλία Abduction: Human Encounters with Aliens του John E. Mack, ψυχιάτρου του Harvard, Alien Base: The Evidence For Extraterrestrial Colonization Of Earth του Timothy Good.
diadrastika / Image by Langll from Pixabay
