9.000 π.Χ. Οι Έλληνες γύριζαν τον Πλανήτη και γνώριζαν την Αμερική; Οι ειδικοί δεν το αποδέχτηκαν ποτέ και το απορρίπτουν
Σπύρος Μακρής
περιεχόμενο σχολιασμού, με στοιχεία δημιουργικής γραφής
Διαβάζοντας ορισμένα κείμενα από την Αρχαία Ελληνική Γραμματεία, μοιάζουν να υποδηλώνουν ότι στους αρχαίους Έλληνες έφταναν γνώσεις – είτε γνώριζαν από προσωπικά ταξίδια και εμπειρία είτε τις γνώριζαν από παλαιότερους – για την ύπαρξη μιας κάποιας ηπείρου, δυτικά της Βρετανίας, πέρα από τον Ατλαντικό ωκεανό. Ας δούμε ένα απόσπασμα από το zotiko.gr στο Δ ΠΕΡΙ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ ΛΟΓΟΝ (Του Δίωνος του Προυσαέως του επονομαζόμενου Χρυσοστόμου, σύγχρονος του Πλουτάρχου)
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ: «Διογένη…. Εάν νικήσω τον Δαρείο κι ακόμη τον βασιλέα των Ινδιών, τίποτα δεν με εμποδίζει να είμαι ο πιο μεγάλος από τους Βασιλείς, που υπήρξαν».
ΔΙΟΓΕΝΗΣ: « Αλλ ουδέν έξεις , έφη, πλέον ουδενός…. Ουδ ετέραν προσλάβης μείζω της Ασίας ήπειρον, τον Ωκεανόν διανηξάμενος».
[μτφ.: Αλλά δεν θα έχεις τίποτα περισσότερο από κανένα …. Ούτε και αν καταλάβεις ήπειρο μεγαλυτέρα από την Ασία, αφού περάσεις τον Ωκεανό].
Αλήθεια, ποια άλλη ήπειρο μπορεί να εννοεί ο Διογένης που να βρίσκεται πέρα από τον ωκεανό η οποία να είναι ήπειρος μεγαλύτερη της Ασίας; Θα μπορούσε, ίσως, να είναι η Ατλαντίδα, αλλά αυτή θα ήταν ήδη βυθισμένη στα χρόνια του, χώρια που στη σύγχρονη εποχή, την δική μας, επίσημα, θεωρείται μυθική, ανύπαρκτη. (Διαβάστε επίσης: Στον διάλογο Μ. Αλεξάνδρου και Διογένη αναφέρεται μία ήπειρος πέρα από τον μεγάλο ωκεανό μεγαλύτερη από την Ασία)
Στην εργασία των Ιω. Λυριτζή, Π. Πρέκα-Παπαδήμα, Π. Αντωνόπουλου, Κ. Καλαχάνη, και Χρ. Τζάνη με τίτλο «Does Astronomical and Geographical Information of Plutarch’s De Facie Describe a Trip Beyond the North Atlantic Ocean?» αναφέρεται, ανάμεσα σε άλλα, ότι: Στο βιβλίο του αρχαίου Έλληνα συγγραφέα Πλουτάρχου του Χαιρωνέως, για το φαινόμενο πρόσωπο στην Σελήνη, αναπτύχθηκε ένας διάλογος για ένα αρχαίο ταξίδι των Ελλήνων στην “μεγάλη ήπειρο”, πέρα από τον Βόρειο Ατλαντικό Ωκεανό. (Διαβάστε σχετικά: Ο Πλούταρχος περιγράφει ταξίδι σε Μεγάλη Ήπειρο πέρα από τον Βόρειο Ατλαντικό Ωκεανό)
Τα παραπάνω δύο είναι ή θα μπορούσαν να είναι οι πιο ισχυρές ενδείξεις που αναφέρονται στην ύπαρξη κάποιας ηπείρου πέρα από τον Ατλαντικό. Υπάρχουν πολλά περισσότερα υπονοούμενα από διάφορους αρχαίους Έλληνες συγγραφείς, όπως ο Ηλιόδωρος (Διαβάστε σχετικά: Οι Αρχαίοι Γνώριζαν το Τρίγωνο των Βερμούδων) Ο Όμηρος δίνει επίσης ένα υπονοούμενο: «Μόλις περάσεις με το καράβι σου τον βαθύ Ωκεανό και φτάσεις στην άγρια ακτή και τα δάση της Περσεφόνης, με τις ψηλές λεύκες και τις άκαρπες ιτιές, εκεί να αφήσεις το καράβι σου στου βαθύ Ωκεανού την άκρη…». (Οδύσσεια Κ΄505-516). Ανάλογο είναι και εκείνο του Ευριπίδη στην τραγωδία του Ιππόλυτος.
Αν όλα αυτά δεν υπονοούν την Ατλαντίδα η οποία θεωρείται μυθική και αποκύημα της φαντασίας του Πλάτωνα, τότε όλες αυτές οι αναφορές, στο μυαλό μου, δείχνουν την Αμερική ή κάποιες ακτές της. Αλλά δυστυχώς δεν υπάρχουν τα απαραίτητα αρχαιολογικά στοιχεία που να μετατρέπουν τις υπόνοιες και τις εικασίες μου σε κάτι πιο χειροπιαστό. Αν και υποτίθεται ότι έχουν υπάρξει ευρήματα που θα μπορούσαν να υποστηρίξουν έναν ισχυρισμό, πολλά έχουν χαθεί κι εξαφανιστεί, ή ξεχαστεί μέσα σε κιβώτια κάποιου μουσείου, ή έχουν θεωρηθεί ή/και αποδειχτεί ως φάρσες.
Η Ενριέτα Μέρτζ έχει γράψει ένα βιβλίο που με τον τρόπο της και λογικές σκέψεις, βάζει σε μια σειρά διάφορα δεδομένα για το ταξίδι του Οδυσσέα που εκείνη θεωρεί ότι τον οδήγησε στην Αμερική, αλλά βασίζεται σε πολλές υποθέσεις που δεν προσφέρονται για να γίνουν αποδεκτές ως αποδείξεις. (Διαβάστε σχετικά: Το Ταξίδι του Οδυσσέα ως τις Ακτές της Αμερικής, σύμφωνα με τους Εριέττα Μέρτζ και Ζίγκφριντ Πετρίδη)
Για πολλούς μελετητές η Ατλαντίδα (είτε ταυτίζεται με την Αμερική είτε όχι) τοποθετείται στον Ατλαντικό, κάπου ανάμεσα στην Αμερική και το Γιβραλτάρ. Για άλλους, όπως ο Ισπανός ιστορικός Francisco López de Gomara στα 1553 και ο Γάλλος γλωσσολόγος Guillaume Postel στα 1561, υπέθεσαν πως η Αμερική ήταν η ίδια η Ατλαντίδα. Αν και φαίνεται να έχουν υπάρξει κάποια ευρήματα που μοιάζουν να ανήκουν σε ένα αρχαιότατο πολιτισμό, κανένα από δεν αποτελεί απόδειξη ότι αφορούν την Ατλαντίδα. Σε κάθε περίπτωση η χρονολογία που δίνει ο Πλάτων για τη βύθιση της Ατλαντίδας, είναι περίπου 9000 χρόνια πριν από την επίσκεψη του Σόλωνα στην Αίγυπτο. Αν η περίπτωση της μυθικής Ατλαντίδας θα μπορούσε να είναι αληθινή και πραγματική, αντιλαμβανόμαστε πως οι πιθανές γνώσεις των αρχαίων Ελλήνων για την πιθανή ύπαρξη της Αμερικής, δεν θα μπορούσαν να χρονολογηθούν λιγότερο από το 9.500 π.Χ.
Στην καρδιά μας και στους ευσεβείς πόθους κάθε Έλληνα που θαυμάζει και εκθειάζει το παρελθόν του, όλα αυτά τα υποθετικά και οι εικασίες καθώς (και πολλά περισσότερα από όσα αναφέραμε) μπορούν να αποτελούν μία φαινομενική πραγματικότητα. Αλλά στην σκληρή πραγματικότητα διαφόρων επιστημών, σκεπτικιστών, επιφυλακτικών τύπων και λογοκριτών, τίποτα από τα παραπάνω δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτά και όλα απορρίπτονται.
diadrastika / Image by Bill Kasman from Pixabay
